“Van de 86 producenten in Hollywood waren 53 Joden, immigranten uit Oost-Europa. Onder degenen die verantwoordelijk waren voor de plots van de films was een groot aantal Joden” (1)
Koch, Lubitsch en Epstein waren belangrijke politieke agenten in Hollywood. (2) Volgens scenarioschrijver Julius Epstein: “De aanwezigheid van de Joden had zo’n grote invloed op Hollywood dat zelfs heidenen dachten ‘in het Joods.’” (3)
De Joodse immigratie was een generatie eerder in Amerika dan de Poolse diaspora. De Vaudeville en Broadway, en later de radio hadden al bepaalde etnische types voortgebracht. (4) Het [Amerikaanse] publiek was al gewend geraakt aan bepaalde types met bepaalde nationaliteiten. (5)
De Joden en Ieren vonden snel hun plaats in de amusementsindustrie en op het toneel werden ze het meest zichtbaar. Italianen iets minder. De karakters van de Joden stonden, in vergelijking met die van de Ieren, minder vaak op de voorgrond, hoewel zij bijna zonder uitzondering met sympathie werden voorgesteld. (6)
Warner Brothers. Bron: discodisco.com.jpg
Weinigen weten dat de bekende, grote filmproducenten in Hollywood kwamen uit Polen.
We hebben het over Jack en Harry Warner uit centraal Polen, Samuel Goldwyn (Szmuel Gelbfisz) uit Warschau, Louis B. Mayer uit de omgeving van Minsk in het oostelijke grensgebied.
Samuel Goldwyn. Bron: notrecinema.com
Ook de Hollywood sterren als Paul Muni (Mehilen Weisenfreund) uit [Poolse] Lwów onder de Oostenrijkse partitie en Al Jolson (Asa Joelson) uit de oostelijke grensgebieden van Polen. Het lijkt erop dat geen van hen een band had met de Poolse gemeenschap in Amerika of dat ze na 1918 hun gehechtheid aan Polen benadrukten. (7)
Louis B. Mayer. Bron: notrecinema.com.jpg
In de jaren voorafgaand aan de oorlog had Polen een slechte reputatie onder de Joden. De reden daarvan is complex volgens Biskupski, en de geschiedenis van de Pools-Joodse relaties is tot de dag van vandaag in Amerika nog niet verteld.
Toen Polen in 1919 voor onafhankelijkheid vocht, kwamen er geruchten naar Amerika dat de Polen de Joodse bevolking niet goed behandelden, later bleek dat overdreven.
Pools-Joodse relatie, 1772-1919
Tijdens de 123 jaar durende bezetting van Polen zochten Polen de gewone menselijke solidariteit. Ze zochten het overal ter wereld, maar vooral onder diegenen die het land sinds de eeuwen bewoonden, en er bijzondere bescherming in genoten.
Boek, ‘Polish-Jewish Relations: Byond The Limits Of Solidarity’. Bron: goodreads.com
De houding die Joden, de grootste na de Poolse bevolking groep in Polen *) aannamen, noemde men bij de naam: ‘de enorme ondankbaarheid en het regelrechte verraad‘ (16)
Volgens Joodse historicus, Majer Balaban “begrepen [Joden] de bezetting niet, het interesseerde hen niet dat drie mogendheden de deling van Polen hadden ondertekend’. ‘Ze aanbaden de indringers en zwoeren hen de loyaliteit.'” (8) “Met een uitzondering van 1-2% hebben Joden tijdens de 123 jaar gevangenschap van Polen geen solidariteit getoond. Ze hebben geen deel aan de strijd en de opbouw van de nieuwe Poolse staat genomen. Ze waren echter de eersten, die van de nieuw gewonnen onafhankelijkheid wilden profiteren door mede eigenschap van Polen te eisen.” (9)
Dus op het moment toen de Polen hun onafhankelijkheid in 1918 hadden herwonnen, één ding werd duidelijk dat “de Joodse ‘natie’ geen vertrouwen, respect en solidariteit van de opgebouwde Poolse staat verdiende“. Deze overtuiging werd versterkt door de Joodse claims op het Poolse grondgebied. Het gebeurde voordat nog de laatste strijd voor de onafhankelijkheid moest worden gewonnen. Op 21-22 oktober 1918 vond de zionistische conferentie in Warschau plaats. Izaak Grünbaum eiste van de Poolse staat een constitutionele garantie voor de nationale autonomie voor de Joden in Polen. (10)
Door dit te accepteren zou Polen in een soort corporatie veranderen. In Polen, vanaf het moment van het herwinnen van de onafhankelijkheid in 1918 hadden de Joodse, Ruthenische [Russische] en Duitse minderheden gelijke rechten met de Poolse bevolking. Ze waren op gelijke wijze in alle gezamenlijke organen vertegenwoordigd. Als ze daarnaast nog afzonderlijke lichamen kregen, zouden de Polen als de enige natie tot een rol van paria in hun eigen land gereduceerd worden. Dat kon niemand accepteren. (11)
Treaty of Versailles. Bron: creativewebquest.com
Het is ook het moment waarop de, inmiddels een eeuw durende, vijandige propaganda van de Joodse organisaties tegen Polen begon. In 1919 had het zoveel invloed, dat men Polen in het verdrag van Versailles slechter behandelde dan de verliezers van de Grote Oorlog, de Duitsers.
Een Joods verhaal, de haggada
“In de joodse cultuur is de haggada een verhaal, een soort saga waarin het niet zozeer gaat om de getrouwe weergave van de gebeurtenissen die aan de basis liggen van het verhaal, maar om de moraal die eruit moet worden getrokken. Het verhaal is dus zo samengesteld dat de eerder ontworpen moraal zich opdringt aan de luisteraar (…), maar de waarheid heeft er niets mee te maken, want het gaat om moraal.” (12)
De kinderen van Joodse immigranten in Amerika wisten niets over het Poolse verleden van hun families, zoals Albert Maltz en Walter Bernstein getuigden. (13)
Een uitspraak van John H. Lawson, dat zijn ‘grootouders ‘uit het Poolse getto **) ontsnapten‘ (13) was historisch onjuist. Deze generatie mensen ontsnapte van onder de Russische partitie. (14) In gevolg van de deling van Polen eind achttiende eeuw bestond Polen niet meer op de kaart van Europa. In Rusland waren getto’s niet toegestaan.
Bezetting van Polen 1772-1919 – deling tussen Russland/groen, Pruisen/blauw en Oostenrijk/bruin. Bron: pl.wikipedia.org
Ook de verhalen van de vader van Harry en Jack Warner waren verzonnen en negatief over Polen. Hij verliet het door Rusland bezet Polen in 1883. In zijn biografie vertelt hij over de ‘Poolse politie‘ die Joden belette om de Thora te lezen. Nogmaals Polen bestond toen niet, en hoewel de tsaristische staat Joden ongunstig was, had hij geen mogelijkheid of er zin in om te voorkomen dat de enorme bevolking van de [red. toen bezette] Poolse gebieden de Heilige Schrift zou lezen. De informatie over pogroms was ook onjuist. (14)
Jack en Harry Warner konden of wilden niet de echte naam van hun familie onthullen, zelfs niet aan hun eigen kinderen. (13) Hal Wallis (Aaron Blum Wolowicz), het best bekend als producer van Casablanca, The Adventures of Robin Hood, en True Grit, samen met vele andere grote films voor Warner Bros in Hollywood wilde niet dat zijn verleden bekend werd en gaf zijn echte naam niet op. Hij had zijn verleden uit zijn leven gewist. (13)
Interessant is dat de anticommunistische emigranten uit Rusland na 1941 niet meer zo anticommunistisch waren.
Na 1941 heerste de wijdverbreide en terechte overtuiging dat de Sovjet-Unie een centrale rol speelde in de strijd tegen het nazi-Duitsland. Dit uitte zich in de sympathie van veel Joden uit de filmbranche voor de Sovjet-Unie, ondanks hun angst voor het communisme en afkeer van het traditionele Russische antisemitisme. De “Amerikaanse Joden‘, zo schrijft Novick, ‘waren tijdens de oorlog de vurigste aanhangers van het Rode Leger‘. Voor de Polen, die wisten wat het Rode Leger met de Polen deed, was dit een verwerpelijke houding. (15)
*) Het is onmogelijk de geschiedenis van de Poolse Joden in de periode van de Tweede Republiek te begrijpen, evenals de vroegere betrekkingen tussen de twee gemeenschappen, zonder de omvang van de Joodse bevolking te beseffen. (…) Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog waren er ongeveer 3,4 miljoen Joden in Polen. In Warschau woonden in de jaren dertig ongeveer 355 duizend Joden (meer dan 30% van de totale bevolking van de hoofdstad). Het was meer dan in heel Palestina. In Lodz vormden zij ongeveer 205 duizend mensen (33% van de totale bevolking), meer dan in heel Frankrijk. In Krakau waren er voor het uitbreken van de oorlog bijna 60 duizend Joden (26 %): meer dan in Italië. In 1939 telde Tarnów 56.000 inwoners, waarvan ongeveer 25.000 Joden (45 %). Dat betekent dat er in de stad evenveel Joden woonden als in heel Zwitserland. In Nowy Sącz waren er 10.000 Joden (30 %), heel wat meer dan in Zweden. Bron: Włodzimierz Knap: https://www.naszahistoria.pl/zlozone-relacje-polskozydowskie-w-ii-rp/ar/10521562
**)over getto’s: “De meeste Poolse Joden, d.w.z. 85% woonden in getto’s voor de Tweede Wereldoorlog, en in Polen sinds de eeuwen. (…) Het was echter geen Poolse uitvinding, zoals sommigen proberen dit te verklaren met het ‘Pools aangeboren antisemitisme’. Sinds de middeleeuwen leefden Joden in afzondering. Het was ook hun eigen keuze. Vooral in reactie op de vervolging in West-Europa in de 13e tot 15e eeuw, zijn Joden steeds meer geneigd zich in hun eigen kring te vestigen. Door de nationale en religieuze banden aan te halen, proberen ze hun culturele en religieuze onderscheid te redden. Voor Joden was getto hun thuis, een dagelijks leven. ‘In zo’n wijk zou geen Joodse huisbezitter, een huis aan een christen verhuren, ongeacht of het een Pool, Duitser of Tsjech was. Dit was om fundamentele redenen onmogelijk. Voor een vrome Jood is het een zonde om een vreemde in zijn huis te hebben. Het huis is een gemeenschap'” – Władysław Bartoszewski, Poolse Jood, overlevende van de Holocaust, lid van de Home Army (het Poolse ondergrondse leger) in 1939-45 Bron: Ewa Kurek “Poza granica solidarności. Stosunki polsko-zydowskie 1939-45”, pag. 39; meer lezen: Blog#53
Bronnen:
Poolse versie van het boek van Mieczysław B.B. Biskupski: “Hollywood’s war with Poland 1939-1945“, The University Press of Kentucky, 2010; Internet verkoop: fijorre@fijorr.com/www.fijor.com – prof. M.B.B. Biskupski is een Amerikaanse historicus aan Central Connecticut State University, VS:
(1)voetnoten (22) pag. 352
(2) pag. 334
(3) pag. 352
(4) pag. 58
(5) pag. 61-63
(6) pag. 57-59
(7) pag. 47-49
(8) dr Ewa Kurek: “Voorbij de grens van solidariteit. Pools-Joodse relaties 1939-1945” pag. 53-54
(9) idem, pag. 71
(10) idem, pag. 68-69
(11) idem, pag. 71; uit het parlementair verslag, november 1920, l.59
B.B. Biskupski: “Hollywood’s war with Poland 1939-1945“:
(12) Stanislaw Michalski/Voorwoord in de Poolse uitgaven – ‘Na pograniczu snu i jawy’ [Op de grens van droom en werkelijkheid], pag. 15
(13) pag. 353
(14), pag. 363
(15) pag.51
(16) Ewa Kurek: “Voorbij de grens van solidariteit. Pools-Joodse relaties 1939-1945”, pag. 68
(…) Wee degenen die onrechtvaardige wetten uitvaardigen, die de onderdrukking wettelijk bekrachtigen. Zij verdraaien het recht van de zwakken (…)” – Jesaja 10:1-2
De onderwerpen die in de blogs 51 t/m 58 aan bod komen:
Mythische rijkdommen van de Poolse Joden voor de Tweede Wereldoorlog – wie is wie iets schuldig? Deel 1, Deel 2
“S-447 JUST” – een uitkomst van een goed georganiseerd en vooruitgedacht plan van de Joodse organisaties – Deel 1: onbegrijpelijke herwaardering, laster en censuur, Deel 2: , overname van Polen in 1944, opmerkelijke stappenop weg naar de wet S-447, Amerika en Israël
“Holocaust restitutie – “Dubieuze en frauduleuze onderneming van de Joodse organisaties” – helaas is dit artikel van fenixx.org van internet verwijderd.
Het verraad
Teheran 1943: Stalin, Roosevelt en Churchill. Foto: Franklin D. Roosevelt library, public domain
De Teheran (1943) en Yalta (Jałta, 1945) conferenties, hebben het lot van Polen voor de komende 50 jaar, en na 1989 bepaald.
Hoe groot het verraad, van de Amerikaanse en Britse elite was, laat deze docu goed zien: https://youtu.be/7EvPXStuqlc
Jalta 1944. Churchill, Roosevelt, Stalin. Foto: Library of Congress
De overname van Polen in 1944
Aan de Holocaust ontsnapten alleen de Joodse intelligentie, Joodse rijken en de Joodse communisten. De Joodse communisten keerden in Polen terug in 1944 in de tanks van de Sovjet bolsjewieken. (1)
(…) “Maar hoewel ze [communisten] bleven overtuigen, en [de Polen] gouden bergen beloofden, lukte het hen [communisten] alleen het ergste soort te rekruteren: onwetenden, armoezaaiers, analfabeten; en de domme, de gevaarlijke“. (2)
De Poolse, Joodse en Sovjet bolsjewieken hebben de Poolse bevolking de “heerschappij van het gepeupel” *) d.m.v. terreur (NKWD, het rode leger) opgelegd. (3)
Volksdemocratie
De z.g.n. ‘volksdemocratie‘ in het naoorlogse Polen betekende in de praktijk dat posities in de politiek, regering, rechtbanken en het leger verkreeg men door middel van overerving, netwerken en onderlinge (partij)benoemingen.
Vanaf 1945 hebben de bolsjewieken de relaties met Joden in het buitenland overgenomen. (4) Van Stalin kregen ze de opdracht om Polen te breken.
Na de dood van Stalin in 1956 begon een strijd tussen twee groepen binnen de communistische partij, de z.g.n. “chamy” [= gepeupel] en “zydzi” [=joden]. Dit mondde uit in de uittocht van veel Joden uit Polen in 1968.
De Joodse communisten, die Polen in maart 1968 verlieten, hadden er geen belang bij om aan het Westen uit te leggen waarom ze het deden. Uit angst voor de verantwoordelijkheid voor de stalinistische misdaden, vertelden ze de wereld dat ze door de “Poolse antisemieten werden vervolgd“.
Polen, opgesloten achter het IJzerengordijn, hadden geen mogelijkheid op verdediging.
Kansen van Solidarnosc?
In de jaren 80-tig van de vorige eeuw lijkt het communistische block te wankelen, maar het is nooit gevallen.
Toen Regan Solidarność in 1981 wilde helpen (met enkele miljoenen dollars), had zich Mosad met het aanbod van bemiddeling aangemeld en direct de oude contacten uit de tijd van Berman aangehaald. (4)
“(…)[Jakub] Berman draagt veruit de grootste verantwoordelijkheid voor de bloedige terreur van het stalinistische tijdperk in Polen, waarop hij toezicht hield door “zijn” volk, in het veilige syndicaat van misdaden, stalinistische criminelen (…).” (…) Om de macht en controle over Polen onopgemerkt over te nemen, drong hij erop aan, hun namen in het Pools te veranderen en hun Joodse afkomst te verbergen.(…)” (5)
Het waren “sowietniki [Sovjets agenten], die zichzelf als Polen voordeden en een opdracht hadden om Polen in de gaten te houden” – zei prof. Wiesław Wysocki, hoofd van de afdeling Geschiedenis van de 19e en 20e eeuw aan de kardinaal Stefan Wyszyński University. “Elk departement in het land had een sowietnik. De belangrijkste documenten waren in het Russisch en niks zonder zijn toestemming mocht uitgegeven worden. Hij had totale controle.” (34)
Mosad gaf het geld aan een deel van de oppositie, die volgens de afspraken tussen Wojciech Jaruzelski en David Rockefeller op 25 september 1985 (6), de macht in Polen na 1989 zou overnemen.
“Jaruzelski en Kiszczak hebben de macht niet aan Solidarność, maar aan de Joden [red. IV: Bronislaw Geremek =Benjamin Lewertow; Adam Michnik = Adam Szechteren; Jacek Kuron = Icek Kordblum] gegeven” (…). “De kliek van Geremek heeft toen de ministerie van buitenlandse zaken overgenomen en tot nu toe bepaalt ze het beleid. Een voorbeeld is hier de huidige minister van buitenlandse zaken, Czaputowicz. ( …) Dezelfde mensen onderhandelen nu over de claimvan de Joodseorganisaties (…), aldus oud ambassadeur, Krzysztof Baliński. Op de vraag waarom het verkeerd is dat Joden de ministerie van buitenlandse zaken aansturen, antwoordt oud-ambassadeur, “deze mensen vertegenwoordigen de Loge van B’nai B’rith, (Loge Polin, de Orde van de Zonen van het Verbond) en deze behartigt geen Poolse belangen, maar de Joodse en Israëlische“. (4)
Vleierij van de huidige regering (PiS) in Polen?
“De huidige regering in Polen,PiS heeft tot nu toe niets gedaan om het monopolie van de Joodse minderheid in Polen in het internationale beleid van Polen te breken” (…), aldus oud ambassadeur. “Over de Pools-Joodse zaken praten nog steeds Joden met Joden (…) alsof er in een populatie van 40 miljoen geen één Pool te vinden zou zijn”. (4) De regering stuurt ook geen historici, ” (…) maar schuift Adam Michnik en Dawid Warszawski naar voren”. (4)
De uitspraken van president Duda over de Pools-Joodse relatie roepen serieuze vragen op. Hij praat over polin i.p.v. Polen. Onlangs heeft hij in een ontmoeting met de vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap in Polen gezegd, dat “(…) er geen Pool bestaat, die 100% kan zeggen dat hij niet eens één druppeltje Joods bloed in zijn bloed heeft.(…)” ( 7)
We weten inmiddels dat historisch gezien snijden deze uitspraken geen hout. De assimilatie van Joden in Europa de z.g.n. haskala begon in de tweede helft van de negentiende eeuw, en in Polen was het mislukt.
Alleen 15-20% van het totale 10% Joden in Polen assimileerde. Het is 1,5-2% van de totale Poolse bevolking! De rest bleef, zoals Joodse historicus, Majer Samuel Bałaban (hebr. מאיר בלבן) het verwoordde: “een compacte massa van orthodoxie“. (8)
Het is ook zorgelijk dat niemand binnen de regering verantwoordelijk lijkt te zijn voor wat er in de musea, polin en Auschwitz gebeurt.
Witold Pilecki, die vrijwillig naar Auschwitz ging om de informatie te verzamelen en een verzetsbeweging op te zetten. Bron: Fnac.be
Het museum polin verspreidt leugens over Polen. De families van de Poolse slachtoffers uit Auschwitz is verboden het terrein te betreden en de Poolse vlag mee te nemen. Dit geldt ook voor de familie van Witold Pilecki (9), de voor de wereld onbekende held van de WOII. Het blok 11 in Auschwitz, waar de Poolse gevangenen in de eerste twee jaar van de Tweede Wereldoorlog zaten, is sinds vorig jaar voor het publiek gesloten.
“De geverfde vogel” en het begin van de wereldwijde laster tegen Polen
Het boek “De geverfde vogel”, van Jerzy Kosiński baande weg naar de wereldwijde, anti-Poolse laster. (10) Norman Filkenstein noemt “De geverfde vogel” (…) “het eerste grote Holocaust-bedrog (…)”. (11)
Dankzij de Poolse schrijfster Joanna Siedlicka en de Amerikaanse journalist James Parc Sloan is “De geverfde vogel” ontmaskerd.
Het wordt niet meer als document, maar als voorbeeld van een literaire mystificatie en een beschrijving van de seksuele fobieën van de auteur gezien. (12)
Uit het onderzoek van Joanna Siedlicka leren we het ware verhaal, “van de familie Lewinkopf-Kosiński die de bezetting op het Poolse platteland overleefde, dankzij boeren, een priester en een lokale PPR-eenheid (…)”. Dat hier geen sprake is van een “periferie“, “(…) geen dwalende jongen, maar liefhebbende, rijke ouders. Geen hooligans, maar, hoewel eenvoudige maar wel fatsoenlijke mensen die zoveel mogelijk hielpen. Geen marteling, waarvan hij [Kosinski] een symbool werd, integendeel (…)”. (13)
Nu blijkt, dat “De geverfde vogel” werd verfilmd. Eind 2109 vond de première van de film plaats.
Wat wilde de Tsjechische filmmaker, Vaclav Marhoul hiermee bereiken, vraag ik me af. Wat voor zin heeft de verfilming van zo’n boek, als het geen poging is om de waarheid te vertellen, Kosiński’s absurditeit recht te zetten, en de dorpelingen in eer te herstellen?
“(…) Polen waren de enige natie in bezet Europa, die vanaf 15 oktober 1941, voor het verbergen van joden of het tonen van enige andere vorm van hulp, met hun eigen leven en dat van hun families betaalde. (…)” (14)
Vanaf de jaren 80-tig versterkt het aanval op Polen met elk 10 jaar
“In de jaren tachtig begonnen Joden van de Holocaust Industry hun eigen verhaal over de Holocaust te verspreiden, een verhaal dat geen bevestiging in de Joodse en Poolse bronnen heeft”, vertelt dr Ewa Kurek in het internet programma wRealu24. “Hun doel lijkt nu duidelijk. In de jaren tachtig begon het proces van het verplaatsen van de rol van Polen in de WOII van slachtoffer naar dader om materiële eisen te realiseren“. (15)
De Holocaust wordt geplaatst in de sfeer van taboe, politieke correctheid, zelfs verbod op welk onderzoek en kritiek dan ook.
“(…) [Elie] Wiesel zei steeds weer dat de Holocaust ‘het duister in voert’, ‘alle antwoorden ontkracht, ‘buiten, zo niet achter, de geschiedenis ligt, ‘inzicht en beschrijving in de weg staat’, ‘niet verklaard of gevisualiseerd kan worden, ‘nimmer begrepen of onderwezen [zal] worden, een ‘afbraak van de geschiedenis’ [betekent en] ‘we kunnen er niet eens over praten’ (…)”. (16)
Elie Wiesel. Bron: wikipedia
“(…) Vijandigheid tegen de katholieke kerk en vijandigheid tegen Polen (…) was een kenmerk van de activiteiten van Eli Wiesel” – schrijft Ireneusz Lisiak in zijn boek ‘De verkeerde voorstelling van de Holocaust’. “Hij sloeg er geen enkele gelegenheid over om modder naar Polen te gooien (…)”. (17) Elie Wiesel werd in Polen in 1991 bekend van zijn oorlog tegen de katholieke kruizen: “De aanwezigheid van katholieke kruisen in Birkenau, het heilige land voor de Joodse slachtoffers, is godslastering“, zei hij. (18)
” (…) Lang nadat Kosińskiontmaskerd was als een talentvol literair bedrieger, bleef Wiesel de loftrompetblazenover diens ‘wonderlijk werkstuk‘.” (19)
Israel Singer. Bron: alchetron.com
In 1996 zei Israel Singer, voorzitter van het Wereld Joods Congres, tijdens een bijeenkomst in Buenos Aires: “(…) het Poolse volk wordt geen erfgenaam van de Poolse joden. We zullen dit nooit toestaan (…). Als Polen niet aan de Joodse eisen voldoet, wordt het publiekelijk aangevallen en vernederd. “(20)
“In 1999 waarschuwde historicus Andrzej Nowak voor een “anti-Poolse alliantie” van de (…) Joodse, Duitse en Russische groepen. (…) We zien een duidelijke synchronisatie van Joodse en Duitse claims. Beide zijn gebaseerd op een veel voorkomende leugen die erop gericht is om Polen in de Tweede Wereldoorlog als beulen af te schilderen, in plaats van de feitelijke slachtoffers die we zijn geweest.” (21)
Jan T. Gross. Bron: wikipedia
foto: Ilona Versteeg
Het a-historische boek van Jan T. Gross “Buren” (“Neighbors”) uit 2001 zou het publieke opinie in de wereld definitief moeten overtuigen. “Jedwabne” was een greep die de weg naar de Wet S-447 moest vrijmaken.
Ik vergeet nooit mijn gevoel na het lezen van het artikel in het Historisch Nieuwsblad uit 2015, waarin Laura Starink op basis van het boek van Gross, niet alleen de bewoners van Jedwabne door de slijk haalde, maar ook de hele Poolse natie! Dit artikel was zeer kwalijk, bevooroordeeld, vol onwetendheid en manipulaties. Voor mij was het een WAKE-UP call.
“Tot 2000 liepen de Amerikaanse en Israëlische Joden niet te koop met hun plannen” – zegt dr Kurek – “toen leefde nog een generatie van Polen en Joden die men geen leugens kon verkopen, zoals Maurycy Horn [1], Jakub Goldberg [2], prof. Chone Schmeruk (Khone Shmeruk)” [3], die ze persoonlijk kende. “(…) Toen leefden er nog Jan Karski [4], Władysław Bartoszewski [5], Jerzy Jan Lerski [6]. (15)
In 2009 organiseerde de Europese Unie een bijeenkomst in Praag over de verloren Joodse eigendommen. De vertegenwoordigers van Joodse organisatie hebben toen van Polen geëist, dat het de eigendommen van de Holocaust slachtoffers, die geen erfgenamen hadden nagelaten, teruggeeft.
Wladyslaw Bartoszewski: “In Polen labelen we mensen niet op basis van hun ras of geloof” -Bron: sddefault
Prof. Władysław Bartoszewski, die Polen op deze conferentie vertegenwoordigde, zei tegen de krant “Rzeczpospolita”. “Ik antwoordde ze heel krachtig dat daar geen sprake van kan zijn. Volgens de Poolse wet wordt dergelijk eigendom overgedragen aan de Schatkist. Als we Joden anders zouden behandelen, zou dat een discriminatie zijn van andere burgers van de Republiek Polen. Degenen die in de Holocaust zijn vermoord waren voornamelijk Poolse burgers. Organisaties die vandaag geld eisen, bestonden niet eens tijdens de oorlog“. (22)
Voor 1967 ‘wilden de Amerikanen niet luisteren naar de Holocaust overlevenden‘
In het naoorlogse Amerika praatte niemand over de Joodse Holocaust. “De Amerikanen wilden naar de overlevenden niet luisteren“. (23) “(…) Het was gewoon een onverschilligheid“. (24) “De Amerikaanse Joodse elite was conform het Amerikaanse beleid. De Joodse elite vergat de Duitse misdaden omdat Duitsland een belangrijke bondgenoot van Amerika werd“, om dezelfde reden “zwegen ze toen de ‘nazi SS Amerika binnenkwamen“. (25) Ook “de mainstream Joodse organisaties bagatelliseerden de nazi holocaust in overeenstemming met het naoorlogse beleid van Amerika“. Ze hadden ‘twijfels over een joodse staat‘ (26) Zijn [Norman Filkenstein] ouders “als overlevenden van de getto en Auschwitz hebben in stilheid geleden“. “Tegen het eind van hun levens was ‘de Holocaust een publieke voorstelling‘”. (24) Tussen 1948 en 1967 ‘was Israël in feite onbelangrijk voor de Amerikaanse Joden.’.(…) (27) “alleen 1 op 20 Joden vond het belangrijk om Israël voor 1967 te bezoeken“. (…) Vooral de Amerikaanse Joodse intellectuelen waren onverschillig tegenover het lot van Israël. (…) Heel ironisch waren er alleen twee intellectuelen, die de banden met Israël voor 1967 aanhaalden: Hannah Arendt en Noam Chomsky“. (28) Na de machtsmanifestatie van Israël in de juni oorlog van 1967 ‘wordt Israël een strategisch middel in de Amerikaanse politiek‘. (…) De Joodse elite ontdekte gelijk Israël.” (29)
Poolse Joden hebben Israël opgebouwd
Het waren Poolse Joden die Israël opbouwden. “Tot het einde van de jaren negentig werd er nog steeds Pools gesproken, opschriften in bussen en op straat waren in het Pools“. (15)
Russen stromen Israël binnen begin jaren 90-tig
Begin jaren 90-tig keken Poolse Joden er van op toen ze zagen Joden naar Israël toestromen die niks met God en religie hadden. Volgens hen waren het eerder Russen die het voormalige Sovjet-Unie ontsnapten. (30)
Hoofdrabbijn, Isaak Josef Bron: The Times of Israël
Isaac Josef, Sefardische Jood zei publiekelijk op 7 januari jl. dat ‘honderden duizenden niet-Joden kwamen naar Israël op basis van de wet van terugkeer [red. IV: alia]. Velen van hen zijn communisten die vijandig staan tegenover religie, (…) vervolgens stemmen ze op de partijen die tegen de ultraorthodoxe Joden en religie zijn”(…). ‘De immigratie uit de landen van het voormalige Sovjet-Unie is de afgelopen jaren toegenomen“.
“Premier Benjamin Netanyahu noemde de opmerkingen van rabbijn ‘schandalig en ongepast‘. Avigdor Liberman, partijleider Jisrae’el Beten noemde ze antisemitisch en riep Isaac Josef op tot aftreden”. (31)
Er is een Russisch gezegde ‘geld spreekt‘, zegt dr Kurek. Voor $300 kon je in de jaren 90 in de Sovjet-Unie een verklaring ‘van het Joods zijn’ kopen.
Volgens dr Kurek kwamen de ‘Russische joden’ naar Israël om er zaken te doen. Als voorbeeld noemt ze multimiljonair en oligarch Moshe Kantor, ‘vriend van Poetin’, zoals ze het zegt. Samen hebben ze in januari jl. in Jeruzalem/Yad Vashem een conferentie ’75 jaar van bevrijding Birkenau’ georganiseerd.
Vertegenwoordigers van de genodigde landen, VS, Frankrijk, Groot-Brittannië, Duitsland en Rusland, mochten hun toespraken houden. Poolse president was uitgenodigd, maar mocht niks zeggen. (32)
Deze situatie zal problemen opleveren, zegt dr Kurek, omdat Russische “joden” al 30 jaar alle posities in de staat Israël overnemen. (30)
De woorden van Witold Gadowski, Poolse onderzoeksjournalist zouden de situatie in Israël kunnen bevestigen: ‘er is geen één Israël. Aan de ene kant heb je orthodoxe Joden, daar heb ik de beste ervaringen mee, ze zijn serieus, ze hebben hun geloof. Aan de andere kantbestaat een wereldlijk Israël, met drag-queens, bordelen en de Russische maffia‘. (33)
[1] Maurycy Horn, historicus en directeur van het Joods Historisch Instituut in Warschau (Żydowski Instytut Historyczny or ŻIH; Yiddish: ייִדישער היסטאָרישער אינסטיטוט(ZYH))
[2] Jakub Goldberg, historicus, emeritus hoogleraar aan de Hebrew University in Jeruzalem
[3] historicus van Jiddische literatuur en Asjkenazisch Jodendom, o.a.: hoofd van de afdeling Jiddisch aan de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem; initieerde en oprichtte het Centrum voor Onderzoek en Documentatie van Oost-Europese Joden (1956) en het Centrum voor Onderzoek naar de Geschiedenis en Cultuur van Poolse Joden aan de Hebreeuwse Universiteit (1983). Bron: https://www.zvab.com/PIRSUMIM-YEHUDIYIM-BI-VERIT-HA-MO%C2%92ATSOT-1917-1960-RESHIMOT/12447851841/bd
[4] Jan Karski was een Poolse verzetsstrijder en later professor aan de Georgetown University. In 1940-1943 rapporteerde Karski aan de Poolse regering in ballingschap en aan de Poolse westerse bondgenoten over de situatie in het door Duitsland bezette Polen. Bron: Wikipedia
[5] Władysław Bartoszewski was een Poolse politicus, sociaal activist, journalist, schrijver en historicus. Als voormalig gevangene in het concentratiekamp Auschwitz was hij een verzetsstrijder uit de Tweede Wereldoorlog als onderdeel van de Poolse ondergrondse en nam deel aan de Opstand van Warschau. Bron: Wikipedia; “(…) hij heeft het verleden nooit vervalst, hij herinnerde zich altijd het concentratiekamp Gusen-Mauthausen, hij herinnerde zich Poolse veteranen, hij herinnerde zich de slachtoffers van het kamp en in zijn toespraken voor het Oostenrijkse parlement getuigde hij van de waarheid en was hij trouw aan degenen die stierven. (…)”. Bron: https://www.rpo.gov.pl/sites/default/files/Przemowienie_RPO_0.pdf
[6] Jerzy Jan Lerski nom de guerre: Jur; ook wel bekend als George Jan Lerski; was een Poolse advocaat, soldaat, historicus, politicoloog en politicus. Na de Tweede Wereldoorlog emigreerde hij naar de Verenigde Staten, waar hij hoogleraar werd aan de Universiteit van San Francisco. Bron: Wikipedia
(1) Katarzyna Treter-Sierpinska: “Zydzi, gender, multikulti, czyli oszustwo i szajba”/interview met Ewa Kurek, pag. 252
(2) Joanne Siedlecka “Czarny Ptasior“, hoofdstuk “Komunisciny” – het onderzoek, waarin de schrijfster het ware levensverhaal van Jerzy Kosinski omschrijft.
(4) Media Narodowe, rozmowa z ambasadorem Krzysztofem Balińskim o dialogu Żydów z Żydami, Mosadzie i loży B’nai B”rith; ksiazka: “Ministerstwo Spraw Obcych”: https://youtu.be/xVYcAWkmkFM
[o jaczejka etniczna: artykul https://www.przewodnik-katolicki.pl/Archiwum/2005/Przewodnik-Katolicki-1-2005/Historia/Sowiecka-V-Kolumna
jaczejka daw. «podstawowa komórka partii komunistycznej w ZSRR» https://sjp.pwn.pl/sjp/jaczejka;2562178.html
= de basiscel van de communistische partij in de USSR
(8) Ewa Kurek “Poza granica solidarnosci. Stosunki polsko-zydowskie 1939-45” str. 46-47 / na: Alexader Hertz, Zydzi w kulturze polskiej, Warszawa, s. 83-87 [E. Kurek: Voorbij de grens van solidariteit. Pools-Joodse relatie 1939-45/Alexander Hertz: Joden in de Poolse cultuur] , pag. 35
(9) wRealu24, d.d. 15-4-2019; dr E. Kurek i Wojciech Sumlinski o niemieckiej zbrodni w Jedwabnem. Polacy zasluguja na prawde?https://youtu.be/waXx3UbtEF8”
(10) Ireneusz T. Lisiak, Zaklamany Holokaust (“De verkeerde voorstelling van de Holocaust”), pag. 106
(11) N. Filkenstein, “The Holocaust Industry”, pag. 25
(12) Ireneusz T. Lisiak, Zaklamany Holokaust (“De verkeerde voorstelling van de Holocaust”), pag. 106-107
(14) dr Ewa Kurek: “Polacy i Zydzi: problemy z historia”, pag. 180
(15) wRealu24, d.d. 15-4-2019; dr E. Kurek i Wojciech Sumlinski o niemieckiej zbrodni w Jedwabnem. Polacy zasluguja na prawde?https://youtu.be/waXx3UbtEF8
(16) Norman Filkenstein “De Holocaust Industrie”, pag. 21-22
(17) Ireneusz T. Lisiak: “Zaklamany Holokaust”, pag. 134
