Tag: konferencja pokojowa w Wersalu

11 listopada 1918 roku, Święto Niepodległości Polski, symbolizuje II Rzeczpospolitą i nawiązuje do ogromnego wysiłku Polakow, aby odbudować utracone na 123 lata państwo. Pomimo dużych przeciwności historycznych, politycznych, kulturowych i ekonomicznych (1).

Na początku XX wieku Polska tworzyła się w wyjątkowo trudnych warunkach. Zanim mógł powstać nowoczesny kraj, trzeba było pokonać wiele problemów. Ustanowienie jej granic było jednym z najbardziej skomplikowanych epizodów nowożytnej historii Europy, obejmującym sześć wojen granicznych i jeden naprawdę poważny konflikt, mianowicie wojnę polsko-bolszewicką w latach 1919-1920.

Swoim sprzymierzeńcom Polska od zawsze zawdzięczała niewiele, a jeszcze mniej swoim wrogom. Obydwaj witali ponowne powstanie niezależnej Polski z pogardą.

Polska, słaba i nielubiana stanęła przed podobnymi problemami legitymizacji we własnych granicach (2).

Święto 11 listopada przypomina również o wydarzeniach, które tego samego dnia miały miejsce w nieistniejacej jeszcze Polsce i zniszczonej wojną Europie.

Dla większości Polaków Piłsudski byl symbolem walki Polaków o niepodległość w czasie dopiero co zakonczonej wojny, a dla tysiecy był na pewno nadzieja, pisze historyk Leszek Pietrzak. Pomimo powstania kilku ośrodków władzy na przełomie października i listopada 1918 roku tylko Piłsudski mógł być realnym przywódcą odrodzonego państwa polskiego, jakiego większość Polaków od dawna oczekiwała (1).

James A. Mitchiner pisząc książkę o polskiej historii, stwierdził, że każdy inny naród po przejściu tego co Polacy juz dawno przestałby istnieć (5).

Nic wiec dziwnego, ze Polacy po tak długim okresie zaborów i bezwzględnego traktowania przez zaborów byli niepewni siebie. Do tego doszła trauma ostatniego z powstań, powstania styczniowego. Czy na prawde nam sie to uda?

Piłsudski potrafił przekonać Polaków do walki zbrojnej o niepodległość i był w stanie utworzyć wojsko polskie. Wierzył on, że Polacy odbudują swoją niepodległość sami, obronią ją i utrzymają. I tak też się stało.

Te ideę realizowaly legiony Piłsudskiego, obrońcy Lwowa w listopadzie 1918 r, powstańcy Wielkopolscy w grudniu 1918, Ślązacy w trakcie III powstań w latach 1919-1921, gen. Lucjan Zeligowski w trakcie wyprawy wileńskej i sam Piłsudski w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r (1).

11 listopada Pilsudski przejmuje dowództwo nad wojskiem polskimi, otrzymuje misję utworzenia rządu narodowego i budowy w pełni suwerennej polskiej państwowości. 16 listopada 1918 roku zapowiada światu istnienie Niepodległego Państwa Polskiego.

Do dużego sukcesu samodzielnego wywalczania niepodległości przyczyniła się dyplomacja działającego w USA pianisty Ignacego Paderewskiego oraz Romana Dmowskiego i jego Komitetu Narodowego Polski w Paryżu.

W trakcie konferencji pokojowej w Wersalu Dmowski przekonał przywódców mocarsctw tworzących nowy porzadek w Europie do konieczności opowiedzenia sie za niepodległą Polską. Nawet nieprzychylny Polakom premier Wielkiej Brytanii David Lloyd George nie mógł obalić argumentacji Dmowskiego i musiał zaakceptowac ponowne narodziny Polski.

Piłsudski miał racje. W 1918 roku Polacy nie tylko sami przejeli władzę w swoim kraju, uzyskali poparcie miedzynarodowe ale przystąpili od razu do odbudowy kraju od podstaw.

Akceptacja krajow zachodnich nie byla wystarczajaca do ostatecznego ugruntowania granic kraju. W latach 1918-1921 Polaków czekalo sześć wojen (ukrainska, wielkopolska, slaska, litewska, czechoslowacka i bolszewicka).

Byl to ogromny wysiłek militarny wszystkich Polakow, który był mozliwy tylko przy zachowaniu jedności narodowej i odłożeniu na plan dalszy różnic politycznych.

Polacy podjęli sie budowanie państwa demokratycznego, pomimo to ze demokracja parlamentarna w Europie po I wojnie światowej nie odnosiła specjalnych sukcesow. Reforma kraju została przeprowadzona bez finansowej pomocy z zagranicy i praktycznie tyko dzieki własnym środkom polskiego społeczeństwa. Pomimo kryzysu gospodarczego lat 20-stych i wojny ekonomicznej z Niemcami. Ukoronowaniem tego procesu byla uchwalona przez Sejm Ustawodawczy w dniu 17 marca 1921 roku konstytucja (1)

Ten proces przypomina o innym wyjatkowym wysilku Polakow w Polskiej historii. Po pierwszym rozbiorze Polski (1772) Polacy zreformowali gruntowwnie kraj, podczas gdy w tym samym czasie trwała krwawa rewolucja francuska. Również wtedy w pokojowy sposób utworzono Konstytucje 3-Maja.

Sukcesy w dziedzinie życia państwowego i gospodarczego:

Wraz z rozpoczęciem Drugiej Wojny Światowej okupanci pozbawili Polaków wszelkiego świętowania polskości, w tym również Święta Niepodległości Polski. Jedynie polscy żołnierze walczący u boku wojsk alianckich na Zachodzie mieli te swobodę.

Gdy w 1944 roku Sowieci przejęli w Polsce władzę, ogłosili świętem państwowym dzień 22 lipca, mianujac je Narodowym Świętem Odrodzenia Polski. Niszczenie pamięci narodowej było nieoderwalna cechą komunistycznego państwa.

11 listopada byl świętem, które niesłychanie drażniło komunistów i symbolizowało znienawidzoną  przez nich II Rzeczpospolitą.

W czasach PRL-u organizowane 11 listopada przez opozycje manifestacje patriotyczne byly brutalnie tlumione przez oddzialy ZOMO a ich uczestników spotykały represje i szykany ze strony SB. Władze nie wahały się nawet przed usuwaniem kwiatów spod pomników symbolizujących odzyskanie niepodlegosci w listopadzie 1918 rok (1).

Podczas trwania obrad Okraglego Stołu, sejm PRL przywrócił święto Niepodległości Polski specjalną ustawa z 21 lutego 1989 r.

Polacy przyjeli to jako znak wolności, na którą tak długo musieli czekać i nie zauwazyli (bo nie mogli), ze tak na prawdę zostali oszukani.

Trzeba tutaj wspomniec, ze w późnych latach 80-tych i cale lata 90-te znajomość rozmów i umów pomiędzy ‘opozycja’ a reżimem komunistycznym (już nie mówiąc o rozmowach w Moskwie) była wiedzą tajemną i dla zwykłych obywateli niedostępną (3)

Okrągły stół był w rzeczywistości przedstawieniem teatralnym dla Polaków w reżyserii komunistycznych władz i samozwańczych reprezentantów Solidarności (4).

III RP (1989-2015) jako wytwór umów okrągło-stołowych podzieliła Polaków na 27 lat na t.z.w. lepszych, czyli postkomunistow (później przechrzeczonych na liberalnych demokratow) i ich zwolenników oraz na gorszych, czyli resztę narodu.

Komunistyczne praktyki pozostały, tylko tym razem przy użyciu innych środków i pod innymi hasłami.

III RP byla krajem, w ktorym Polacy nie czuli sie tak wolni i niezalezni (1) jak tego oczekiwali.