Inleiding
In het begin van de twintigste eeuw, na 123 jaar werd Polen als land opnieuw gevormd en het gebeurde in extreem moeilijke omstandigheden. Het vastleggen van de grenzen van Polen behoort tot de moeilijkste episode van de moderne Europese geschiedenis. Er was sprake van zes grensoorlogen en één zeer ernstig conflict, de Pools-Sovjet oorlog van 1919-1920.
Polen was “Broos en onbemind” (1) en ze stond er alleen voor. Tijdens de Vrede van Verseille meenden de machthebbers van toen dat Polen mocht bestaan, mits ze Rusland en Duitsland niet in de weg stond. Nu zijn we bijna 100 jaar verder maar is er iets veranderd?
Gemeenschapszin 
Ter viering van de Onafhankelijkheidsdag vond op 11 november jl. de achtste Onafhankelijkheidsmars in Polen.
De kurk waarop de de organisatie van de mars drijft zijn de vrijwilligers, kleine beurs en het patriottisme van de Polen. Meer dan 100.000 Polen, van binnen- en buitenland en veel buitenlandse gasten hebben dit jaar aan de mars deel genomen. De motto van dit jaar was “Wij willen God!”.
Het was een samenkomst van mensen die van hun land houden, ongeacht de kleur, in de letterlijke en figuurlijke zin van het woord. Het was een mars van jongeren, ouderen, oorlogsveteranen en gezinnen met kinderen. Spontaniteit, zonder politieke correctheid (4), samen zingen, concerten bijwonen, een manifestatie van de geestelijke gemeenschapszin (de mars begint elk jaar met de heilige mis), een manifestatie van trots om een Pool te zijn, van 1000 jaar gehechtheid aan onafhankelijkheid en zelfbeschikking van Polen en tegen de economische neo-kolonisering van het land nu.
Zoals elk jaar is het een herdenking van de Poolse helden die hun leven voor de onafhankelijkheid van Polen 100 jaar geleden, in de WOII en in de jaren na de oorlog hebben gegeven.
De Onafhankelijkheidsmars 2017:

https://youtu.be/XEEq8EIJf5Q

Negatieve, beledigende reacties buitenland
De voormalige woordvoerder van Hillary Clinton en de Europarlementariër Guy Verhofstadt (8) noemden de 60.000 deelnemers aan de Onafhenkelijkheidsmars in Warschau nazi’s. “.. 60.000 nao-nazi’s, blanke suprematie en fascisten liepen in een mars in de straten van Warschau (…) 300 km van Auschwitz en Birkenau..”, zei Verhofstadt (8).
Een typisch links-liberale retoriek om een ander te stigmatiseren en uit de publieke sfeer uit te sluiten. Propaganda functie van deze retoriek is groot. Deze begrippen hebben een sterk gekleurde of emotionele waarde en ze beschikken tegelijk over een vage inhoud. Ze dienen geen communicatie maar een politieke strijd. Het zijn stigma woorden die klinken en werken als een vonnis (6).
De vice-voorzitter van het Poolse parlement, Joachim Brudzinski vraagt zich wat zou gebeuren als meneer Verhofstadt de Amerikaanse patriotten of Amerikaanse Ieren nazi’s noemde omdat ze respectievelijk de Onafhankelijkheidsdag of het feest van St. Patrick aan het vieren waren (2)?
Een retorische constructie die Verhofstadt gebruikt, duidt aan dat de 60.000 deelnemers aan de mars nakomelingen van de moordenaars van Joden zijn of zelf de Joden in Auschwitz hebben vermoord.
Het is ook terecht dat de Stichting Reduta Dobrego Imienia (ter Bescherming van de Goede Naam van Polen) een aangifte tegen Guy Verhofstadt en zijn beledigende uitspraken heeft gedaan en ze moedigt en helpt iedere deelnemer aan de mars in Warschau hetzelfde te doen (9).
Incidenten?
Een onwenselijk gedrag tijdens een evenement van 100.000 deelnemers is niet te voorkomen. De Onafhankelijkheidsdag is een spontaan feest van gewone mensen, vrijwilligers. Het is onmogelijk iedere deelnemer te controleren.
Wat zo mooi aan de Onafhenkelijkheidsmars is, dat de deelnemers zelf de orde tijdens de mars bewaken. Ze durven ook het verkeerde gedrag aan te spreken, en het werkt goed.
Het is een misvatting dat de grote aantallen politieagenten de deelnemers in het gareel (moeten) houden. De politie beschermt de deelnemers tegen de provocaties, die voor 2015 elk jaar gebeurden.
Nog drie jaren geleden was sprake van onregelmatigheden, provocaties en aanhoudingen. De politie zocht confrontaties met de deelnemers, gebruikte buitenproportioneel geweld en methodes van de geheime dienst, Antifa *) werd ingezet. Zelfs de Rozenkrans kring werd toen geïnfiltreerd, afgeluisterd.
Twee jaren geleden is dit gestopt. Waarom? De mars en de deelnemers zijn niet veranderd, maar de regering en de orders zijn beslist veranderd (3). Pas in in 2015 werd het normaal (4).
De incidenten mogen ook het echte feest niet overschaduwen (4). Het is inmiddels bekend, dat de inspiratie voor deze incidenten van buiten de organisatie kwam. De lijder van de z.g. partij De Verandering (zmiana) zit nu opgesloten op verdenking van spionage voor Rusland (2).
De Amerikaanse neo-nazi leider, Richard Spencer wilde de Onafhanklelijkheidsmars in Polen bijwonen. De Poolse regering heeft daar de lucht van gekregen en meneer Spencer o.a. gewaarschuwd dat hij in de gaten zou gehouden worden of hij geen wetten overtreedt. Uiteindelijk heeft Richard Spencer van zijn reis naar Polen afgezien (5).
Wie heeft belang bij een campagne tegen Polen? 
De Stichting Reduta Dobrego Imienia is daar duidelijk over. Er zijn twee centra die hier hun voordeel mee behalen. 2 punten:
  1. vrede – Polen wordt op dit moment gezien als het grootste gevaar voor de vrede. Het Art.5 van het NATO verdrag heeft strikt een politiek karakter. Het kan in werking treden indien de Europese politieke leiders hier mee akkoord gaan. Politici zijn van hun kiezers afhankelijk. Als deze kiezers geen sympathie voor Polen hebben, zal het artikel 5 niet werken
  2. oologscompensaties voor Polen, waar intensief aan wordt gewerkt. Als iemand de Polen zo breed nazi’s noemt en bij de Polen stelselmatig de schuld voor de WOII neerlegt (red. I.V.: zoals Duitsland het sinds de jaren 50-tig van de vorige eeuw doet), zal het ook in de beleving van mensen, die de feiten niet kennen, postvatten: als Polen nazi’s zijn dan zijn ze ook onbetrouwbaar in hun aanspraak
Dat tijdens de Onafhankelijkheidsmars sprake van provocaties was, is makkelijk te volgen in de buitenlandse media:
Het eerste bericht over een “massa mars van fascisten in Warschau” verscheen in The Independent, die de eigendom van een Russische oligarch in Groot-Brittannië is. Dit bericht werd vervolgens door SO600 (mevrouw Gierek bekend van eenzijdig/vijandige berichtgeving over Polen), vervolgens door de Warsaw Journal en daarna door de social media verspreid.
Het is wel waar dat mensen in het Westen de Poolse symbolen niet begrijpen en ze vanuit hun eigen referentiekader direct met fascisme verbinden. Het is jammer, maar het heeft met een andere realiteit, andere cultuur en een ander context te maken. Een systematische anti-Poolse propaganda versterkt echter dit denken.
De Amerikaanse en Europese media hebben inmiddels ervoor gezorgd, dat men de Onafhankleijkheidsmars met de regering PiS associeert. In het Westen weet niemand van een strijd tussen de nationale bewegingen in Polen en de partij Wet en Rechtvaardigheid (PiS).
De regering viert de Onafhankelijkheidsdag elk jaar op 10 november in Krakau (9).
Donald Tusk vs zijn functie in het EP
President Andrzej Duda nodigt elk jaar de voormalige premiers en presidenten van Polen voor de Onafhankelijkheidsdag, wat tot nu toe aan dovemansoren besteed was.
De komst van Donald Tusk in Warschau dit jaar lijkt ook geen toeval te zijn. Het is eerder zijn politieke tactiek, een poging om de kloof tussen de partijen aan de rechter kant van het politieke spectrum te veroorzaken (3). Tegelijk met zijn verschijning tijdens de viering van de Onafhankelijkheidsdag heeft een groepje mensen een spandoek met nazi-leuzen getoond. Tusk is er van bewust dat de media hem als voorzitter van de Europese Raad zullen volgen.
Donald Tusk verbergt steeds minder dat hij de informele lijder van de (totale) oppositie in Polen is. Ook de Europese regeringsleiders begrijpen steeds beter dat zijn gedrag en de functie die hij bekleedt niet te verenigen zijn.
Zijn recente twitter vol kwaadsprekerij over de Poolse regering is hem in Polen zeer kwalijk genomen. De partijgenoten van Donald Tusk in het Europees Parlement hebben onlangs hun kleur bekend. Deze voormalige leden van de communistische partij en/of collaborateurs van de communistische geheime dienst doen er alles aan om de regering in Polen en de Poolse bevolking te schaden.
Links-liberalen zijn aan het verliezen
Volgens Matthew Tyrmand is de links-liberale elite in de wereld aan het verliezen. Hun laatste toevluchtsoord is iedereen die aan de rechter kant van de politiek staat een stikker van een ‘autocraat’, ‘nazi’, ‘populist’, ‘blanke overheerser’, en de nieuwste de ‘Russische trol’ te geven (5). Dit gebeurde in Amerika met de presidentsverkiezingen en in Groot Brittannië met Brexit, zegt Matthew Tyrmand.
De links-liberale elite heeft 30-40 jaar geïnvesteerd om een globale regering in te voeren, die de rol van de nationale staten, vooral in hun financiën zou beperken. Polen vertegenwoordigt alles wat de globale elite afschuwt, nl het nationalisme, conservatisme en verschuiving naar rechts in de politiek (5).
Nationalisme vs chauvinisme 
Stanislaw Michalkiewicz, historicus en schrijver, in zijn reactie over de Onafhankelijkheidsmars, de motto van dit jaar “Wij willen God!” en het nationalisme heeft een heldere uitleg gegeven.
Polen willen duidelijk een politiek systeem dat op de christelijke ethiek is gebaseerd. De Christelijke ethiek heeft echter geen nationaal maar internationaal karakter, zegt hij.
Het nationalisme is een mening dat elke politieke gemeenschap zich in een staat/natie zou moeten organiseren. Hoewel het niet automatisch betekent dat elke etnische gemeenschap, zoals Górale en Kaszuby in Polen, dit soort behoefte heeft. Een mening dat men zijn land hoort te dienen en offers brengen is ook niks typisch Pools.
Michalkiewicz vergelijkt nationalisme met een gezin, waarin de vader in de eerste plaats verplicht is voor zijn eigen kinderen te zorgen. Dit heeft ook een kosmopolitisch karakter.
Het chauvinisme neemt volgens hem een demonische stap verder, waarin de vader om het bestaan van zijn kinderen veilig te stellen, de andere kinderen zou vermoorden. Een voorbeeld hiervan is het Oekraïens nationalisme, dat in de naam van de zuiverheid van eigen staat elke etnische groep of een vreemde natie vermoordde (7).
Anne Appelbaum en de Amerikaanse media vs Polen
Anne Appelbaum voert een ware cruisede in de Amerikaanse media tegen de Poolse regering. Na 2015 heeft ze haar connecties in Washington en in de globale media benut om een platform in Washington te bouwen, waarop de rechtse partijen in Polen als nazi-beweging zouden worden afgeschilderd.
Tot 2010 was Anne Appelbaum bekend van haar strenge kritiek van Rusland. Na de tragedie in Smolensk (10 april 2010) schreef ze een paar columns in The Telegraph waarin ze Rusland als wereldburger begon te loven, dat in democratie gegroeid was en de steun verdiende. Deze woorden dienden elke twijfel over de tragedie in Smolensk teniet te doen. De partij PO (Burgerplatform) in Polen had namelijk de verkiezingen in Polen te winnen, waar ook de man van Anne Appelbaum, Radoslaw Sikorski aan meedeed.
Sinds een anderhalf jaar neemt de geloofwaardigheid van Anne Appelbaum af.
Dezelfde tactiek als bij Polen heeft Anne Appelbaum ook in Amerika tijdens de presidentsverkiezingen gebruikt. De Amerikanen konden toen zelf (in) zien dat wat ze schreef verre van de werkelijkheid stond. Zelfs de meest nuttige idioot kon het zien bij het lezen van de New York Times, zegt Tyrmand.
Momenteel is Anne Appelbaum bekend als iemand die emotioneel reageert, en ze wordt niet meer serieus genomen. Maar haar invloed op het verkeerde imago van de regering in Polen, die zij en haar man vijandig zijn, was groot (5).
Een goed verslag van Tommy Robinson:

Na een tijd lees ik deze blog opnieuw. Deze film is verwijderd. Inmiddels verbaast het mij niet. YouTube verbant elk bericht dat de waarheid vertelt. Zo is het met dit verslag van een fantastische mars van jong en oud, gezinnen met kinderen. Vredig en met verheugd hart vieren ze de dag van 100 jaar geleden, toen Polen na 123 van bezetting haar vrijheid had teruggevochten. De maker van de film Tommy Robinson wordt voor ’the enemy of the state’ verklaard en vervolgd.
Lees meer over:
Bronnen:
*) Antifa: https://en.wikipedia.org/wiki/Antifaschistische_Aktion
(1) Dermot Quin “In search of Polish Anti-Semitism”, The Chesterton Review Vol. XXXIII, Spring/Summer 2007 *)
DERMOT QUINN is Professor of History at Seton Hall University. He serves on the American and U.K. Boards of Directors of the G.K. Chesterton Institute for Faith and Culture, and is a member of the Editorial Board of The Chesterton Review.
(2) vice-voorzitter van het Poolse Parlement, Joachim Brudzinski  https://youtu.be/f5Fv8UY8Dig
(3) “Komu niepodleglosc Polski stoi koscia? (“Wie zit de onafhankelijkheid van Polen dwars?”) https://youtu.be/8hkgFAamyiE
(4) Krzysztof Bosak, Ruch Narodowy https://youtu.be/daG9o_7ORYs
(5) Matthew Tyrmand, schrijver, journalist, https://youtu.be/hzSndaIDkKY
(6) B.Stanislawczyk, “Kto sie boi prawdy?”, p. 699-700
(7) Stanislaw MIchalkiewicz, historicus, schrijver”O Marszu Niepodleglosci”, https://youtu.be/naJxfGFyo78
(9 ) Maciej Swirski, zalozyciel Reduty Dobrego Imienia https://youtu.be/TDwfeTVJ8Hk, https://youtu.be/cbcv5VTt00A