VERKLARING:
Onlangs kreeg ik een vraag van een zeer goede vriend of ik na 60 blogs ergens in mijn schrijven spijt van kreeg of er iets in zou willen veranderen. Deze vraag sloeg de spijker op zijn kop. Er zijn nl twee blogs Blog#3-4, die ik met de kennis van nu anders zou hebben geschreven.
De titel van de blogs, “De georganiseerde brutaliteit” was intuitief zeer goed getroffen. Wat op dat moment in het parlement en in het land gebeurde was een georganiseerde brutaliteit. Toen wist ik nog niet, dat de z.g.n. ‘goede jongens’ en de ‘slechterikken’ in het politiek spectrum, één en dezelfde ‘partij’ toen en nu vertegenwoordigen, nl de globale elite.
De partij PiS, die zichzelf ‘rechts’ noemt en z.g.n. voor recht en rechtvaardigheid staat, is in wezen een marxistische, linkse partij. Ze onderdrukt de werkende mensen en de middelgrote ondernemingen. Nu in de covid-affaire misbruikt ze elke mogelijke wet. Als er op aankomt, krijgt ze ook volledige steun (i.v. stemmen in het parlement) van de oppositie, die in deze blogs de naam totale oppositie draagt.
INLEIDING
De oppositie (bestaande uit twee partijen PO en .Nowoczesna) in Polen heeft zich een “totale oppositie” genoemd en ze verwerpt alles wat de nieuwe regering doet. Met “ulica i zagranica” (“de straat en het buitenland”) poogt ze de nieuwe regering van Recht en Rechtvaardigheid om ver te werpen.
De strijd die de oppositie nu voert, gaat om de macht en de privileges die ze nu aan het verliezen is.
Zoals professor A. Zybertowicz, historicus en socioloog, in zijn interview voor Radio Maryja zei: de partij Burgerplatform (PO) en de Poolse Boerenpartij (PSL) gedragen zich alsof ze het land met de mensen die anders dan zij denken, niet willen delen.
Op 16 december 2016 bezetten de oppositiepartijen (Burgerplatform) PO i .Nowoczesna (De Modern Party) het Poolse parlement.
Juist op de dag, waarop de moorden in de WUJEK mijn worden herdacht.
Toen de mijnwerkers tegen de staat van beleg in Polen in december 1981 protesteerden, bevolen de toenmalige communistische machthebbers op ze te schieten. 9 mijnwerkers werden toen gedood, tientallen raakten gewond.
De oppositie eigent zichzelf deze dag toe. Ze wil zichzelf als slachtoffer aan het land en de wereld voorstellen. Veel jonge Polen weten het niet, maar de mensen die nu in de oppositie plaatsnemen (PO, PSL, Nowoczesna en KOD), stammen uit dezelfde communistische machthebbers als toen in 1981.
De toonaangevende westerse media krijgen ook van hen het onjuiste beeld van de situatie in Polen.
In deze blog en in het vervolg zal ik uit een zetten wat in het Poolse Parlement op 16 december vorig jaar is gebeurd, wat en wie er achter zit.
DE SITUATIE
Begrotingswet en de rechtvaardiging
Op 16 december 2016 zou het Poolse parlement over de begrotingswet voor 2017 stemmen.
Deze wet houdt ook een rechtvaardiging in (de zgn. dezubekizacji-wet) over het toekennen van pensioenen aan de slachtoffers van het communistisch repressie apparaat en de mensen die dat apparaat in stand hielden.
Deze wetten zijn ere zaken voor de regerende partij. Het gaat om eerlijkheid en sociale rechtvaardigheid, vooral in de Poolse werkelijkheid. Daar heeft de regerende partij ook het meerderheidsmandaat voor in het parlement.
De slachtoffers van het communistische repressie apparaat krijgen op dit moment pensioenen onder het nationaal gemiddelde, terwijl hun vervolgers royale pensioenen van tussen 10-20 keer hoger dan het nationaal gemiddelde ontvangen .
De gemiddelde pensioen in Polen op dit moment bedraagt 2000 zloty. De helft van de gepensioneerden in Polen ontvangt op dit moment dit bedrag per maand. Velen ontvangen een bedrag lager dan 1000 zloty per maand (1 euro = +/_ 4,50 PLN).
Stemmen
Art 36 van het Reglement van het parlement zegt dat wetsvoorstellen in drie lezingen worden beschouwd, en de resoluties in twee lezingen (1). De wijzigingen van een wetsvoorstel mogen, volgens dit artikel tot de afronding van de tweede lezing ingebracht worden.
De voorzitter verklaart dat de discussie gesloten is en dat het stemmen begint. Vanaf dat moment kan men alleen zijn inbreng geven over de wijze of volgorde van het stemmen. Daarna begint de voorzitter afgevaardigden aan te roepen om te stemmen.
Het is de derde lezing over de begrotingswet voor 2017 in het parlement. In de derde lezing van de zitting is er geen ruimte meer voor formele voorstellen volgens het reglement. Er volgt een ronde voor het stellen van vragen.
Oppositie verstoort het stemmen
In plaats van vragen stellen, gebruiken de leden van de partij Burgerplatform (PO) hun spreektijd om een protest tegen, zoals ze het zeggen ‘de nieuwe perswet’ te uiten.
De Kamerleden van de partij Burgerplatform (PO) brengen om de beurt op het spreekgestoelte een vel papier met een tekst daarop “vrije media”. Het onderwerp van ‘de media’ is niet aan de orde in deze zitting. Immers gaat het wetsvoorstel over de begroting en pensioenen. De voorzitter vermaant de Kamerleden door zich op het Art. 175 (2) van het reglement te beroepen.
Dan komt weer een Kamerlid van de partij Burgerplatform PO, M. Szczerba op het spreekgestoelte en hij uit zijn protest op dezelfde wijze. Bovendien wendt hij zich respectloos tot de voorzitter door ongepaste adressering van de ambt.
De voorzitter vermaant het Kamerlid herhaaldelijk. Als dit niet helpt, besluit de voorzitter het Kamerlid M. Szczerba van het debat uit te sluiten op grond van het artikel 175, p. 5.
De oppositie eist dat de voorzitter op zijn beslissing over uitsluiting terugkomt. Ze beginnen de parlementstribune massaal te bezetten en later ook de stoel van de voorzitter.
Het is de Kamerleden wel bekend, dat een Kamerlid tegen de beslissing van uitsluiting bij het presidium van het parlement in beroep mag gaan (art 175, p.6). Maar in afwachting op het besluit blijft het Kamerlid van het debat uitgesloten.
De meerderheid van de Kamerleden wil stemmen over de twee wetten die aan de orde zijn. Tot aan twee keer toe last de voorzitter een pauze in om de oppositie een kans te geven de tribune en de stoel van de voorzitter te verlaten.
Vice-voorzitter van het Senaat, Adam Bielan: “Als we geweld tegen de oppositie hadden gebruikt, zou de oppositie dit onmiddellijk inzetten om protesten te organiseren en een klacht bij het Europees Parlement in te dienen. Blijkbaar is niemand geïnteresseerd in het feit dat de oppositie hier het reglement van het parlement en het Poolse strafrecht aan het overtreden is.”
Verplaatsing van de zitting
Wanneer het geen effect heeft, besluit de voorzitter de vergadering naar de Kolom Zaal te verplaatsen. De Kolom Zaal is een na de grootste zaal in het Poolse Parlement. Daar vond ook het stemmen plaats.
Het Art.10 wet 1 reglement 3 van het parlement machtigt de parlementsvoorzitter tot het bijeenroepen van vergaderingen, met inbegrip van het bepalen van de tijd en de plaats.
Alle Kamerleden werden geïnformeerd over de nieuwe plaats van de zitting door middel van een persoonlijk SMS-bericht en door een bericht op het grote scherm in de plenaire zaal.
De parlementaire zitting in de Kolom Zaal op 16 december 2015 was geen precedent. Daar vond ook plaats de 73-ste parlementaire zitting in de zesde termijn op 12 augustus 2010, toen de partij Burgerplatform (PO) aan de macht was.
De twee wetten zijn met de meerderheid aangenomen.
Art. 190. over de meerderheid voor het passeren van wetten: het parlement passeert wetten met een meerderheid van stemmen in de aanwezigheid van ten minste de helft van het wettelijke aantal van Afgevaardigden, tenzij het in de Grondwet anders is bepaald. ( 3)
Onterechte klacht van de oppositie
De oppositie partijen klagen dat hen de toegang tot de Kolom Zaal was ontzegd, dat de deur dicht was.
Het is onwaar. De deur die dicht was, was de nooduitgang. De parlementaire wacht wees iedereen de weg naar de hoofdingang van de Kolom Zaal aan. De oppositieleden liepen vrij in en uit de Kolom Zaal met hun smartphones en ze maakten foto’s, opnames. Het is duidelijk te zien op de opnames van het parlement. De oppositie was ook bewust van het vereiste electoraat dat in de Kolom Zaal aanwezig was.
Onrusten op straat
’s Avonds heeft zich Het Comité voor de Verdediging van de Democratie (KOD) voor het parlementsgebouw verzameld. De KOD aanhangers begonnen de uitgangen van het parlementsgebouw en van het hotel voor de Kamerleden te blokkeren.
Rond 3.00 uur ’s nachts lukte het de regering en de leden van de regeringspartij het parlementsgebouw te verlaten. Ze werden door de KOD- en oppositieaanhangers belaagd.
Sommige demonstranten gooiden zich onder de regeringsauto’s, sommigen gingen op de straat liggen.
Provocatie ontmaskerd
De websurfers lukte het een provocatie van de oppositie te ontmaskeren.
Een man ging op de straat naast een ontplofte rookgranaat liggen. De voorbijgangers hebben zich om hem bekommerd, zijn pols gemeten. Vervolgens stond de man zelfstandig op en hij pakte zijn telefoon om iemand te bellen.
De partij Burgerplatform (PO) gebruikte daarna deze opnames voor haar anti-PiS-reclame spot, ondanks het feit dat toen al in de media over deze situatie als provocatie werd bericht.
In tegenstelling tot bepaalde berichten, heeft de politie geen gas gebruikt.
De demonstranten van het KOD en van de oppositie intimideerden de journalisten van de publieke omroep, TVP INFO die hun verslag voor het parlementsgebouw probeerden te doen.
Nieuwe perswet
De aanleiding voor de oppositie was naar haar zeggen de nieuwe perswet, die de vrijheid van de journalisten zou beperken.
In werkelijkheid bestond die wet nog niet eens op papier. Het was een voorstel van een wet om de omgang met de media te reguleren. Maar ook om het mediawerk makkelijker te maken, de journalisten te faciliteren.
Bovendien ging het om de voorstellen die verre weg minder streng waren dan in menig een westers land.
In het Amerikaanse Congres bijvoorbeeld gelden precieze voorschriften over hoe en waar de journalisten zich mogen begeven. De opnames met een verborgen camera zijn bijvoorbeeld verboden. Bij het overtreden van deze regels dreigt schorsing voor 3 maanden en bij herhaling van een overtreding tot 2 jaar.
Magdalena Ogorek, historicus en publiciste die een tijd in het parlement had gewerkt, beschrijft haar ervaringen als volgt: “de wijzigingen in de regelgeving voor de journalisten in het Poolse parlement vinden regelmatig plaats. Het is niet meer zoals tientallen jaren geleden. Dat de journalisten op slippers naar het parlement komen, laat ze achterwege. Maar ze rennen achter de Kamerleden praktisch tot in de toiletten. De camera’s mogen tegen de hoofden van de Kamerleden stoten en het is dan oké. De journalisten overvallen de Kamerleden, maar ze zijn niet eens op een gesprek voorbereid. (…) “. (4)
Toen de onrusten over de mediatoegang tot het parlement ontstonden, heeft de regering de redacties en de journalisten uitgenodigd om de regels voor de media na de feestdagen in overleg te bepalen. Deze uitnodiging is ook aangenomen.
Desondanks bleven de oppositie partijen de plenaire zaal van het parlement te bezetten.
Hypocrisie van de oppositie
Piotr Palka, een journalist van Rebelia.pl: “Dezelfde woorden over de vrijheid van media hoorden we niet van de partij Burgerplatform in 2014, toen het ‘Tape-schandaal’ uitbrak. Toen vielen de mensen van de ABW (De Interne Veiligheidsdienst) de krant “WPROST” binnen en ze hadden met geweld de laptop met opnames uit de handen van de toenmalige hoofdredacteur getrokken.
Ook niet toen Pawel Graz, de woordvoerder van Donald Tusk (voormalig premier) ontmoetingen met een van de zakenmannen van de krant RZECZPOSPLITA had om de ontslagen in die krant af te spreken.
Stanislaw Niesiolowski van de partij Burgerplatform (PO) scandeert nu over de vrijheid van media voor het parlementsgebouw. Niet zo lang geleden heeft hij de journaliste Ewa Stankiewicz van de TV Republica fysiek aangevallen op het terrein van hetzelfde parlement.
Toen hebben we als journalisten een brief ter verdediging van haar aan de regering van de partij (Burgerplatform) PO en (Boernpartij) PSL gestuurd en daar is niks mee gedaan. Ook de spreekbuizen van de voormalige regeringen als Monika Olejnik of Tomasz Lis spraken daar niet over.
We hebben te maken met een mediale orde, die de mensen die nu aan het protesteren zijn, hebben gecreëerd. Het is een hysterische oppositie. ” (5)
Witold Gadowski, onafhankelijke onderzoeksjournalist: “Wat voor het parlement nu plaats vindt, is een theater. Het parlement wordt gebruikt door de mensen, die betaald worden van buitenaf en die niets om Polen geven.
Het is hen niet gelukt de nieuwe regering met behulp van de straat om ver te werpen.
Vanaf het begin van de regering van premier Szydlo ontstond Het Comité voor de Verdediging van Democratie (KOD) en het begon meteen met zijn destructieve, aanvallende, negatieve en provocatieve acties.
Ze wisten dat ze elke maand die voorbij gaat hun geld en invloeden verliezen. Hun staat, de anti-staat, die door de officieren en diegenen die nu het parlement aan het bezetten zijn, werd geregeerd, is aan het krimpen.” (6)
Volgende blog: “Wie en wat zit achter het handelen van de z.g.n. ’totale oppositie’ in Polen”
Vorige blog: “Propagandafunctie van woorden”
Bronnen:
Lezingen.Dz.U.2012.0.32, d.w.z. – Resolutie van het Poolse Parlement op 30 juli 1992 – Voorwaarden van het Poolse parlement:
(1) Art 36 van het Reglement van het Parlement: wetsvoorstellen worden beschouwd in drie lezingen, en de resoluties van de twee
(2) Art. 175: Taken en bevoegdheden van de voorzitter van het Parlement in de loop van de sessie, p. 1 t/m 7
(3) Art. 190. over de meerderheid die nodig is voor het passeren van wetten (Hoofdstuk 3: Stemmen, Art 188: Principes van de stemming)
(4) TVP INFO, 16-12-16
(5) idem
(6) GadowskiTV d.d. 30 december 2016
Foto: na podstawie projektu okladki M. Marchewicza do ksiazki
B. Stanislawczyk “Kto sie boi prawdy?”
