Onlangs kreeg ik een vraag of ik nu na ruim 60 blogs ergens spijt van kreeg of er iets zou willen veranderen. Deze vraag sloeg de spijker op zijn kop.
In 2016/17 heb ik twee á drie blogs (blogs 3 t/m 5) geschreven, die ik met de kennis van nu anders zou hebben geschreven.
De titel van de blogs, “De georganiseerde brutaliteit” was intuïtief zeer goed getroffen. Wat op dat moment in het parlement en in Polen gebeurde was een vertoning van onbeschaafdheid. Het effect moest schokken en het electoraat één kant opduwen. Het was gelukt. Alleen enkele ingewijden konden weten, dat de z.g.n. ‘goede en slechte jongens’ toen en nu, één en dezelfde ‘partij’ dienen nl de globale elite. Dat alles slechts een theater is, een plan dat stapje voor stapje, onopgemerkt voor het grote publiek gerealiseerd wordt.
De partij PiS, die zichzelf ‘rechts’ noemt en in haar naam voor recht en rechtvaardigheid staat heeft altijd haar eigen rol in het plan gehad.
Solidarnosc uit de jaren 1980 was een begrip.
Wat ‘De strijd van Solidarność…’ in 2015 tot doel had, was het vertrouwen van de bevolking zo ver te krijgen dat ze in de verkiezingen van dat jaar massaal op PiS zouden stemmen. Het gebeurde ook en het herhaalde zich in 2019. Deze stemmen gaven PiS absolute macht in het parlement.
Een nieuw opkomende partij Konfederacja, belandde in 2019 net boven het verkiezingsdrempel, wat best verdacht was, gezien haar populariteit.
Het stelselmatig stelen van stemmen blijkt een wereldwijde praktijk. Gezien de communisten het deden, is het aannemelijk dat het niet is veranderd.
De stoelendans onder de in 2015 verkozen politici begon.
PiS heeft haar eerst gekozen premier Szydlo snel door Mateusz Mazowiecki vervangen. Sinds 2018 hebben meer leden van de regering PiS plaats voor een ander gemaakt.
Wie zijn de nieuwe mensen? Stuk voor stuk komen ze uit de oude communistische gaarde.
Dit geeft aan dat Solidarność en PiS vanaf het begin door vreemde veiligheidsdiensten zijn gecontroleerd en aangestuurd. De verbanden gaan verder dan alleen Pools gebied.
Als vele Polen wilde ik geloven dat 2015 eindelijk de verwachtingen zou vervullen, waar vele generaties Polen op hadden gewacht. Mensen gingen opgetogen naar de stemlokalen. De veranderingen zijn gekomen, maar niet waar men op had gehoopt. Op dat moment konden we het niet weten.
Binnen de opvolgende regeerjaren heeft PiS geen van de verkiezingsbeloftes waar gemaakt. Wel meer dan 30 extra belastingen met spoed doorgedrukt. Nog twee maanden voor de z.g.n. ‘pandemie’ het netwerk van 5G in Polen aangelegd. Elke maatschappelijke inspraak onmogelijk gemaakt, elk tegenargument van de tafel geveegd.
Na de val van communisme in de jaren 90-tig ontstond er enorme ondernemingsdrift onder de Polen. Men had vertrouwen in de toekomst. Eindelijk! In alle hoeken van het land waren de vernieuwingen zichtbaar. De post-communisten lieten deze enorme potentie z’n gang gaan, om later het opgebouwd vermogen af te pakken.
De realiteit ontvouwt zich in rappe tempo, en de strijd van de Polen voor de vrijheid van 40 jaar geleden, van 100 en 223 jaar geleden is nog niet over.
Men hoopte dat communisme iets tijdelijks en geografisch gebonden was. Nu is de aap uit de mouw. Waar de globale elite altijd naar streefde en tot nu toe ‘lokaal’ aanrichtte, werd plotseling wereldwijd zichtbaar. De globale informatieoorlog houdt de wereldbevolking inmiddels anderhalf jaar bezig. Wat men nog voor kort geleden voor onmogelijk hield, is de werkelijkheid geworden.
Niet iedereen ziet het. De mens lijkt gehypnotiseerd te zijn, anders kan ik het niet noemen. Of zou het echt waar zijn, dat de meeste mensen slaafmentaliteit hebben en voor een stukje veiligheid bereid zijn hun vrijheden op te geven?
De globale hypnose brengt verdeling onder de mensen. Te veel hebben zich bang laten maken, intimideren en injecteren. Ze weten of geloven nog niet dat ze met een experimentele technologie zijn geïnjecteerd, die ze fataal zal worden. Misschien voelen zij zich solidaire, sociale, gezagsgetrouwe, nette burgers, en wie daar niet aan meedoet is asociaal, een komplotdenker?
Dat hier sprake is van de grootste hoax in de moderne geschiedenis, gigantische corruptie en een globaal complot tegen de mensheid zal de ‘gelovigen in de pandemie’ niet bereiken.
Ik hoop dat de Poolse bevolking sneller uit deze boze droom ontwaakt, want voor de Polen zijn de zwepen van de communistische overheersing nog voelbaar, zelfs al blijkt de indoctrinatie onder de jongeren ver doorgevoerd te zijn.
Het Westen mist dit referentiekader.
De inhumane maatregelen, de permanente angst, onzekerheid over de toekomst en de dreigende uitsluiting bouwen gelukkig de weerstand op. Over de hele wereld gaan mensen massaal op straat om tegen dit alles te protesteren. Ook de ouders beginnen de waanzin van de maatregelen in te zien.
Het Westen heeft tot nu toe de meeste vrijheden genoten.
Het ziet er naar uit de globale elite de westerse publieke opinie nodig had om andere werelddelen aan zich te onderwerpen. Maar het is nu voorbij.
Bron: heavenlybells.org.jpg
Dat het Westen bestemd is het lot van de rest van de minder bedeelde wereldbevolking te delen, is nu al te zien in elk brutaal optreden van de politie en de ME.
Dat was onze werkelijkheid onder het communistische regime.
Men “zal niks bezitten en gelukkig zijn“, kondigt het Wereld Economic Forum aan.
Onder de mom van duurzaamheid, gelijkheid, klimaat en groen akkoord (sustainability, equity, climate, green-deal) wordt opnieuw communisme ingevoerd. Hier komen geen wapens aan te pas, het is een wijze die geen verdenking wekt.
Dit is wat Rosa Koire daarover zegt, de onlangs overleden schrijfster van het boek “Behind the Green Mask, Agenda 21“: (1)
“Sustainability, equity, climate, green-deal zijn elementen uit de VN-agenda voor de 21e eeuw [red. anders agenda 21 of agenda 20-30 genoemd], waarvan het doel zijn een wereldregering en totale controle.
In 1992 hebben 175 regeringen wereldwijd deze agenda ondertekend.
Duurzame ontwikkeling (sustainability) staat voor inventarisatie- en controleplan van al het land, water, planten, mineralen, bouwwerken, productiemiddelen, voedsel, energie, informatie en mensen in de wereld.
Bij ‘duurzame ontwikkeling‘ denkt men aan recycling, het scheppen van voedsel, energie voor iedereen etc.
NEE het gaat over het verplaatsen van bevolkingen naar geconcentreerde stedelijke centra om ze uit het landelijk gebied te verwijderen.
Regionalisatie is een stap naar globalisatie en standaardisatie. Alle systemen moeten in harmonie worden gebracht om ze centraal te besturen.
Regionalisatie is een middel om representatieve regeringen te vernietigen en ze door ongekozen regeringen en ambtenaren te vervangen.
Elk land heeft zijn eigen lokale agenda 21. In Europa is het al ver gevorderd.
Het is een samenwerking tussen bedrijven, niet-gouvernementele organisaties en regeringen om de individuele kiezers eruit te snijden en hen naar een niveau te brengen waar ze geen invloed meer mogen hebben.
Agenda 21 heeft twee pijlers: economie/ecologie en sociale gelijkheid.
Bij sociale gelijkheid denkt iedereen te weten wat het betekent, nl dat iedereen recht heeft op schoon water, niemands eigendom wordt gebruikt als dumpplaats, enz.
In werkelijkheid is sociale gelijkheid een code voor de verarming van een groot deel van de wereldbevolking, de ondergang van de ontwikkelde landen en de ineenstorting van onze economieën. Het is CORPOTOCRACY dat over de hele wereld wordt ontwikkeld.
Wat de grote bedrijven willen in deze fascistische ontwikkeling, is volledig verkeer van werknemers, zonder grenzen, om hun goederen door te voeren zonder regels en om de lonen te verlagen.
De economie en ecologie in balans brengen, betekent echt een communautaire balans, maar niet het welzijn van mensen.
Het is het evenwicht van de bedrijven, zodat ze de bevolking kunnen uitbuiten en controleren in de gebieden waar ze gecontroleerd kunnen worden.” (1)
Geen of verkeerde voorstellingen van de Polen voor de oorlog
Ondanks het feit dat Polen 4% van de vooroorlogse bevolking in Amerika uitmaakten, kwamen zij noch in de films noch in de TV-series voor.
Hollywoods’ voorstellingen van de Poolse gemeenschap vóór de Tweede Wereldoorlog bestonden uit bizarre, barbaarse indringers, kort en “donker getinte” vreemdelingen.
De filmcriticus van Warschau, Jerzy Bossak schreef in 1938: “Onder deze omstandigheden nemen de Poolse thema’s in de buitenlandse films onvermijdelijk een vorm van propaganda aan, gericht tegen Polen en de Polen. Een bewust en opzettelijk laster doet minder kwaad, schreef hij, dan de films, die zonder vijandige bedoelingen zijn gemaakt, die de wereld rondgaan en overal de onwetendheid roekeloos verspreiden“. (1)
HetBureau of Motion Pictures (BMP) bepaalde het beeld van de oorlog
Tijdens de oorlog mocht het imago van Polen geen negatief effect hebben op Moskou, en het Bureau of Motion Pictures (BMP) bewaakte het werkkader van de filmstudio’s.
Een voorbeeld is “The Song of Russia” van de Metro-Goldwyn-Meyer. Het pact tussen Hitler en Stalin [Ribbentrob-Molotov] moest een noodmaatregel zijn in de Russische strijd tegen het fascisme, en de Sovjet-invasie van Finland en Polen zou een daad van (zelf)verdediging zijn. (2)
Aanval op Dieppe, 1942. Bron: historiek.net.jpg
In de film ‘The White Cliffs‘ van dezelfde producent, die over de slag om Dieppe*) ging, verzocht de BMP om de Russen in de film op te nemen, ook al vochten de Russen daar niet. De Poolse marine- en landmacht vochten er wel, waar ze zware verliezen leden. De Polen werden echter uit de film weggelaten. (3)
Zowel de BMP als de OWI (Bureau voor Oorlogsvoorlichting) zorgden voor het positieve beeld van de buitenlanders en hun regeringen in de Amerikaanse films. Om de Russen voor het Amerikaanse publiek overtuigender te maken, moesten ze in de Amerikaanse films humoristische mensen voorstellen. (4)
De BMP als de OWI overlegden alles met de Russische ambassade, en drongen bij de filmproducenten aan om hetzelfde te doen bij andere buitenlandse zaken. Dit betrof echter Polen niet. De negatieve beeldvorming over Polen, zijn regering, zijn leger en zijn bevolking is nooit op een berisping van het BMP gestuit. (5)
Bijvoorbeeld de naam van een negatief personage in “Casablanca” van Warner Brothers mocht geen verwarring veroorzaken en duidelijk Italiaans (As-alliantie **)) klinken. Warner Brothers had dit soort dilemma’s niet als het over het beledigen van Polen ging. (6)
Warner Brothers gebruikte opzettelijk twee voor het Poolse volk dierbare namen, Kościuszko en Pulaski, op een beledigende manier.
Kościuszko en Pulaski zijn niet zomaar Poolse namen. Ze zijn net als Lincoln en Washington een begrip zowel in Polen als Amerika. Warschau verbood de films van Warner Brothers en achtte Warner Brothers schuldig aan de “belediging” van de Poolse natie en de “anti-Poolse propaganda”. (26)
Wat de Poolse regering deed, was geen uitzondering. Ook andere landen verboden de films van Warner Brother om politieke redenen. (27) Harry Warner noemde de Poolse regering “antisemitisch”. (26) Desondanks heeft hij delen van de film opnieuw opgenomen en later zijn verontschuldigingen aan de Poolse regering aangeboden. (26)
De Poolse strijdkrachten bestonden niet als categorie, ook niet voor het toetsingsbureau (Motion Picture Producers and Distributors of America, MPPDA). In zijn dagelijkse verslagen keek het bureau naar de titels, de producenten en de manier waarop de oorlog in beeld werd gebracht als de belangrijkste beoordelingscategorieën. Ze vroegen of de film Amerikaanse, Britse, Canadese, Australische, Chinese, Russische, Italiaanse, Japanse en andere strijdkrachten toonde … maar niet de Poolse. (7)
De Polen werden in de Amerikaanse films regelmatig afgeschilderd als geestelijk instabiel, incompetent, verachtelijk, hersenloze schurken, lafaards, verraders, verwaand en nazi-sympathisanten, de Poolse regering beschuldigd van appeasement en fascisme, alles zonder een woord van bezwaar van het BMP (5)
In ‘None Shall Escape‘ staan zinnen over de Polen, zoals ‘het zijn geen mensen, het zijn honden. Maar goede honden. Ze kunnen getraind worden‘. Het is ondenkbaar dat BMP zou toestaan dat een producent over een andere natie op deze wijze kon spreken. (5)
De grootste filmstudio’s in de oorlogstijd
Bron: printerest.com.jpg
Warner Brothers was in de oorlog bekend van progressieve films (8) en had de meest hartelijke relatie met BMP.
In augustus 1940 kondigde Jack Warner aan dat hij “elke film zou maken die de regering wil, koste wat het kost“. In de herfst van 1940 bespraken Mallet en Harry Warner plannen voor toekomstige samenwerking van Hollywood met de regering. BMP was van mening dat Warner Brothers “de betekenis van de wereldgebeurtenissen had begrepen“. Harry Warner was ‘Roosevelt’s man in Hollywood’ (9)
Bron: youtube.com
Bron: logo-timeline-wikia.com
Bron: youtube.com
De Paramount huurde linkse scenarioschrijvers in. Columbia was links en pro-Russisch, net als Universal. (10)
Producenten zoals Louis B. Mayer van MGM en Twentieth Century-Fox waren niet links, maar zij letten op hun eigen financiën. Ze maakten dus ook films voor de politieke doeleinden om tijdelijk aan de vraag in de oorlogstijd te voldoen (11)
Bron: youtube.com
Bron: youtube.com
Warner Brothers was een absolute bron van anti-Poolse propaganda. “Zij zijn verantwoordelijk voor het anti-Poolse ‘In Our Time‘, ‘Edge of Darkness‘ en de schaamteloze ‘Mission to Moskow‘.” (8)
Alsof ze de schuld van een tegenspoed van hun families bij de Polen zochten, die ook slachtoffer waren van de tsaristische onderdrukking, en niet bij de Russen. Jack Warner ontmoette later beroemde Polen, zoals Nizynski, Shalom Ash, Paderewski, Marie Curie-Skłodowska, David Ben-Gurion, of Artur Rubinstein, maar hij wilde niet met hen praten, hij ‘wilde het niet weten‘. (12)
Bezetting als satire, Sovjet-propaganda en de historische onzin
Volgens Biskupski, had Hollywood genoeg materiaal om eerlijke films over Polen in de oorlogstijd te kunnen maken. Gezien de ideologische setting in Hollywood en een duidelijke aversie tegen Polen moest de uitkomst zwak en gemeen worden.
“None Shall Escape”, tegen beter weten in?
Bron: en-wikipedia.org
De “None Shall Escape” doet geen poging om het Poolse verzet te prijzen, schrijft Biskupski, geen enkele Amerikaanse film heeft dat ooit gedaan. Maar het is geen aanval op de Polen, in tegenstelling tot de ‘In Our Time‘. Polen is hier slechts een achtergrond voor het lijden van Joden, en de film speelt zich af in het westen van Polen, ver van de betwiste oostgrenzen. (13)
De scenarioschrijver heeft zijn best gedaan om de Polen en de “goede” Duitsers af te schilderen als gelijkwaardige slachtoffers van het nazisme. Uiteindelijk was de film een oproep aan de “Verenigde Naties” om de oorlogsmisdadigers te straffen. (13)
De regisseur van “None Shall Escape“, Andre DeToth wist van de verschrikkingen van de oorlog in Polen. Hij bevond zich in augustus 1939 in Warschau, waar hij een deel van de september-campagne filmde. Toth was zo geschokt door wat hij zag dat hij er een halve eeuw niet over sprak. In 1994 begon hij in zijn memoires daarover te schrijven, nog steeds niet in staat om op te schrijven wat hij zag. Kort voor zijn dood vertelde hij, dat:
“de Duitsers dwongen hem gruwelijke scènes te filmen, ‘het was zo afschuwelijk toen ze de uitgehongerde mensen bijeenbrachten en hen als honden sloegen. Toen de camera’s draaiden, riepen ze “lachen! glimlachen!” En de mensen glimlachten en ze gaven hen brood. Dan stopten ze de camera’s. “Genoeg!” en de soldaten pakten de mensen het brood af. Ze toonden deze dingen in heel Duitsland, over de hele wereld’.” (14)
“To Be Or Not To Be”, Duitse bezetting als satire
Bron: americanuestra.com
“To be or not to be” uit 1942 is een satirisch portret van de bezette Warschau en de ellende van de Joden. Geen enkele andere Hollywood-film over de Duitse bezetting had karakter van een satire.
Bosley Crowther schreef in de New York Times dat de film “bedoeld was om een aanstoot te geven“. “Om het lijden van Warschau als achtergrond te gebruiken voor zo’n clownsstreek was ‘walgelijk”, schreef hij. (15) De producenten, Ernst Lubitsch en Alexander Korda wilden de Polen voorstellen als een volk die de ‘Amerikaanse aandacht onwaardig’ is. Alle Poolse inspanningen in de oorlog worden in de film tot een onbelangrijke voetnoot gereduceerd. De conclusie moest zijn: Polen zijn onbelangrijk en niet in staat zich aan het moderne wereld aan te passen, de belangrijke beslissingen worden overgelaten aan de Britten. In deze film heeft bijna niemand van Poolse afkomst gespeeld. (16)
“In Our Time”, vijandig, vol met Sovjet-propaganda en historische onzin
Bron: en.m.wikipedia.org
“In Our Time” stelde Polen in een verschrikkelijk daglicht, precies zoals de scenarioschrijvers het bedoeld hadden. (17)
Howard Koch en Ellis St. Joseph gebruiken in de film directieven van de Komintern tegen Polen. (18)
De beschuldiging dat de vooroorlogse regering in Polen en haar opvolger, de regering in ballingschap in Londen, product waren van een corrupte aristocratie, niet representatief voor de meerderheid van de bevolking, was een Sovjet-propaganda, die sinds 1939 werd herhaald als rechtvaardiging voor een aanval op Polen (19), en een excuus om de wettige Poolse regering door “een ander” te vervangen. (20)
De film was een aanval op de belangrijke Poolse waarden zoals patriottisme en katholicisme. De Poolse familie werd uitgebeeld als broeinest van bijgeloof en onwetendheid, en het Poolse platteland als feodaal. De “In Our Time” prijst de Sovjet-Unie als modern en vrij land. (21)
Terwijl de Poolse landhuizen juist een enclave van moderniteit waren. De adel had het algemeen welzijn voor ogen, en de vooroorlogse landeigenaren speelden een belangrijke rol in de landbouwverenigingen. Hun landgoed was het centrum van geavanceerde landbouwtechnologie, en het culturele leven op het platteland. Verder zijn er geen Duitsers of Italianen in deze oorlogsfilm te bekennen, voor Koch zijn het dus de Polen de nazi-fascisten in de film. (18)
Warner wist wat hij deed en de BMP tolereerde het.
Dit alles was geen toeval. De film “In Our Time” ging in première in februari 1944, een jaar na Katyń en na het verbreken van de diplomatieke betrekkingen met Moskou.
Enkelen uit 22.000 vermoorden in Katyn, Katyn massacre, basic facts. Bron: poland.pl
Moskou weigerde de wettige Poolse regering te erkennen. De Amerikanen bezweken onder deze druk en ze lieten de Poolse regering in ballingschap vallen. De film verschafte een rechtvaardiging voor een dergelijke daad.
Gen. Władysław Sikorski bij de soldaten van het Poolse leger in Frankrijk
Op 3 juli werd generaal Sikorski, de eerste minister van Polen, vermoord. In november bespraken Churchill, Roosevelt en Stalin Poolse zaken zonder Polen. (22)
Gibraltar, plek van de dood van generaal Sikorski. Bron: fpp.co.uk
Uit de recensies blijkt duidelijk dat de film van Koch en St. Joseph een politieke aanval was. Net toen het Amerikaanse publiek moest kiezen of Warschau of Moskou steunen, presenteerde Hollywood een beeld van Polen dat verwerping verdiende. (20)
En zelfs als dit alles waar zou zijn geweest?
Biskupski vraagt zich in zijn boek af, zelfs als alles, wat de filmindustrie in de oorlogstijd over Polen presenteerde waar zou zijn geweest, waarom dan Polen op deze wijze aan de schandpaal nagelen? Vooral in 1943-44 toen er geen twijfel over het lijden van het land bestond en de regering in ballingschap onder uiterst moeilijke omstandigheden werkte? (20)
Dezelfde scenarioschrijvers (Koch, St. Joseph) werkten aan ‘Joan of Paris‘, de Fransen werden op een zeer vleiende manier voorgesteld. Zelfs Italië, een vijandige mogendheid, werd gunstiger uitgebeeld dan Polen. (23)
Op hetzelfde moment dat Warner Brothers een film over Polen maakten, werkten ze ook aan de ‘Mission to Moscow‘, waarin ze hun best deden om Amerika’s andere bondgenoot, Sovjet-Rusland, op een vleiende manier in beeld te brengen. (23) Warner Brothers hield zorgvuldig toezicht op de productie van “Mission to Moscow“, hij nam persoonlijke beslissingen over controversiële kwesties. (24)
Volgens Biskupski had de communist Ring Lardner Jr. gelijk toen hij zei dat de Warners, net als andere studiomanagers, “opzettelijk films maakten die gunstig waren voor de USSR, [en na 1945] probeerden ze het te ontkennen.” (25)
Bittere teleurstelling
Jalta, 1944 – Churchill, Roosevelt en Stalin. Bron: answers.yahoo.com
Eind 1943 worden de territoriale en politieke eisen van de Sovjets duidelijk en agressief. In 1944 bezetten zij Polen en installeerden een marionetten regime in plaats van een wettige Poolse regering.
Na 1944 wilden de Amerikanen en de Britten dat Polen uit de publieke belangstelling verdween. Hun overeenkomst in Teheran en Jalta, waar over het lot van Polen werd beslist in afwezigheid van de Polen, was een kopie van de Conferentie van München [uit 1938], die Hollywood had vaak veroordeeld, maar hier niets van vermeldde. (29)
Pas later begon de wereld aan het moraal van de Sovjets te twijfelen.
“In de naam van God, voor onze en jullie vrijheid”, de motto van Poolse strijders. Bron: common.wikimedia.jpg
De Polen vochten met hart en ziel, te land, ter zee en in de lucht, aan de zijde van de geallieerden. Met een motto ‘voor jullie en onze vrijheid!’ toonden de Polen hun solidariteit aan het Westen en de wereld. Zoals Poolse koning Sobieski bevrijdde Europa van de Turken in 1683. Zoals Kościuszko i Pulaski vochten naast Washington in de burgeroorlog in de VS. Dezelfde solidariteit toonden Poolse soldaten in de Tweede Wereldoorlog.
Washington, Kosciuszko i Pulaski, “voor jullie en onze vrijheid”, burgeroorlog in de VS. Bron: wieszcz.pl
Het moest een niet te beschrijven teleurstelling zijn geweest, toen het tegen het einde van de oorlog bleek, dat hun land in Jalta aan de Sovjets werd verkocht, en dat ze geen kans meer hadden om naar huis terug te keren. Ze werden zelfs niet uitgenodigd voor de overwinningsparade.
Operatie Jubilee, augustus 1942. Bron: manivelleflamande-blogspot.com
*) De aanval op Dieppe, ook bekend als De slag om Dieppe of Operatie Jubilee, was een geallieerde aanval op de door de Duitsers bezette havenstad Dieppe, gelegen aan de noordelijke Franse kust, tijdens de Tweede Wereldoorlog, die plaatsvond op 19 augustus 1942. Bron: Wikipedia (NL)
Asmogendheden. Bron: studylib.net.jpg
**) As-mogendheden, ook wel de ‘as’ genoemd, vormden voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog een alliantie, waarvan de kern bestond uit Duitsland, Italië en Japan. De term werd voor het eerst gebruikt door de Italiaanse dictator Benito Mussolini in november 1936 toen hij sprak over een as Rome-Berlijn nadat Italië en Duitsland een vriendschappelijk verdrag hadden getekend. Bron: Wikipedia (NL)
Bronnen:
Poolse versie van het boek van Mieczysław B.B. Biskupski: “Hollywood’s war with Poland 1939-1945“, The University Press of Kentucky, 2010; Internet verkoop: fijorre@fijorr.com/www.fijor.com – prof. M.B.B. Biskupski is een Amerikaanse historicus aan Central Connecticut State University, VS:
Hollywood kon eigenlijk makkelijk een negatief beeld van Polen en de Polen creëren, omdat Polen niet bestond in de belevingswereld van de Amerikanen en de Amerikaanse regering.
Verder was Hollywood pro-Sovjet. Vele scenarioschrijvers in Hollywood hadden lidmaatschap van de communistische partij. (1)
Hollywood faciliteerde de geopolitieke plannen van de Sovjet-Unie
Komintern. Bron: konfront.dk
De “subversieve activiteiten” van de communisten in Hollywood was niet het citeren van Karol Marx, of het oproepen tot rebellie en het omverwerpen van het kapitalisme, schrijft Biskupski. (2)
De belangrijkste taak van de communistische partij in Hollywood was om ‘het buitenlands beleid van de Sovjet-Unie te ondersteunen, steun voor dit beleid te zoeken in de oorlog met Duitsland en de uitvoering van haar geopolitieke plannen te faciliteren‘. *)
Vierde deling van Polen, 1939. Bron: printerest.co.uk
De Sovjet-Unie voerde een vijandelijk beleid ten aanzien van de Poolse soevereiniteit en zijn territoriale integriteit. Het was al voor 1941 duidelijk.
Het herstel van een onafhankelijk Polen binnen zijn historische grenzen en onder een wettige regering zou een lastig obstakel zijn voor de verovering van Europa door de Sovjet-Unie.
Daarom was het schaden van de Poolse zaak in de Verenigde Staten een belangrijk doel voor de aanhangers van de Sovjet-Unie, vooral voor de leden van de partij, die verplicht waren de vitale belangen van Sovjet-Rusland te behartigen. (3)
Voor de Polen zaten de omstandigheden niet mee. Vóór 1939 waren er geen Polen in Hollywood, die instinctief de Poolse zaak zouden verdedigen. De Poolse gemeenschap was zwak, afwezig en de druk op assimilatie in Amerika was groot. De Poolse regering in ballingschap was in een zwakke, afhankelijke positie om een verschil te maken.
New Deal van Roosevelt. Bron: britannica.com
De New Deal van Roosevelt and de grillen van Moskou
Hoewel Washington geen enkele slechte wil toonde tegen Polen, was de nauwe samenwerking met Moskou de hoeksteen van de Amerikaanse oorlogsstrategie en fundamenteel voor de totstandkoming van een naoorlogse wereldorde, de z.g.n. New Deal.
The New Deal critics. Bron: slideshare.net
In feite paste de regering-Roosevelt zich aan de grillen van Moskou wat Polen betrof. De Amerikaanse films moesten de oorlog laten zien op een manier die de samenleving gauw tevreden maakte om het beleid van de regering te accepteren.
Het Bureau of Motion Pictures (BMP), opererend binnen het Office of War Information (OWI), maakte er een punt van om ‘Hollywood Rusland’ positief te laten uitbeelden en kwesties te elimineren die de Sovjet-Unie (USSR) in een negatief daglicht zouden kunnen stellen. Omdat de acties van de Russen tegen Polen een reeks aan misdaden waren, lag de zaak ‘Polen’ bijzonder gevoelig. (4)
Office of War Information, OWI. Bron: foreignaffeirs.com
Polen waren ervan overtuigd dat de OWI vijandig stond tegenover Polen en extreem pro-Russisch was. Dit wordt bevestigd door de memoires van Phillip Dunne, mede-oprichter van de Screen Writers Guild/1942 en hoofd van de OWI. Hij had geen idee van Polen en toch beschouwde het als “fascistisch en antisemitisch en achtte de Sovjet-intenties tegenover Polen gerechtvaardigd door de geschiedenis en de ideologie“. Hetzelfde gold voor de BMP, dat ook “bevooroordeeld en propagandistisch” was. (5)
Amerikanen ‘mochten’ niks over de oorlog tegen Polen weten
Voor de Amerikanen begon de oorlog in 1941 met de aanval op Pearl Harbor. Het begin van de oorlog in Europa was voor ze ‘verwarrend en onduidelijk‘, en de Amerikaanse betrokkenheid bij de oorlog in Europa werd tot 1943 uitgesteld.
De Hollywood-filmfabriek deed er alles aan om de belangen van de staat te dienen, door de Duitsers voor te stellen als barbaren, de dodelijke vijanden van de beschaafde wereld.
Tegelijkertijd werd Polen niet genoemd, en het was een ‘verdedigingscampagne die zich onderscheidde door grote opoffering en moed, een enorme, dappere ondergrondse die meedogenloos verzet opleverde, en natuurlijk, de ongeëvenaarde wreedheid van het bezettingsregime‘. (6)
Hollywood besteedde pas in 1942 aandacht aan Polen, en had er geen moeite mee met het extreem negatief afbeelden van Polen. (7)
Films als propaganda- en controlemiddel
De bewijzen dat de partij en haar sympathisanten hun best deden om Polen zwart te maken, zijn te vinden in de Hollywood-scripts en in de evolutie van de inhoud van de films waaraan zij meewerkten. (8)
Als in 1925 zag de Communistische Internationale (de Komintern**)) de mogelijkheid om films als propagandamiddel te gebruiken, en de communistische partij van de VS (CPUSA) er een controlerende rol in te geven. Vanaf het begin van de jaren ’30 begint de Komintern in Hollywood zich te organiseren. (9)
Drie grote secties binnen één jaar
Bron: ft.com
In 1934 werd de zogenaamde Hollywood Manufactures Section opgericht. De oprichter ervan, de intellectueel Isaak Romaine onder de naam Victor Jerome, hield zich vooral bezig met agitatie en propaganda.
Voor de sectie rekruteerde hij mensen uit de gelederen van de partij en hij deed beroep op de scenarioschrijvers als “politiek bewusten”. Acteurs zag hij als voor “90% politiek onwetend”. Om de leden van de sectie te beschermen, werden hun lidmaatschapsboeken vernietigd.(10)
Jerome haalde een toneelschrijver John H. Lawson naar New York, en maakte van hem een leider van de Hollywood Communisten. Lawson vormde met andere communisten in hetzelfde jaar de Screen Writers Guild, waarvan hij voorzitter werd, en een ander lid van de partij John Weber richtte de Screen Readers Guild op. (10)
Lawson rekruteerde en organiseerde Hollywood scenarioschrijvers, legde hen partijlijnen op en disciplineerde de weifelende leden. De scenarioschrijver moest een paar minuten partijpropaganda opnemen, bij voorkeur in een dure scène, om het risico van herhaling te beperken. Volgens Lowson’s zoon was Lawson “blind voor de Sovjet realiteit”. (11)
Hollywood Anati-Nazi Leage als communistische dekmantel
Otto Katz creëerde de Hollywood Anti-Nazi Leage (1935) als onderdeel van een wereldwijd cultureel werk. In wezen was het een communistische dekmantel voor de uitvoering van het stalinistische beleid in Hollywood. Liga groeide al snel uit en bracht ook niet-communisten samen, die bezorgd waren over het antisemitisme van de nazi’s. (12)
Communistische Partij van USA (CPUSA) tegen Duitsland
Het doel van de CPUSA was niet om het fascisme te bestrijden, maar om de buitenlandse politiek van het Kremlin te steunen en de belangen van de Sovjet-Unie te bevorderen.
“Verzet tegen het fascisme was een variabele tactiek, steun aan het Sovjet-beleid een vaste strategie” (13)
Polen, als het al werd genoemd, werd uitgelachen als een fascistisch land en nazi-bondgenoot. “De Komintern verklaarde Polen “fascistisch” in 1935, en dit was de lijn van de uitvoering van het stalinistische beleid” (14)
De CPUSA behaalde op deze manier haar successen, sympathieën en leden.
Midden jaren dertig pleitte de CPUSA voor een verenigd anti-Hitler front op het internationale toneel en een coalitie ter ondersteuning van Roosevelt, wat haar veel sympathie opleverde bij links, vooral in Hollywood, waar communisten werden gezien als de meest uitgesproken tegenstanders van het fascisme in binnen- en buitenland.
Links domineerde het beeld dat Hollywood van de oorlog gaf. Lange tijd was een ‘fascist’ een doodvonnis en een ‘communist’ een eretitel. Dat wist iedereen. (15)
Communistische Partij van USA (CPUSA) voor Duitsland
Ribbentrop-Molotov pact. Bron: bbc.com
Met het Ribbentrob-Molotov Pact (8-1939), veranderde de partijlijn. Van Hitlers grootste vijand wordt het zijn verdediger.
De propagandastrijd bleek tot dusver zinloos, en aangezien er al een paar dagen geen instructies uit Moskou waren gekomen, ontstond er een onzekerheid over wat er geschreven en gedaan moest worden. Daily Worker, prees het pact als de verdediging van de veiligheid van Polen na de Duitse aanval op Polen, hij steunde het verzet van de Polen, dat de Sovjet-Unie (USSR) Polen zou helpen …. maar dan viel de USSR Polen binnen.
Pravda, het eerste nummer. Bron: reporterzy.info/3688
Op 12 september verklaarde de partij dat beide kanten [red. Duitsers en Polen] schuldig waren en stopte met het prijzen van de Poolse inspanningen. Op 15 september herdrukte de Daily Worker een artikel uit Pravda, waarin “Polen wordt veroordeeld als de ‘onderdrukker’ van het volk‘”.
Op 18 september, de dag na de inval van de USSR in Polen, beschreef de Daily Worker “Polen als een fascistischestaat” en de inval van de Sovjet-Unie in Polen als “een redding voor de mensen in Oost-Polen“, “een triomf van de menselijke vrijheid“.
Bron: rarnewspapers.com
Op 19 september veroordeelde het nationaal comité van de CPUSA de oorlog tegen Duitsland en het verzet tegen het fascisme. Tijdens deze bijeenkomst werden beledigingen geuit aan het adres van het “fascistische” Polen (terwijl Polen zich tegen de dubbele invasie verzette) en werd geëist dat er geen stappen tegen Duitsland zouden worden ondernomen. (16)
De Polen waren ervan overtuigd dat de onverschilligheid van de Amerikaanse regering over de informatie en propaganda, en haar “gebrek aan morele steun” aan Polen “de Duitsers het gevoel gaf” dat zij “ongestraft” konden doorgaan. Ondanks het feit dat de administratie van Roosevelt wist dat “de benarde toestand van de Polen veel erger was dan die van de bevolking van bezet België, Nederland, Noorwegen en Frankrijk”. (17)
Eind september 1939 beschreef de Komintern haar houding tegenover Polen, namelijk dat het een “reactionair imperialistische, multi-nationale staat is, gebouwd op de onderdrukking van Oekraïners, Witrussen en Joden. Er was geen Sovjetinvasie van Polen, de Sovjets kwamen helpen, het was een ‘humanitaire daad’. En wat het veranderen van de grenzen betreft, “dat dit geen Poolse gebieden waren, maar ‘de Russen onterecht afgepakt.'” (18)
CPUSA ***) volgt de directiven op
Logo van de CPUSA. Bron: keywordbascet.com
Het hoofd van de Communistische Partij, Earl Browder, publiceerde een overhaast pamflet met de mededeling dat niet het Ribbentrob-Molotov pact de schuld is van de aanval op Polen, maar dat Londen, Parijs en Washington de pogingen van Moskou om vrede in Europa te bereiken saboteerden. En dat Polen alleen gered kon worden als de Polen hun regering dwongen samen te werken met de USSR. Dit waren de vroege, indirecte pogingen om de wettelijke Poolse regering in ballingschap omver te werpen en een regime te creëren dat ondergeschikt was aan Moskou. (19)
Dezelfde woordenschat wordt herhaald in de latere verwijzingen naar Polen, de oorlog en de betrekkingen met de USSR in Hollywoodfilms. In scenario’s, geschreven door partijleden en de zogenaamde “reisgezellen”, mensen die geen partijleden waren maar bekend stonden als sympathisanten van de partij, werd Polen afgeschilderd als een “fascistische staat, niet beter dan het nazi-Duitsland”. (20)
De partij verspreidde stereotypen over het vooroorlogse Polen, over de “verrotte adel”, dat het land geen sympathie verdiende toen de Duitsers het binnenvielen”. Dat 17 september 1939 was slechts de verplaatsing van Sovjettroepen met het oog op oorlog tegen Duitsland”. De partij steunde Polen niet, haar ellende werd genegeerd of belachelijk gemaakt, (21)
Het uiteindelijke CPUSA-standpunt van 1940 “ontkende Polen de status van een nationale staat, de Duitse invasie had niets te maken met fascisme, en het pact tussen Hitler en Stalin dat dit mogelijk maakte was “een mijlpaal in de strijd tegen de oorlog“. (22)
Deze krankzinnige logica veroorzaakte een crisis in de Anti-Nazi Liga van Hollywood, maar men wist ook deze sentimenten te ventileren. De Liga, georganiseerd zogenaamd om het kwaad van het fascisme te bestrijden, zweeg over de eerste misdaden van de nazi’s, de invasie van Polen en de wrede behandeling van de bevolking. (22)
De FBI geloofde dat de Anti-Nazi Liga effectief ‘pro-Hitler’ werd na 1 september 1939. (23)
Waarheid ongewenst
De kwestie Polen was een bedreiging, omdat zij het cynisme van de partijlijn aan het licht bracht en de onzin van de stelling dat zowel Rusland als de partij vastbesloten vijanden van het nazisme waren. Voor de Hollywood communisten was het onderwerp Polen het beste te negeren.
Dus negeerde Hollywood het Poolse belang, omdat het niet veilig was erover te praten, en als het ter sprake kwam, werd alles in het werk gesteld om het op zo’n weerzinwekkende manier af te schilderen dat het geen sympathie opwekte. De zorgvuldig voorbereide reeks aan trucs en conventies was bedoeld om de vooroorlogse Poolse autoriteiten in diskrediet te brengen en de Poolse regering in ballingschap belachelijk te maken.
Wanneer de Duitsers in 1941 de USSR binnenvallen, keert het motto van het anti-nazisme weer terug.
Stalin The Red God. Bron: ebay.com
Een partijlid en scenarioschrijver Donald O. Stewart “huilde van vreugde toen hij hoorde van de Duitse inval in de Sovjet-Unie omdat hij weer “tegen het fascisme kon vechten”. De invasie gaf hem een goed gevoel, omdat het hem in staat stelde zijn “geloof in het leiderschap van de grote Stalin” voort te zetten. (24)
*) In 1947 vond het onderzoek plaats naar de invloed van communisten in Hollywood. Het onderzoek kan men omschrijven als melodramatisch, spectaculair en komisch. Het bewees geen “serieuze en effectieve subversieve activiteit van communisten“. De getuigen die hierop wezen, werden genegeerd. (2)
**) de Communistische Internationale of Derde Internationale, in het Russisch afgekort tot Komintern, was een wereldwijd samenwerkingsverband van communistische partijen onder aanvoering van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. De Komintern werd gevormd op aandringen van Lenin en de CPSU als opvolger van de Tweede Internationale. Het oprichtingscongres vond plaats in Moskou van 2 tot 6 maart 1919. bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Komintern
***) CPUSA – De Communistische Partij van de Verenigde Staten (Engels: Communist Party USA, afgekort CPUSA) is een Amerikaanse politieke partij op marxistisch-leninistische grondslag, opgericht in 1919. Gedurende de eerste helft van de 20e eeuw was de partij de grootste communistische organisatie in de VS en speelde ze een rol in de vakbondsstrijd. De CPUSA was een lidorganisatie van de Comintern. Bron: www.wikiwand.com
Bron:
Poolse versie van het boek van Mieczysław B.B. Biskupski: “Hollywood’s war with Poland 1939-1945“, The University Press of Kentucky, 2010; Internet verkoop: fijorre@fijorr.com/www.fijor.com – prof. M.B.B. Biskupski is een Amerikaanse historicus aan Central Connecticut State University, VS:
(1) pag 28
(2) pag. 30
(3) pag. 31
(4) pag. 29
(5) pag. 133
(6) pag. 25
(7) pag. 201
(8) pag. 32
(9) pag. 111
(10) pag. 112: Dat er een partijplan bestond om de filmindustrie te infiltreren en er invloed op te krijgen, werd ook bevestigd door de FBI-informanten.
Nog voor de opkomst van de televisie, speelde filmindustrie in Amerika een zeer belangrijke rol in het vormen van meningen en het creëren van het beeld van de wereld. Het was een bron van zowel informatie als vermaak.
Film was geliefd en hij beïnvloedde de smaak en opvattingen van mensen. 74% van de Amerikanen ging één keer per week naar de bioscoop, en sommigen vaker, het kwam op 80 miljoen kijkers per week.
‘(…) De meeste kijkers geloofden wat er op het scherm werd getoond, zoals in de Evangeliën’. ‘(…) Waarschijnlijk realiseerden maar weinig kijkers zich dat iemand hen manipuleerde. Het heeft zeker de schaal van succes vergroot.” (1) Carl Sandburg noemde Hollywood ‘de grootste onderwijsinstelling’. (2)
“De Amerikaanse films beeldden niet alleen een oorlogsdrama of een gewapend conflict af, maar ze probeerden ook, “de doelen van de oorlog te definiëren”. Uiteindelijk probeerden ze politieke programma’s te maken, of op zijn minst publieke steun voor ze te creëren“. (3)
Polen in de vooroorlogseAmerikaanse films
De lijst met Poolse helden in de vooroorlogse Amerikaanse cinema blijft verwaarloosbaar, zelfs als we rekening houden met de personages die de Polen zouden moeten voorstellen, en die geen nauwkeurig uitleg gaven over wie een Pool/Poolse was. Volgens Ian C. Jarvie, “filmsterren” waren meestal ‘Amerikanen’ zonder specifieke etnische kenmerken” (4)
Gilda Gray, bron: tumbrl.com
Pola Negri, bron: geni.com-people-pola-negri
Er waren er een paar die korte carrières maakten in Hollywood, maar niemand wist dat ze Pools waren. We hebben het o.a. over Gilda Gray (Marianna Michalska), Pola Negri (Apolonia Chalupiec) Carole Landis, of Jean Parker.
John Hodiak, bron: whosdatedwho.com
Actor Tom Tyler, bron: Corbis via Getty Images
John Hodiak was de enige van de weinige acteurs van Poolse afkomst die een grote rol speelde in romances.
Bolesław Ryszard Srzednicki, bron: goodreads
Tom Tyler (Wincenty Markowski) had de langste carrière.
Er waren ook in Amerika Poolse regisseurs zoals Ryszard Bolesławski (Bolesław Ryszard Srzednicki). Binnen een paar jaar maakte hij veel belangrijke films en had een reeks aan boeken gepubliceerd.
Ryszard Ordynski, bron: ipsb-lolab.pl
Ryszard Ordyński, was voor de Tweede Wereldoorlog een hoog aangeschreven regisseur in Polen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werkte hij als theaterregisseur bij de Metropolitan Opera in New York. (5)
Feiten uit de Tweede Wereldoorloog en de Hollywood-mythen
Duitse en Sovjet invasie van Polen in 1939
Invasie van Polen. Bron: ancientpages.com
De massale Duitse en Sovjet invasie van Polen in 1939 werd op een uitzonderlijk barbaarse manier tot stand gebracht. Voor Hollywood bestond het echter nie. Hollywood negeerde veel belangrijke aspecten van de Poolse betrokkenheid bij de oorlog. Bepaalde uitspraken over Polen zijn ongegrond en nemen een belangrijke plaats in de Hollywoodversie van het verloop van de oorlog.
Invasie van Polen in kaart. Bron: bumblr
In het Hitler-Stalin-akkoord, bekend als het Ribbentrop-Molotov-pact, samen met het geheime protocol over Polen, ging het om een lange termijn samenwerking tussen Duitsland en Rusland. Het betrof de vierde opdeling van Polen, invloedssferen in elke staat in de Baltische regio, en de strategie van het isoleren van Polen voor zijn gemakkelijke nederlaag. De Hollywood-communisten promootten het Ribbentrop-Molotov-pact als een project om de vrede in Europa te redden.
Invasie van Polen, verdrijwing van de Poolse bevolking. Bron: historyextra.com
Onder andere de Britse onderzoekers stelden dat de daad van de Sovjets een schendingwasvan het internationaal recht en van veel bestaande verdragen. De Sovjets antwoordden dat Polen de oorlog met Duitsland binnen een paar dagen verloor, en daarom “de Poolse staat niet meer bestond“. Zij rechtvaardigden hun daad door ‘hun broers’ in het oosten van Polen te moeten helpen. Het zou dus geen invasie maar een reddingsoperatie zijn geweest. (6)
Het was niets nieuws in de geschiedenis. Een soort gelijk argument gebruikte de Russische tsarina, Catharina de Grote in de achttiende eeuw als rechtvaardiging om Polen binnen te vallen.
De buurlanden van Polen, vooral Rusland en Pruisen vielen Polen in de achttiende eeuw aan omdat Polen de rechten van dissidenten en andersgelovigen zou hebben geschonden.
“Laten we niet vergeten – zegt historicus, prof. Ryba – dat in Rusland en Pruisen dissidenten niet eens één tiende van de rechten hadden, die de andersgelovigen en ketters in de Poolse Republiek genoten.” (7)
Polen reageerde direct op de invasies met de nota van ambassadeur Wacław Grzybowski van 17 september 1939 en het communiqué van de Poolse regering van dezelfde dag.
De Sovjet-rechtvaardiging voor de invasie is (red: helaas gebruikt Rusland deze nog vandaag) een ‘mengeling van leugens, onwaarheden en onzin‘. Maar leden van de Communistische Partij en vele andere linksen beschouwden de sovjetverklaringen decennia lang als waarheid.
Na de Sovjetaanval in Polen volgde er een golf van terreur en bloedbaden, er vonden massale arrestaties plaats. (6)
Hollywood negeerde de september campagne of beweerde dat ze eindigdena een paar dagen van symbolisch verzet
Polen hebben de capitulatie nooit ondertekend en bleven vechten tegen de twee vijanden, Duitsers en Russen, die hadden meegewerkt aan de vernietiging van Polen. De verliezen die de Polen aan de Duitsers in september 1939 toebrachten, waren vergelijkbaar met of groter zelfs dan de verliezen die de Duitsers leden in 1940 door de gecombineerde strijdkrachten van Frankrijk, België, Nederland en Groot-Brittannië. Deze landen hadden negen maanden om zich voor te bereiden. Polen werd onverwachts en van twee kanten aangevallen, zonder een mogelijkheid van volledige mobilisatie.
De Poolse verliezen waren enorm: 200.000 doden en gewonden, 600.000 gevangen genomen, verliezen van burgers en schade veroorzaakt door de Sovjets. De gevechten gingen door, er werd een ondergronds leger opgericht, de Amerikaanse film-reconstructies van de oorlog informeerden hun kijkers er niet over. (6)
Sovjet-pers en Hollywood-films hand in hand
Al eind augustus 1939 ontstond in de Sovjetpers plotseling een onvriendelijke toon tegen Polen.
Toen de Polen zich hevig verdedigden, kreeg Polen de schuld voor het veroorzaken van de oorlog. Polen was een ‘gevangenis van de naties‘, ‘terreurbeoefend‘. Het beeld van Polen werd geschapen als feodaal land, gedomineerd door reactionaire landeigenaren.
Kort daarna begon Hollywood Polen al snel af te schilderen als een feodale samenleving waarin boeren door hun meesters werden geslagen.
Polen kon de aanvallen van twee van ’s werelds grootste militaire mogendheden niet overleven, ongeacht welke regering aan de macht zou zijn of welke strategie werd aangenomen. (8)
Poolse cavalerie tegen de Duitse tanks – oftwel eigen schuld dikke bult?
Er is geen basis voor de wijdverbreide mythes dat Polen haar eigen nederlaag versnelde, of zelfs veroorzaakte door de cavalerie-formaties tegen de Duitse tanks te gebruiken of door de vernietiging van het grootste deel van zijn luchtmacht op de grond toe te staan.
In de septembercampagne gebruikte men cavalerie om troepen in de buurt van de vijand te leveren, waar ze verder als infanterie vochten en verkenningsactiviteiten verrichten. In enkele gevallen toen de Poolse cavalerie in het veld met de Duitse eenheden botste, heeft het zich prima van deze uitdaging gekweten.
De luchtmacht was in het geheim verplaatst en voor de Duitse aanval bewaard gebleven, waardoor het de invasie met volle kracht het hoofd kon bieden. Ze vocht dapper totdat de middelen waren uitgeput en toen de Duitse opmars verdere vluchten onmogelijk maakte.
Met de verouderde vliegtuigen en opererend onder moeilijke, snel verslechterende omstandigheden, haalde de Poolse luchtmacht de verheerlijkte Luftwaffe in, en schoot evenveel vliegtuigen neer als ze verloor. Niettemin herhaalde Hollywood de mythe dat de Poolse luchtmacht op de grond was vernietigd. (9)
Poolse regering als bevoorrechten? fanatici? fascisten? land vol saboteurs?
Dergelijke aantijgingen, insinuaties, waren met elkaar verweven in Hollywood-films en volkomen ongegrond.
Ten tijde van de inval in Polen bestond de Poolse regering voornamelijk uit mensen van bescheiden afkomst, waaronder veel officieren.
Poolse regering in ballingschap. Bron: historia.org.pl
De president was een vooraanstaand wetenschapper, de opperbevelhebber, de zoon van een arm gezin, een minister van buitenlandse zaken, een soldaat, wiens vader een provinciale advocaat was.
Er waren geen landheren in het kabinet en slechts een paar in de diplomatieke dienst. De aristocratie speelde een marginale rol in de publieke aangelegenheden. De meeste prominente figuren in de regering waren gematigde politici, van wie velen voorheen socialisten waren.
De regering in ballingschap werd gevormd door generaal Władysław Sikorski, ook een man van een bescheiden afkomst en politiek gematigd. Hetzelfde gold voor zijn administratie.
De beschuldiging dat Polen werd geregeerd door religieuze fanatici en aristocraten, die los staan van de gewone Polen, heeft geen grond.
Ter vergelijking, in de administratie van Roosevelt, en niet te vergeten de Britse regering bestond bijna volledig uit de rijken en bevoorrechten.
Er was geen pro-Duitse sympathie in het vooroorlogse Polen.
De fascistische partijen bevonden zich in de marge, appeasement werd afgewezen als strijdig met de eer van Polen. Een dergelijk beleid was iets typisch voor Groot-Brittannië en Frankrijk, en Hollywood schreef het later toe aan Warschau. De nationale minderheden dienden hun vaderland trouw ondanks de gespannen betrekkingen in het interbellum.
De bevolking, met uitzondering van enkele Duitsers en Oekraïners, was verenigd en stevig. Op de Poolse militaire begraafplaatsen vindt men ook de sterren van David en orthodoxe kruisen, van de Joden, Oekraïners en Wit-Russen, die stierven voor Polen. Het is niet waar dat Polen vol saboteurs zat. (10)
Amerikanen wisten niets van Polen
In de voororloogse films waren er geen vermeldingen van Polen.
“Van de talrijke immigrantengemeenschappen die rond de eeuwwisseling naar Amerika kwamen, waren Ieren, Joden, Italianen en Polen – alleen de laatste groep werd door Hollywood genegeerd.” (11)
Tot 1928 maakte Hollywood veel films over verschillende etnische groepen in de VS. Amerikanen waren bijv. gefascineerd met Kozakken en revolutionairen. Een groot aantal Russen werkte ook in de filmindustrie. Hollywood had dus al een goed ontwikkelde traditie die bevorderlijk was om de Russen gunstig te presenteren, toen het tijdens de oorlog de Sovjet-Unie begon te verheerlijken. (12)
Hollywood negeerde Polen ook tijdens de Tweede Wereldoorlog, wat de aandacht en verbazing trok van het Federaal Bureau voor het volgen van de filmindustrie in de Verenigde Staten. (13)
“Het lijden van Europa werd de Amerikaan niet getoond door het beeld van Polen, dat een handig en welsprekend voorbeeld zou zijn, maar door Tsjech-Slowakije, Noorwegen en Frankrijk, die in deze rol op zijn best onhandig uitvielen“. (14)
De Amerikaanse publieke opinie gaf niets om Polen. De inval in Polen in 1939 wekte nog medeleven. Na 1941 en na de toetreding van de Sovjet-Unie tot de oorlog tegen Duitsland veranderde het zijn houding. De Sovjet-Unie werd bewonderd en gerespecteerd. Polen daarentegen werd gezien als het enfant terrible van de geallieerden.
De situatie verslechterde na 1943, na het bloedbad in Katyn, onweerlegbaar bewijs van Sovjet misdaden. De Amerikaanse publieke opinie deelde het standpunt van de Russen dat de Duitsers de daders waren. De Polen door gerechtigheid te eisen brachten alleen de geallieerden schade toe, vond men. Toen Stalin de diplomatieke betrekkingen met Polen verbrak, bevonden de Polen zich in een isolement. De Amerikaanse publieke opinie gaf de Polen hier bijna volledig de schuld van. (15)
Polen moest vergeten worden
Polen moest genegeerd en haar belangrijke inbreng in de oorlog gemarginaliseerd worden. Daar hadden drie groepen belang bij.
de administratie van Roosevelt wilde geen negatieve aandacht voor de Sovjets, wat snel zou gebeuren als hun misdaden tegen Polen aan het daglicht kwamen
internationaal links haatte Polen als een vijand van Sovjet-Rusland, omdat Polen de expansie van het communisme aan de poorten van Warschau in 1920 stopte
ironisch genoeg wilden Hollywood’s Joden geen discussie over Duits antisemitisme of Holocaust. Als het niet mogelijk was om het onderwerp ‘Polen’ te vermijden, dan het zo te presenteren dat het geen sympathie wekte. Hollywood negeerde het lot van de Poolse Joden tijdens de oorlog volledig. (16)
In 1940-41 deporteerden de Sovjets de Joden. 60% van hen sprak Pools, 20% Jiddisch/Hebreeuws, de rest sprak Oekraïens of Wit-Russisch. Het totale aantal gedeporteerden is controversieel, de schattingen liggen tussen de 350.000 en 1,7 miljoen mensen. De mortaliteit was meer dan 30%. Hollywood vermeldde er niks over en bleef veel films wijden aan Noorwegen en Tsjech-Slowakije. (17)
Poolse versie van het boek van Mieczysław B.B. Biskupski: “Hollywood’s war with Poland 1939-1945“, The University Press of Kentucky, 2010; Internet verkoop: fijorre@fijorr.com/www.fijor.com – prof. M.B.B. Biskupski is een Amerikaanse historicus aan Central Connecticut State University, VS:
(1) Robert Fyne merkte op, dat: “afgezien van een paar cynici, grappenmakers of eggheads, geloofden de meeste kijkers wat er op het scherm werd getoond, zoals de evangeliën. Deze aanname is natuurlijk niet verifieerbaar.”, idem, pag. 21
(2) idem, pag. 22/inleiding
(3) idem: uitspraak van Arthur F. McClure
(4) idem, voetnoot, 1, pag. 37
(5) idem, pag. 46-47
(6) idem, pag. 96-97
(7) Prof. M. Ryba: “Odkłamać wczoraj i dziś”/Polska versus sąsiedzi: Tradycje polskiej tolerancji i antypolska propaganda, pag.: 202-205 [Correctie van de valse interpretaties van de Poolse geschiedenis]
(8) Poolse versie van het boek van Mieczysław B.B. Biskupski: “Hollywood’s war with Poland 1939-1945“, pag. 98
Na vier jaar onderzoek naar de geschiedenis van Polen is mij duidelijk geworden dat de gebeurtenissen zowel in Polen als in de wereld nooit op zichzelf staan, en vaak hebben ze hun oorsprong ver in het verleden.
Dat kinderen op school geen fatsoenlijke GESCHIEDENIS lessen meer krijgen, vind ik daarom een groot verlies.
Diegenen die de strijd om onze zielen voeren, hebben bij een goed geschiedenisonderwijs zeker geen belang.
Een goed onderwezen mens is namelijk bewust, durft moedig te zijn. Onverschilligheid is hem vreemd. Hij kan logisch nadenken en de ontwikkelingen goed overwegen. Een mens met gezond verstand laat zich niet snel in de slaap sussen, hij neemt de verantwoordelijkheid voor zichzelf, zijn gezin en het land waarin hij woont. Juist nu wanneer de strijd om onze zielen gaande is …
Marx, Engels, Hegel en … Luther?
Tadeusz Guz, Poolse priester, professor filosofie en theologie kwam tot een verrassende conclusie over de totalitaire ideologieën van de afgelopen 150 jaar.
Hij onderzocht communisme, om de ideologie die zoveel invloed op het leven van zijn landgenoten heeft gehad te begrijpen en te helpen overwinnen.
Hij wist, dat hij Marx en Engels zou moeten onderzoeken. Een onderzoek naar Hegel lag ook voor de hand. Dat hij echter bij Martin Luther en het protestantisme zou uitkomen, was voor hem een verrassing.
Hij kwam tot een conclusie dat door Luther te begrijpen, is het makkelijk de ideologieën van Marks, Engels en Hegel te analyseren.
Professor Guz betreurt heel erg, dat zowel de ware oorzaken van de Reformatie als het ware gezicht van Maarten Luther zijn voor de protestantse wereld verborgen gebleven. (1)
De moderne wereld?
Men ziet tegenwoordig in Luther, wat men zelf wil zien, als vader van de vrijheid, van de moderne democratie, van het feminisme of wat dan ook omdat men niet de gewoonte heeft om na te gaan of dat wat men over Luther zegt, met de werkelijkheid, de reële, historische Luther klopt. (1)
Volgens prof Rao kunnen we Luther wel zien als vader van de moderne wereld, “als mengeling van de tegenstrijdigheden, van mooi klinkende woorden, die een realiteit creëren, waarin de meest brute wil domineert“. (1)
De wereld van Luther, volgens prof Guz, verwerpt het verstand en logos en de zwaartekracht verplaatst naar emotie en propaganda.
De waarheid over het protestantisme is noodzakelijk, zegt prof. Guz als we de problemen in (alle) kerken, maar ook in de economie, handel, muziek, kunst, film, theater en de realiteit van nu willen begrijpen en daar de juiste veranderingen aan willen brengen. (3)
De eerste revolutionair
De biografen van Luther, Alma von Stockhausen, Angela Pelliccari, Jean-Michel Gleizer zijn het eens over het feit dat Luther geen hervormer of bevrijder van de mens was, maar de eerste revolutionair. (1)
De kerk had in de zestiende eeuw inderdaad hervormingen nodig en heeft ze ook deels ingevoerd, zegt prof Rao. Maar wat Luther deed, vervolgt hij, was niet wat de kerk nodig had. Hij verzamelde alleen problemen en deed het op een wijze die alleen tot een ramp in de kerk kon leiden. (1)
Luther wilde geen hervorming maar een bloedige revolutie introduceren, eerst in de federale staten van Duitsland en daarna over de hele wereld. (3)
Geen bottom-up beweging
“Mannen als Luther zouden opmerkelijke individuen zijn geweest, die verontwaardigd over de onwetendheid en de corruptie van de priesters een nieuwe kerk probeerden te stichten.
De waarheid is echter dat ze de steun en bescherming van een tal invloedrijke mensen kregen, die in de verzwakking van de kerk (en het liefst in de verwijdering daarvan) en van het pausdom hun eigen belang zagen.
(…) Dit was ook geen toeval dat de propagatoren van de Reformatie deze beweging van het humanisme probeerden te scheiden en tegen het Renaissance af te zetten. (…). Op deze wijze konden ze de Reformatie makkelijker verdedigen en tegelijk bewijzen dat alle hatelijke strijd van die tijd om de waarheid van het geloof ging” (4)
De Reformatie was een beweging van de vorsten, de adel en een groot deel van de geestelijkheid, voornamelijk de bisschoppen. Zonder de Duitse prinsen zou de revolutie van Luther niet kunnen slagen (geld, logistiek, bescherming etc).
Een belangrijk aspect is dat het Ottomaanse rijk de lutherse vorsten financierde. Volgens prof. Kucharczyk hebben de crises in Europa de islam altijd aangemoedigd om Europa aan te vallen. (1)
Een nuttige mythe
De Pruisische Frederiks, Bismarck, Hitler en Honecker (leider van het communistisch Oost-Duitsland) hebben de mythe van Luther voor hun eigen politieke doeleinden eeuwenlang bewaard. (1)
Postzegels met Martin Luther, uitgegeven door Oost-Duitsland (DDR). Bron: dps-shop
Tot de dag van vandaag heerst een officiele leugen, zegt biograaf van Luther, priester Jean-Michel Gleize, dat zelfs de paus Franciscus wil Luther bij wijze van spreken heilig verklaren. ***) (2)
Vrijheid en gelijkheid?
Luther was tegen de vrijheid van de mens.
Toen Luther in 1520 over vrijheid en gelijkheid praatte, richtte hij zich uitsluitend tot de christelijke adel van de Duitse natie. Zij moesten zich van de Rome bevrijden, want zij hebben als hooggeboren al het hoogste gezag.
De vrijheid dient alleen de adel. Het is de wil van God dat ze ook een geestelijk gezag hebben: geef aan de keizer wat voor de keizer is en ook dat, wat voor God is. (1)
De eerste accumulatie van eigendommen gebeurde dus door d.m.v. plundering van de Kerk.
Dubbele predestinatie van Luther
Een van de ergste dingen die Luther heeft geïntroduceerd is de doctrine van ‘dubbele predestinatie‘, later door Calvijn verder uitgewerkt, die luidt:
“God bestemt de mens voor de hel, zelfs als hij goed deed, en de ander voor de hemel, zelfs als hij het grootste kwaad deed“.
Volgens prof. De Mattei is het een concept van God zonder genade, die van tevoren beoordeelt wie gered en wie veroordeeld zal worden, ongeacht individuele deugden.(1)
Voor Luther is een gewoon mens geen individu of persoon met zijn intellect, vrije wil en geweten. Hij verwerpt het verstand als de duivelse prostituee en reduceert de mens tot een trekdier. (5)
Vanuit deze interpretatie gaat de evolutietheorie van Charles Darwin verder. De dood van een lagere soort, volgens Darwin, leidt tot het ontstaan van een hoger soort. Dus het doden van een lagere soort d.m.v. een selectie leidt tot het ontstaan van een hogere soort. (3)
De valse doctrine van predestinatie gaf carte-blanche voor de uitbuiting, mishandeling en diefstal zonder spijt en verovering zonder scrupules. Het rechtvaardigde de segregatie van mensen, door de wereld apartheid en eugenetica te geven. (1)
Discriminatie en verpaupering als gevolg
De “heksenjacht”, eigenlijk onbekend in de katholieke middeleeuwse periode, had een angstig begin in de Renaissance en barstte uit tijdens de Reformatie (6)
In vergelijking met de Spaanse Inquisitie was de protestantse Inquisitie meedogenloos. Ze betekende brandstapels en dood voor alle katholieken en andere protestanten.
Een carrière van priester-jagers deed opgeld, en de eeuwen lange discriminatie van katholieken als tweederangsburger begon.
Ook de economische teruggang, verpaupering en meer lasten voor de werkende mensen door de afschaffing van de christelijke feestdagen.
De roofzuchtige staten groeiden in macht, plundering en oorlogen namen toe. (1)
Brute regimes namen Luther als voorbeeld aan
Als erfenis liet Luther de haat voor de paus (Rome) en Joden na.
Luther criminaliseerde de Kerk en de paus, door te beweren dat ze alles voor geld deden. Hij had diepe afkeer van de paus, de heilige mis, het ideaal van religieus leven en de goede daden van de mens. Allemaal ‘beledigingen en godslastering, zonder theologische argumenten“, zegt zijn biograaf, priester Jean-Michel Gleizer. (1)
Samen met Lucas Cranach, een bekende Duitse schilder, ontwikkelde Luther obscene tekeningen over de paus.
In vorm van folders (sommige ondertekend door Luther) verspreidden ze zich heel snel. Ze waren zo onfatsoenlijk dat zelfs de volgelingen van Luther ze uit schaamte verborgen.
Paus gevoed door Meduza, de duivel poept de pauselijke tiara’s uit. Bron: 00lutherM
Later werden deze tekeningen gebruikt door de Jakobijnen in de Franse revolutie en de bolsjewieken (communisten) in de rode revolutie van 1917. (8)
Rond 1527 vond een aanval op Rome plaats, de z.g.n. IlSacco di Roma. Acht dagen lang veranderde Rome in een hel.
Il Sacco di Roma, 1527. Bron: italyonthisday.com
Van de 50.000 bewoners bleven er alleen 10.000 over. De priesters werden als slaven verkocht. De paus lukte het met een kleine groep gaarde te ontsnappen. (6) Luther is hier niet alleen moreel voor verantwoordelijk hij heeft deze misdaad een paar jaar eerder aangewakkerd. (1)
Sovjet-Unie, postzegel Ter ere van de grote Franse revolutionaires: Marat, Danton en Robespierre. Bron: mimesies.nl
De protestantse beweging was verdeeld en bestreed elkaar. Zwingli en Calvijn bleken noch extremer dan Luther te zijn, maar Luther nam nooit gas terug, zijn leven lang. (1)
Brute regimes zoals de Franse revolutie, de bolsjewistische revolutie en het Duits Nazional-Sozialismus, namen Luther als vader van hun ideologieën aan.
Coeur-chouan, het symbool van de opstanders in Vandee. Bron: wikimedia-org
De Franse revolutie wordt voorgesteld als vooruitstrevend en cultureel. In wezen was het een project van ontkerstening van Europa, die gepaard ging met de plunderingen van de kerkelijke eigendommen, het vernietigen van de kathedralen, het onderdrukken van de geestelijkheid en het creëren van een nieuwe mens. Het vergassen van mensen op massale schaal gebeurde voor het eerst tijdens de onderdrukking van de boerenopstand in Vendée (7)
Luther, het moderne Duitse volk en Joden
“Over Joden en hun leugens” van Martin Luther. Bron: verborgengeschriften.nl
Luther, als monnik presenteerde de theorie van absolutisme (die in de kerk nooit eerder is geweest), en vanaf 1520 werd het Duitse volk in de absolute gehoorzaamheid aan de heersers opgevoed.
In het gevolg van de protestantse revolutie verwierp het Duitse volk het 1500 jaar van de christelijke geschiedenis. Het gat werd ingevuld met de heidense mythologie uit het Noorden. (1)
Drie jaar voor zijn dood schrijft Luther een vijandige tekst “Over Joden en hun leugens“, en hij draagt hem aan de Duitse adel.
“Hitlers Kampf und Luthers Lehr des Deutschen Volkes gute wehr”
Hij vraagt zich in zijn boek af ‘wat moeten wij, christenen met de gehaatte en vervloekte Joodse volk doen?’. Hij geeft zeven praktische suggesties, drie daarvan: 1) alle synagogen verbranden en dat wat er overblijft met zand en modder afdekken 2) hun huizen vernietigen, want daar doen ze hetzelfde als in de synagogen 3) jongeren, mannen en vrouwen werk opleggen zodat ze hun brood met zweet verdienen. (1)
Nadat Hitler aan de macht kwam, werden de geschriften van Luther herdrukt. Op basis van deze geschriften werd het plan gemaakt om de Joden uit te roeien. (3) Duitsers die in Nürnberg terecht stonden, beriepen zich op Luther. Ze zeiden dat ze hadden gedaan wat Luther ze schreef wat ze moesten doen. *). Dus niet zij maar Luther moet veroordeeld worden. (1)
Angela Pelliccari, historicus en biografe van Luther is van mening dat als Duitsland geen afstand van het gedachtengoed van Luther neemt, zullen de problemen met Duitsland blijven bestaan. (8)
Tot slot
Alle moderne ideologieën komen voort uit de protestantse revolutie, zegt prof. Guz. Zonder Luther waren er geen Franse revolutie **), geen marxisme, bolsjewisme/communisme en de oorlogen van de twintigste geweest. (3)
De westerse wereld beleeft momenteel een globale, culturele revolutie, waarvan de z.g.n. gender ideologie, postmodernisme, neo-marxisme er een deel van uit maken. Prof. Tadeusz Guz noemt het een hoogtepunt in de ontwikkeling van het protestantisme. (1)
In de globale wereld verdwijnt de vrijheid, de waarheid over de mens, de integriteit van de wetenschap en de zelfbeschikking van de natiestaten.
“Het klinkt paradoxaal, maar toch kun je niet anders dan constateren: vrijheid bestaat enkel bij de gratie van grenzen. Grenzeloosheid biedt namelijk geen vrijheid, maar betekent slechts ‘niet bestaan’, alsof je een geest bent. De geldigheid van die schijnbare paradox kunt zien op het niveau van een lichaamscel tot aan een lichaam (…) of een verzameling lichamen, die besluiten om samen te werken.
Een functionerende cel heeft een celwand nodig, waarmee de cel kan selecteren wat er in komt en uit gaat. Een lichaam heeft een huid die dient als orgaan dat ziekten buiten houdt. Zonder functionerende grens sterf het lichaam en gaat ook de cel dood. Een land heeft functionerende landsgrenzen nodig om in leven te blijven als hekenbare entiteit. Dan kom je met één woord tot een werkbare definitie van vrijheid, die niet abstract is, maar concreet: zelfbeschikking. (…)” (9)
De mensen die alles willen bezitten, vertellen ons dat we gelukkig zullen zijn als we niets bezitten
De slogan van The World Economic Forum (WEF) is “You will have nothing and you will be happy”. Het privé eigendom en vrijheid kunnen niet zonder elkaar bestaan, … dus wat betekent het voor onze toekomst. Rex van Schalkwijk legt het uit:
Lange traditie van vrijheid en tolerantie in Polen:
*) Luther verbeelde zichzelf dat hij een nieuwe Christus was. Hij was ervan overtuigd dat de Joden, die zich tot nu toe niet hebben bekeerd, hebben het niet gedaan omdat de paus antichrist was. Door Luther zouden ze het doen, maar toen het niet gebeurde, werden ze een doel van zijn haat.
**) De Franse revolutie wordt de ‘moeder van alle verkrachtingen’ genoemd
***) Het figuur van Luther staat in het Vatikaan, de paus viert 500 jaar van Luther in Scandinavie, in 2016 zegt Franciscus dat ‘Luther gelijk had in zijn rechtvaardigingstheorie’
Bronnen:
(1) Documentaire: G. Braun “Luther, de protestantse revolutie“, Fundacja Osuchowa, BRAUN Movies, Polen 2017: https://sklep.osuchowa.org/produkt/luther-and-the-protestant-revolution-english-audio-watch-online/
(2) Prawdziwe “dokonania” Lutra, biograaf van Luther, ks. Jean-Michel Gleize, [De echte “prestaties” van Luther]: https://youtu.be/0Ows_Rzdrok
(3) Przemilczana prawda o reformacji Marcina Lutra – ks. prof. dr hab Tadeusz Guz, Jasna Góra, 25 czerwca 2016, [De stille waarheid over de hervorming van Maarten Luther]: https://youtu.be/3Z6pL3c0_wo
(4) B. Stanislawczyk, “Kto sie boi prawdy? Walka z cywilizacja chrzescijanska w Polsce”, p. 33, [Wie is er bang voor de waarheid? Strijd tegen de christelijke beschaving in Polen]
(5) ‘O reformacji M. Lutra – najbardziej rozpowszechnionej herezji wszechczasów’ – ks. prof. T. Guz: https, [Over de Reformatie van Maarten Luther – de meest wijdverbreide ketterij aller tijden]: //youtu.be/Po33t0rOsz8
(6) Vittorio Messori, “Emporio cattolico. Uno sguardo diverso su storia e attualita”, p. 19, [Katholiek imporium. Een andere kijk op geschiedenis en actualiteit]
(7) prof G. Kucharczyk, Nowoczesny świat nienawidzi chrześcijan, [De moderne wereld haat christenen]: https://youtu.be/aKx5Oo67F74
(8) “Marcin Luter, ciemne oblicze rewolucjonisty” historyk, Angela Pelliccari: Angela Pellicciari, Grzegorz Braun: Prawdziwe oblicze Marcina Lutra i rewolucji protestanckiej – 4.04.2017, Warszawa, [Maarten Luther, het donkere gezicht van een revolutionair]: https://youtu.be/MMidZ9HtdSE
(9) Rypke Zeilmaker, Gezond Verstand, nr 6/Afbraak van de staat: “Geen vrijheid zonder grenzen”, pag. 10
Onlangs zei iemand tegen mij dat Polen vaak bewuster zijn van de ontwikkelingen in de wereld. Daar zit wat in, want de wonden zijn nog vers. De strijd van Polen voor de vrijheid en onafhankelijkheid heeft een langere geschiedenis. Dit maakt je scherper.
De westerse wereld leeft sinds het einde Tweede Wereldoorlog in vrede en de mensen lijken hun leiders te vertrouwen. De recente ontwikkelingen in de wereld bewijzen dat de machthebbers ook in het Westen hun eigen agenda(‘s) hebben.
Communisme voorbij?
Zoals velen, dacht ik dat communisme van de Sovjet Unie het ultieme kwade vertegenwoordigde. Als het maar een keer over is, kunnen we op adem komen en dan komt alles weer goed.
Film van Krzysztof Karon: “Altiero Spinelli and New Europe” – met Engelse ondertiteling
Helaas de z.g.n. val van communisme was niets meer dan een gecontroleerde transformatie, om de z.g.n. postcommunistische landen voor de nieuwe overname klaar te stomen. Soortgelijke stappen [wel eens waar verdekt] voerde men ook in het Westen door.
Pandemie?
Op dit moment zijn er veel mensen in de wereld, die niks achter de z.g.n. ‘pandemie’ zoeken. Niet iedereen kan het ook aan, desinformatie is groot. De WHO riep een ‘pandemie’ uit, de paniek en angst sloegen overal toe. We zouden met een killer-virus te maken hebben.
Als gevolg keken mensen elkaar niet meer aan, de stilte die om ons heen viel, was opvallend. Velen hebben zichzelf en hun gezinnen thuis voor twee maanden opgesloten.
Tegen elke wetenschap en verstand in lieten mensen zich tot een schapenkudde reduceren. Men accepteerde zelfs de voor de gezondheid schadelijke mondkapjes!
Met gemak werd het individu op het altaar van het collectief opgeofferd. Het lijkt alsof het not-done en politiek incorrect is om een ander gedrag te vertonen. Bijna onmenselijk en ongevoelig voor andermans leed? Wat is er aan de hand?!
Ongetwijfeld wil ieder mens veilig zijn, zijn rust behouden en verre van de politiek blijven. Maar ik vraag het me af of dit nog een optie is?
Elke uitspraak die niet met de lijn van de WHO strookt, wordt als ‘complotdenken’ *) bestempeld. Maakt niet uit of het wetenschappelijke feiten zijn of een afgewogen mening van een specialist. De smeercampagne vanuit de social-media platforms begon.
Aanbieders van de ‘filantroop’ Bill Gates? Mensen die geloven dat UNICEF kinderen beschermt, de WHO voor onze gezondheid zorgt en de VN vrede in de wereld bewaakt? De hoogste tijd dat men het ziet en accepteert dat de realiteit anders is, dan het ons wordt voorgespiegeld.
De anti-cultuur
‘Geschiedenis van de anti-cultuur’ [Historia antykultury] van Krzysztof Karon. Foto: redactie
Volgens Krzystof Karon, auteur van het boek “De geschiedenis van de anti-cultuur” bestond er altijd in de geschiedenis een kleine, maar wel (invloed)rijke groep mensen, die de meerderheid aan zichzelf wilde onderwerpen. Hun plannen berustten altijd op hebzucht en gevaarlijke, tegen de mens gerichte ideologieën.
Elke revolutie is in de eerste plaats een aanval op de basisvrijheden van de mens, op het geloof en privé-eigendom.
Alleen in de afgelopen 150 jaar heeft de wereld marxisme, en twee daarvan afgeleide vormen meegemaakt: Nazional-Sozialismus van de Duitsers, en het bolsjewisme/communisme van de Sovjets.
Het doel blijft gelijk, de absolute macht in de wereld krijgen, een nieuw mens creëren en hem tot slaaf maken. Omdat niemand het zou accepteren, voorzag elk van deze ideologieën terreur, gulags/concentratie kampen.
Gebrek aan bewustzijn in de wereld
The Epoch Times: Postmodernisme and cultural marxisme met Jordan Peterson
Marxisme heeft nooit opgehouden met het bestaan, maar via de achterdeur wordt continue geinplementeerd.
Canadese psycholoog en docent, Jordan Peterson keek met argusogen hoe het postmodernisme/marxisme d.m.v. van gender ideologie de Canadese universiteiten begon te domineren en de vrijheid van meningsuiting te bedreigen. Hij maakte daar een video over. Het positieve response was enorm maar ook de aanval en ongeloof. ‘Neen, het is Canada, geen Sovjet-Unie! Hier gebeurt zoiets niet!’. Peterson verbaasde zich over het algemeen gebrek aan informatie, en dat een ideologie die 100 miljoen levens heeft gekost nog steeds levend is.
The quotations from Chairman Mao-Tse tung, The Little Red Book”. Bron: 1960’s days’s fo rage
Jonge, onbewuste modellen laten zich op een foto met boekjes van Mao Tse-tung zetten. Bron: Italiaanse uitgave van de United Colors of Benetton, najaar 2018
Marxisme bevat goede ideeën?
Sommigen zeggen dat marxisme goede ideeën bevat. De meeste weten echter niet dat:
marxisme oorspronkelijk voor het Westen bedoeld was?
Marx in zijn manifest terreur en tirannie voorzag?
de westerse elite zag in de revolutie van bolsjewieken een voltooiing van de Franse revolutie, daarom financierde ze het ook?
de sexuelle revolutie voor het eerst plaats vond in het Rusland van de bolsjewieken en niet zoals men denkt in het Westen?
de marxisten hun lessen na de mislukking van van de marxistische revolutie in het Westen hadden getrokken?
de marxistische intellectuelen van de Frankfurterschule al vanaf 1920 analyses en plannen voor de toekomstige marxistische revolutie maakten? Tijdens de Tweede Wereldoorlog schuilden ze in America. America was ook hun eerste doel om te destabiliseren. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen ze in Europa terug en de ‘mars door de instellingen‘ begon?
Hollywood altijd een bolwerk van de marxisten/communisten is geweest?
de VN vanaf het begin een blueprint voor de toekomstige globale wereldregering is geweest?
immigratie, multi-culti, politieke correctheid, gender allemaal middelen zijn om mensen te demoniseren, van elkaar te isoleren en verzwakken om ze makkelijker te onderwerpen?
Linkse partijen van nu hebben marxistische oorsprong
Krzysztof Karoń maakt mensen bewust van het feit dat alle linkse partijen anno 2020 hun oorsprong in marxisme hebben.
Het is nu cultureel marxisme (of postmodernisme) gekenmerkt door zijn wereldwijde ‘mars door de instellingen‘.
“(..) de belangrijkste ‘instellingen’ zijn niet de organisatorische vormen van het sociale leven (universiteit, kantoor, bank, ministerie), maar de mechanismen die de principes van het sociale leven bepalen (huwelijk, gezin, gemeenschap, religie, wetenschap, kunst), en ‘overname’ (volgens ideologen) betekent niet het innemen van posities en sinecures in georganiseerde vormen van sociaal leven (hoewel het voor anti-culturele functionarissen het wel betekent), maar hun sociale functie veranderen.
Krzysztof Karon “Historia Antykultury” (1)
Het doel is de vernietiging van de westerse cultuur door mentaliteitsveranderingen (vooral op de kinderen gericht), massa-immigratie, afschaffing van de soevereine, nationale staten, aanval op familie door middel van gender ideologie en de alom heersende politieke correctheid.
Vanaf maart dit jaar hebben we te maken met een nieuwe poging om de wil van een kleine groep (invloed)rijke mensen de rest van de wereld op te leggen: lock downs, kapotte economieën, ongekende werkeloosheid en alles … vanwege een griep?
De aanpak verandert alleen
In 1981 hebben communisten in Polen een staat van beleg ingevoerd. Daarvoor kozen ze winter, december, kerst. Een extra element om mensen tegen te houden.
Televisie ligt. Foto: pinterests
Het culturele leven stopte: gesloten bioscopen, theaters, bibliotheken, musea, scholen en universiteiten. De avondklok, verbod op het verzamelen, gebrek aan geloofwaardige informatie, geen telefoons, geen benzine, restricties in de vrijheidsbeweging in het land, leger in de straten, verdwijning van duizenden mensen…
slachtoffers van de staat van beleg in Polen 1981-83. Bron: wiadomosci.onet
De lock down duurde twee jaar.
De machthebbers grijpen naar dit soort maatregelen als ze een bepaalde agenda willen versnellen of wanneer ze in paniek zijn en grond onder hun voeten verliezen.
Lege schappen. Foto: w centrum uwagi
Ze vertellen ons dan, dat ze ons voor iets willen redden. In 1981 verklaarde de communistische gen. Jaruzelski in zijn toesprak dat de staat van beleg voor ons eigen bestwil was. Anders zouden de Sovjets ingrijpen.
In 1981 leefden Polen al vijf jaar in een steeds dieper wordende crisis, en sinds twee jaar ontbrak er aan alle basisproducten. Polen was een land waar hongermarsen plaatsvonden en de regeringspropaganda met confrontatie dreigde.
Langzamerhand bereiken ons feiten, dat Solidarność vanuit de communistische speciale diensten was begonnen. Vijf jaren geleden is naar boven gekomen data Lech Walesa een communistische agent [codenaam: Bolek] was. Zijn naaste medewerkers binnen Solidarność wisten het. Voor hen was het doel van de beweging, die op dat moment 10 miljoen leden telde, het belangrijkste. Blijkbaar kreeg Solidarność te veel vaart wat gevaar voor de communisten in Polen (en in de wereld?) betekende. De beweging moest gestopt en gepacificeerd worden. De ‘echte’ Solidarność heeft de staat van beleg niet overleefd. Haar kopstukken geïnterneerd, geterroriseerd en getraumatiseerd.
Martial law. Tanks in de straten
Fot. zbiory Osrodka KARTA
Wij waren niet vrij. De strijd kostte al veel slachtoffers.
Een vrij mens onderwerp je met zijn toestemming
Anno 2020 moeten we voor een dodelijke virus, een virus die niemand heeft gezien, gered worden. Om ons te redden moeten we, het liefst vrijwillig onze grondrechten opgeven.
Het is vooral een fenomeen van het Westen geworden. De regeringen haasten zich om het gedrag van mensen voorgoed te veranderen. Hun handelen is in tegenstrijd met de Grondwet, daarom maken ze bedrijven, waar het dagelijks leven van een burger afhankelijks van is (supermarkten, winkels, banken, campings etc) maar ook de instellingen, kerkbesturen medeplichtig.
Media houdt de angst in
De taak van de main-stream media lijkt ons in een constante staat van onzekerheid en angst te houden. De monster virus ligt op de loer en we moeten geloven dat de staat/regering … en een wonder-vaccin onze enige redding zijn.
Ontwaking is de weg
Gelukkig worden steeds meer mensen wakker omdat ze de moeite nemen om de patronen te ontdekken en ze beginnen te begrijpen waar dit alles naar toe leidt.
De bewustwording is essentieel want de greep is reëel.
Zoals David Icke het zegt, het is voldoende om NEEN te zeggen, elke medewerking weigeren. “Alleen met onze toestemming kunnen we onderworpen worden”, en de tijd dringt!
*) ‘complottheorie’ oftewel ’the conspiracy theory’ is begin jaren 60-tig vorige eeuw ‘geboren’. Deze term had de CIA ingevoerd om elk kritisch denken en vragen naar de moord op JF Kennedy te ontkrachten. Iedereen die de kritische vragen durfde te stellen werd door de media belachelijk gemaakt en bijna voor de gek verklaard. Deze psychologische oorlog mag men succesvol noemen. Een woord dat voorheen alleen in de Krimis bestond, kreeg een andere lading. Niemand wil voor de gek verklaard worden, daarom kwamen alleen de moedigste mensen naar voren. Kritisch denken bewijst dat iemand zijn/haar verstand durft te gebruiken.
(…) Wee degenen die onrechtvaardige wetten uitvaardigen, die de onderdrukking wettelijk bekrachtigen. Zij verdraaien het recht van de zwakken (…)” – Jesaja 10:1-2
De onderwerpen die in de blogs 51 t/m 58 aan bod komen:
Mythische rijkdommen van de Poolse Joden voor de Tweede Wereldoorlog – wie is wie iets schuldig? Deel 1, Deel 2
“S-447 JUST” – een uitkomst van een goed georganiseerd en vooruitgedacht plan van de Joodse organisaties – Deel 1: onbegrijpelijke herwaardering, laster en censuur, Deel 2: , overname van Polen in 1944, opmerkelijke stappenop weg naar de wet S-447, Amerika en Israël
“Holocaust restitutie – “Dubieuze en frauduleuze onderneming van de Joodse organisaties” – helaas is dit artikel van fenixx.org van internet verwijderd.
Het verraad
Teheran 1943: Stalin, Roosevelt en Churchill. Foto: Franklin D. Roosevelt library, public domain
De Teheran (1943) en Yalta (Jałta, 1945) conferenties, hebben het lot van Polen voor de komende 50 jaar, en na 1989 bepaald.
Hoe groot het verraad, van de Amerikaanse en Britse elite was, laat deze docu goed zien: https://youtu.be/7EvPXStuqlc
Jalta 1944. Churchill, Roosevelt, Stalin. Foto: Library of Congress
De overname van Polen in 1944
Aan de Holocaust ontsnapten alleen de Joodse intelligentie, Joodse rijken en de Joodse communisten. De Joodse communisten keerden in Polen terug in 1944 in de tanks van de Sovjet bolsjewieken. (1)
(…) “Maar hoewel ze [communisten] bleven overtuigen, en [de Polen] gouden bergen beloofden, lukte het hen [communisten] alleen het ergste soort te rekruteren: onwetenden, armoezaaiers, analfabeten; en de domme, de gevaarlijke“. (2)
De Poolse, Joodse en Sovjet bolsjewieken hebben de Poolse bevolking de “heerschappij van het gepeupel” *) d.m.v. terreur (NKWD, het rode leger) opgelegd. (3)
Volksdemocratie
De z.g.n. ‘volksdemocratie‘ in het naoorlogse Polen betekende in de praktijk dat posities in de politiek, regering, rechtbanken en het leger verkreeg men door middel van overerving, netwerken en onderlinge (partij)benoemingen.
Vanaf 1945 hebben de bolsjewieken de relaties met Joden in het buitenland overgenomen. (4) Van Stalin kregen ze de opdracht om Polen te breken.
Na de dood van Stalin in 1956 begon een strijd tussen twee groepen binnen de communistische partij, de z.g.n. “chamy” [= gepeupel] en “zydzi” [=joden]. Dit mondde uit in de uittocht van veel Joden uit Polen in 1968.
De Joodse communisten, die Polen in maart 1968 verlieten, hadden er geen belang bij om aan het Westen uit te leggen waarom ze het deden. Uit angst voor de verantwoordelijkheid voor de stalinistische misdaden, vertelden ze de wereld dat ze door de “Poolse antisemieten werden vervolgd“.
Polen, opgesloten achter het IJzerengordijn, hadden geen mogelijkheid op verdediging.
Kansen van Solidarnosc?
In de jaren 80-tig van de vorige eeuw lijkt het communistische block te wankelen, maar het is nooit gevallen.
Toen Regan Solidarność in 1981 wilde helpen (met enkele miljoenen dollars), had zich Mosad met het aanbod van bemiddeling aangemeld en direct de oude contacten uit de tijd van Berman aangehaald. (4)
“(…)[Jakub] Berman draagt veruit de grootste verantwoordelijkheid voor de bloedige terreur van het stalinistische tijdperk in Polen, waarop hij toezicht hield door “zijn” volk, in het veilige syndicaat van misdaden, stalinistische criminelen (…).” (…) Om de macht en controle over Polen onopgemerkt over te nemen, drong hij erop aan, hun namen in het Pools te veranderen en hun Joodse afkomst te verbergen.(…)” (5)
Het waren “sowietniki [Sovjets agenten], die zichzelf als Polen voordeden en een opdracht hadden om Polen in de gaten te houden” – zei prof. Wiesław Wysocki, hoofd van de afdeling Geschiedenis van de 19e en 20e eeuw aan de kardinaal Stefan Wyszyński University. “Elk departement in het land had een sowietnik. De belangrijkste documenten waren in het Russisch en niks zonder zijn toestemming mocht uitgegeven worden. Hij had totale controle.” (34)
Mosad gaf het geld aan een deel van de oppositie, die volgens de afspraken tussen Wojciech Jaruzelski en David Rockefeller op 25 september 1985 (6), de macht in Polen na 1989 zou overnemen.
“Jaruzelski en Kiszczak hebben de macht niet aan Solidarność, maar aan de Joden [red. IV: Bronislaw Geremek =Benjamin Lewertow; Adam Michnik = Adam Szechteren; Jacek Kuron = Icek Kordblum] gegeven” (…). “De kliek van Geremek heeft toen de ministerie van buitenlandse zaken overgenomen en tot nu toe bepaalt ze het beleid. Een voorbeeld is hier de huidige minister van buitenlandse zaken, Czaputowicz. ( …) Dezelfde mensen onderhandelen nu over de claimvan de Joodseorganisaties (…), aldus oud ambassadeur, Krzysztof Baliński. Op de vraag waarom het verkeerd is dat Joden de ministerie van buitenlandse zaken aansturen, antwoordt oud-ambassadeur, “deze mensen vertegenwoordigen de Loge van B’nai B’rith, (Loge Polin, de Orde van de Zonen van het Verbond) en deze behartigt geen Poolse belangen, maar de Joodse en Israëlische“. (4)
Vleierij van de huidige regering (PiS) in Polen?
“De huidige regering in Polen,PiS heeft tot nu toe niets gedaan om het monopolie van de Joodse minderheid in Polen in het internationale beleid van Polen te breken” (…), aldus oud ambassadeur. “Over de Pools-Joodse zaken praten nog steeds Joden met Joden (…) alsof er in een populatie van 40 miljoen geen één Pool te vinden zou zijn”. (4) De regering stuurt ook geen historici, ” (…) maar schuift Adam Michnik en Dawid Warszawski naar voren”. (4)
De uitspraken van president Duda over de Pools-Joodse relatie roepen serieuze vragen op. Hij praat over polin i.p.v. Polen. Onlangs heeft hij in een ontmoeting met de vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap in Polen gezegd, dat “(…) er geen Pool bestaat, die 100% kan zeggen dat hij niet eens één druppeltje Joods bloed in zijn bloed heeft.(…)” ( 7)
We weten inmiddels dat historisch gezien snijden deze uitspraken geen hout. De assimilatie van Joden in Europa de z.g.n. haskala begon in de tweede helft van de negentiende eeuw, en in Polen was het mislukt.
Alleen 15-20% van het totale 10% Joden in Polen assimileerde. Het is 1,5-2% van de totale Poolse bevolking! De rest bleef, zoals Joodse historicus, Majer Samuel Bałaban (hebr. מאיר בלבן) het verwoordde: “een compacte massa van orthodoxie“. (8)
Het is ook zorgelijk dat niemand binnen de regering verantwoordelijk lijkt te zijn voor wat er in de musea, polin en Auschwitz gebeurt.
Witold Pilecki, die vrijwillig naar Auschwitz ging om de informatie te verzamelen en een verzetsbeweging op te zetten. Bron: Fnac.be
Het museum polin verspreidt leugens over Polen. De families van de Poolse slachtoffers uit Auschwitz is verboden het terrein te betreden en de Poolse vlag mee te nemen. Dit geldt ook voor de familie van Witold Pilecki (9), de voor de wereld onbekende held van de WOII. Het blok 11 in Auschwitz, waar de Poolse gevangenen in de eerste twee jaar van de Tweede Wereldoorlog zaten, is sinds vorig jaar voor het publiek gesloten.
“De geverfde vogel” en het begin van de wereldwijde laster tegen Polen
Het boek “De geverfde vogel”, van Jerzy Kosiński baande weg naar de wereldwijde, anti-Poolse laster. (10) Norman Filkenstein noemt “De geverfde vogel” (…) “het eerste grote Holocaust-bedrog (…)”. (11)
Dankzij de Poolse schrijfster Joanna Siedlicka en de Amerikaanse journalist James Parc Sloan is “De geverfde vogel” ontmaskerd.
Het wordt niet meer als document, maar als voorbeeld van een literaire mystificatie en een beschrijving van de seksuele fobieën van de auteur gezien. (12)
Uit het onderzoek van Joanna Siedlicka leren we het ware verhaal, “van de familie Lewinkopf-Kosiński die de bezetting op het Poolse platteland overleefde, dankzij boeren, een priester en een lokale PPR-eenheid (…)”. Dat hier geen sprake is van een “periferie“, “(…) geen dwalende jongen, maar liefhebbende, rijke ouders. Geen hooligans, maar, hoewel eenvoudige maar wel fatsoenlijke mensen die zoveel mogelijk hielpen. Geen marteling, waarvan hij [Kosinski] een symbool werd, integendeel (…)”. (13)
Nu blijkt, dat “De geverfde vogel” werd verfilmd. Eind 2109 vond de première van de film plaats.
Wat wilde de Tsjechische filmmaker, Vaclav Marhoul hiermee bereiken, vraag ik me af. Wat voor zin heeft de verfilming van zo’n boek, als het geen poging is om de waarheid te vertellen, Kosiński’s absurditeit recht te zetten, en de dorpelingen in eer te herstellen?
“(…) Polen waren de enige natie in bezet Europa, die vanaf 15 oktober 1941, voor het verbergen van joden of het tonen van enige andere vorm van hulp, met hun eigen leven en dat van hun families betaalde. (…)” (14)
Vanaf de jaren 80-tig versterkt het aanval op Polen met elk 10 jaar
“In de jaren tachtig begonnen Joden van de Holocaust Industry hun eigen verhaal over de Holocaust te verspreiden, een verhaal dat geen bevestiging in de Joodse en Poolse bronnen heeft”, vertelt dr Ewa Kurek in het internet programma wRealu24. “Hun doel lijkt nu duidelijk. In de jaren tachtig begon het proces van het verplaatsen van de rol van Polen in de WOII van slachtoffer naar dader om materiële eisen te realiseren“. (15)
De Holocaust wordt geplaatst in de sfeer van taboe, politieke correctheid, zelfs verbod op welk onderzoek en kritiek dan ook.
“(…) [Elie] Wiesel zei steeds weer dat de Holocaust ‘het duister in voert’, ‘alle antwoorden ontkracht, ‘buiten, zo niet achter, de geschiedenis ligt, ‘inzicht en beschrijving in de weg staat’, ‘niet verklaard of gevisualiseerd kan worden, ‘nimmer begrepen of onderwezen [zal] worden, een ‘afbraak van de geschiedenis’ [betekent en] ‘we kunnen er niet eens over praten’ (…)”. (16)
Elie Wiesel. Bron: wikipedia
“(…) Vijandigheid tegen de katholieke kerk en vijandigheid tegen Polen (…) was een kenmerk van de activiteiten van Eli Wiesel” – schrijft Ireneusz Lisiak in zijn boek ‘De verkeerde voorstelling van de Holocaust’. “Hij sloeg er geen enkele gelegenheid over om modder naar Polen te gooien (…)”. (17) Elie Wiesel werd in Polen in 1991 bekend van zijn oorlog tegen de katholieke kruizen: “De aanwezigheid van katholieke kruisen in Birkenau, het heilige land voor de Joodse slachtoffers, is godslastering“, zei hij. (18)
” (…) Lang nadat Kosińskiontmaskerd was als een talentvol literair bedrieger, bleef Wiesel de loftrompetblazenover diens ‘wonderlijk werkstuk‘.” (19)
Israel Singer. Bron: alchetron.com
In 1996 zei Israel Singer, voorzitter van het Wereld Joods Congres, tijdens een bijeenkomst in Buenos Aires: “(…) het Poolse volk wordt geen erfgenaam van de Poolse joden. We zullen dit nooit toestaan (…). Als Polen niet aan de Joodse eisen voldoet, wordt het publiekelijk aangevallen en vernederd. “(20)
“In 1999 waarschuwde historicus Andrzej Nowak voor een “anti-Poolse alliantie” van de (…) Joodse, Duitse en Russische groepen. (…) We zien een duidelijke synchronisatie van Joodse en Duitse claims. Beide zijn gebaseerd op een veel voorkomende leugen die erop gericht is om Polen in de Tweede Wereldoorlog als beulen af te schilderen, in plaats van de feitelijke slachtoffers die we zijn geweest.” (21)
Jan T. Gross. Bron: wikipedia
foto: Ilona Versteeg
Het a-historische boek van Jan T. Gross “Buren” (“Neighbors”) uit 2001 zou het publieke opinie in de wereld definitief moeten overtuigen. “Jedwabne” was een greep die de weg naar de Wet S-447 moest vrijmaken.
Ik vergeet nooit mijn gevoel na het lezen van het artikel in het Historisch Nieuwsblad uit 2015, waarin Laura Starink op basis van het boek van Gross, niet alleen de bewoners van Jedwabne door de slijk haalde, maar ook de hele Poolse natie! Dit artikel was zeer kwalijk, bevooroordeeld, vol onwetendheid en manipulaties. Voor mij was het een WAKE-UP call.
“Tot 2000 liepen de Amerikaanse en Israëlische Joden niet te koop met hun plannen” – zegt dr Kurek – “toen leefde nog een generatie van Polen en Joden die men geen leugens kon verkopen, zoals Maurycy Horn [1], Jakub Goldberg [2], prof. Chone Schmeruk (Khone Shmeruk)” [3], die ze persoonlijk kende. “(…) Toen leefden er nog Jan Karski [4], Władysław Bartoszewski [5], Jerzy Jan Lerski [6]. (15)
In 2009 organiseerde de Europese Unie een bijeenkomst in Praag over de verloren Joodse eigendommen. De vertegenwoordigers van Joodse organisatie hebben toen van Polen geëist, dat het de eigendommen van de Holocaust slachtoffers, die geen erfgenamen hadden nagelaten, teruggeeft.
Wladyslaw Bartoszewski: “In Polen labelen we mensen niet op basis van hun ras of geloof” -Bron: sddefault
Prof. Władysław Bartoszewski, die Polen op deze conferentie vertegenwoordigde, zei tegen de krant “Rzeczpospolita”. “Ik antwoordde ze heel krachtig dat daar geen sprake van kan zijn. Volgens de Poolse wet wordt dergelijk eigendom overgedragen aan de Schatkist. Als we Joden anders zouden behandelen, zou dat een discriminatie zijn van andere burgers van de Republiek Polen. Degenen die in de Holocaust zijn vermoord waren voornamelijk Poolse burgers. Organisaties die vandaag geld eisen, bestonden niet eens tijdens de oorlog“. (22)
Voor 1967 ‘wilden de Amerikanen niet luisteren naar de Holocaust overlevenden‘
In het naoorlogse Amerika praatte niemand over de Joodse Holocaust. “De Amerikanen wilden naar de overlevenden niet luisteren“. (23) “(…) Het was gewoon een onverschilligheid“. (24) “De Amerikaanse Joodse elite was conform het Amerikaanse beleid. De Joodse elite vergat de Duitse misdaden omdat Duitsland een belangrijke bondgenoot van Amerika werd“, om dezelfde reden “zwegen ze toen de ‘nazi SS Amerika binnenkwamen“. (25) Ook “de mainstream Joodse organisaties bagatelliseerden de nazi holocaust in overeenstemming met het naoorlogse beleid van Amerika“. Ze hadden ‘twijfels over een joodse staat‘ (26) Zijn [Norman Filkenstein] ouders “als overlevenden van de getto en Auschwitz hebben in stilheid geleden“. “Tegen het eind van hun levens was ‘de Holocaust een publieke voorstelling‘”. (24) Tussen 1948 en 1967 ‘was Israël in feite onbelangrijk voor de Amerikaanse Joden.’.(…) (27) “alleen 1 op 20 Joden vond het belangrijk om Israël voor 1967 te bezoeken“. (…) Vooral de Amerikaanse Joodse intellectuelen waren onverschillig tegenover het lot van Israël. (…) Heel ironisch waren er alleen twee intellectuelen, die de banden met Israël voor 1967 aanhaalden: Hannah Arendt en Noam Chomsky“. (28) Na de machtsmanifestatie van Israël in de juni oorlog van 1967 ‘wordt Israël een strategisch middel in de Amerikaanse politiek‘. (…) De Joodse elite ontdekte gelijk Israël.” (29)
Poolse Joden hebben Israël opgebouwd
Het waren Poolse Joden die Israël opbouwden. “Tot het einde van de jaren negentig werd er nog steeds Pools gesproken, opschriften in bussen en op straat waren in het Pools“. (15)
Russen stromen Israël binnen begin jaren 90-tig
Begin jaren 90-tig keken Poolse Joden er van op toen ze zagen Joden naar Israël toestromen die niks met God en religie hadden. Volgens hen waren het eerder Russen die het voormalige Sovjet-Unie ontsnapten. (30)
Hoofdrabbijn, Isaak Josef Bron: The Times of Israël
Isaac Josef, Sefardische Jood zei publiekelijk op 7 januari jl. dat ‘honderden duizenden niet-Joden kwamen naar Israël op basis van de wet van terugkeer [red. IV: alia]. Velen van hen zijn communisten die vijandig staan tegenover religie, (…) vervolgens stemmen ze op de partijen die tegen de ultraorthodoxe Joden en religie zijn”(…). ‘De immigratie uit de landen van het voormalige Sovjet-Unie is de afgelopen jaren toegenomen“.
“Premier Benjamin Netanyahu noemde de opmerkingen van rabbijn ‘schandalig en ongepast‘. Avigdor Liberman, partijleider Jisrae’el Beten noemde ze antisemitisch en riep Isaac Josef op tot aftreden”. (31)
Er is een Russisch gezegde ‘geld spreekt‘, zegt dr Kurek. Voor $300 kon je in de jaren 90 in de Sovjet-Unie een verklaring ‘van het Joods zijn’ kopen.
Volgens dr Kurek kwamen de ‘Russische joden’ naar Israël om er zaken te doen. Als voorbeeld noemt ze multimiljonair en oligarch Moshe Kantor, ‘vriend van Poetin’, zoals ze het zegt. Samen hebben ze in januari jl. in Jeruzalem/Yad Vashem een conferentie ’75 jaar van bevrijding Birkenau’ georganiseerd.
Vertegenwoordigers van de genodigde landen, VS, Frankrijk, Groot-Brittannië, Duitsland en Rusland, mochten hun toespraken houden. Poolse president was uitgenodigd, maar mocht niks zeggen. (32)
Deze situatie zal problemen opleveren, zegt dr Kurek, omdat Russische “joden” al 30 jaar alle posities in de staat Israël overnemen. (30)
De woorden van Witold Gadowski, Poolse onderzoeksjournalist zouden de situatie in Israël kunnen bevestigen: ‘er is geen één Israël. Aan de ene kant heb je orthodoxe Joden, daar heb ik de beste ervaringen mee, ze zijn serieus, ze hebben hun geloof. Aan de andere kantbestaat een wereldlijk Israël, met drag-queens, bordelen en de Russische maffia‘. (33)
[1] Maurycy Horn, historicus en directeur van het Joods Historisch Instituut in Warschau (Żydowski Instytut Historyczny or ŻIH; Yiddish: ייִדישער היסטאָרישער אינסטיטוט(ZYH))
[2] Jakub Goldberg, historicus, emeritus hoogleraar aan de Hebrew University in Jeruzalem
[3] historicus van Jiddische literatuur en Asjkenazisch Jodendom, o.a.: hoofd van de afdeling Jiddisch aan de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem; initieerde en oprichtte het Centrum voor Onderzoek en Documentatie van Oost-Europese Joden (1956) en het Centrum voor Onderzoek naar de Geschiedenis en Cultuur van Poolse Joden aan de Hebreeuwse Universiteit (1983). Bron: https://www.zvab.com/PIRSUMIM-YEHUDIYIM-BI-VERIT-HA-MO%C2%92ATSOT-1917-1960-RESHIMOT/12447851841/bd
[4] Jan Karski was een Poolse verzetsstrijder en later professor aan de Georgetown University. In 1940-1943 rapporteerde Karski aan de Poolse regering in ballingschap en aan de Poolse westerse bondgenoten over de situatie in het door Duitsland bezette Polen. Bron: Wikipedia
[5] Władysław Bartoszewski was een Poolse politicus, sociaal activist, journalist, schrijver en historicus. Als voormalig gevangene in het concentratiekamp Auschwitz was hij een verzetsstrijder uit de Tweede Wereldoorlog als onderdeel van de Poolse ondergrondse en nam deel aan de Opstand van Warschau. Bron: Wikipedia; “(…) hij heeft het verleden nooit vervalst, hij herinnerde zich altijd het concentratiekamp Gusen-Mauthausen, hij herinnerde zich Poolse veteranen, hij herinnerde zich de slachtoffers van het kamp en in zijn toespraken voor het Oostenrijkse parlement getuigde hij van de waarheid en was hij trouw aan degenen die stierven. (…)”. Bron: https://www.rpo.gov.pl/sites/default/files/Przemowienie_RPO_0.pdf
[6] Jerzy Jan Lerski nom de guerre: Jur; ook wel bekend als George Jan Lerski; was een Poolse advocaat, soldaat, historicus, politicoloog en politicus. Na de Tweede Wereldoorlog emigreerde hij naar de Verenigde Staten, waar hij hoogleraar werd aan de Universiteit van San Francisco. Bron: Wikipedia
(1) Katarzyna Treter-Sierpinska: “Zydzi, gender, multikulti, czyli oszustwo i szajba”/interview met Ewa Kurek, pag. 252
(2) Joanne Siedlecka “Czarny Ptasior“, hoofdstuk “Komunisciny” – het onderzoek, waarin de schrijfster het ware levensverhaal van Jerzy Kosinski omschrijft.
(4) Media Narodowe, rozmowa z ambasadorem Krzysztofem Balińskim o dialogu Żydów z Żydami, Mosadzie i loży B’nai B”rith; ksiazka: “Ministerstwo Spraw Obcych”: https://youtu.be/xVYcAWkmkFM
[o jaczejka etniczna: artykul https://www.przewodnik-katolicki.pl/Archiwum/2005/Przewodnik-Katolicki-1-2005/Historia/Sowiecka-V-Kolumna
jaczejka daw. «podstawowa komórka partii komunistycznej w ZSRR» https://sjp.pwn.pl/sjp/jaczejka;2562178.html
= de basiscel van de communistische partij in de USSR
(8) Ewa Kurek “Poza granica solidarnosci. Stosunki polsko-zydowskie 1939-45” str. 46-47 / na: Alexader Hertz, Zydzi w kulturze polskiej, Warszawa, s. 83-87 [E. Kurek: Voorbij de grens van solidariteit. Pools-Joodse relatie 1939-45/Alexander Hertz: Joden in de Poolse cultuur] , pag. 35
(9) wRealu24, d.d. 15-4-2019; dr E. Kurek i Wojciech Sumlinski o niemieckiej zbrodni w Jedwabnem. Polacy zasluguja na prawde?https://youtu.be/waXx3UbtEF8”
(10) Ireneusz T. Lisiak, Zaklamany Holokaust (“De verkeerde voorstelling van de Holocaust”), pag. 106
(11) N. Filkenstein, “The Holocaust Industry”, pag. 25
(12) Ireneusz T. Lisiak, Zaklamany Holokaust (“De verkeerde voorstelling van de Holocaust”), pag. 106-107
(14) dr Ewa Kurek: “Polacy i Zydzi: problemy z historia”, pag. 180
(15) wRealu24, d.d. 15-4-2019; dr E. Kurek i Wojciech Sumlinski o niemieckiej zbrodni w Jedwabnem. Polacy zasluguja na prawde?https://youtu.be/waXx3UbtEF8
(16) Norman Filkenstein “De Holocaust Industrie”, pag. 21-22
(17) Ireneusz T. Lisiak: “Zaklamany Holokaust”, pag. 134
(…) Wee degenen die onrechtvaardige wetten uitvaardigen, die de onderdrukking wettelijk bekrachtigen. Zij verdraaien het recht van de zwakken (…)” – Jesaja 10:1-2
De onderwerpen die in de blogs 51 t/m 58 aan bod komen:
Mythische rijkdommen van de Poolse Joden voor de Tweede Wereldoorlog – wie is wie iets schuldig? Deel 1, Deel 2
“S-447 JUST” – een uitkomst van een goed georganiseerd en vooruitgedacht plan van de Joodse organisaties – Deel 1: onbegrijpelijke herwaardering, laster en censuur, Deel 2: opmerkelijke stappen, naoorlogse ontwikkelingen in Polen, Amerika, en Israël
“Holocaust restitutie – “Dubieuze en frauduleuze onderneming van de Joodse organisaties” – helaas is dit artikel van fenixx.org van internet verdwenen.
Herwaardering in de geschiedschrijving
In het communistische Polen hadden Polen en Joden niet alleen geen vrijheid om een wetenschappelijk onderzoek naar het verleden te doen, maar ook geen mogelijkheid van onderling contact’, schrijft historica dr Ewa Kurek.
Tegelijkertijd vond in de wereld een ‘onbegrijpelijke herwaardering in de geschiedschrijvingplaats’, zegt ze. ‘De voor de hand liggende waarheid dat het geen Polen maar de Duitsers waren die de WOII begonnen en miljoenen Joden vermoord hebben, begon te vervagen‘.
De door de Duitsers op het Pools grondgebied gebouwde concentratiekampen begon men ‘Poolse kampen‘ te noemen. Er ontstond een overvloed aan publicaties over het vermeend Pools antisemitisme en de Poolse schuld tegenover de tragedie van de vermoorde Joden.
‘Deze herwaardering is des te meer onbegrijpelijk,’ zegt Ewa Kurek, dat ‘de mythen, verdraaiingen en manipulaties van de waarheid‘ die tot doel hebben Polen met de uitroeiing van de Europese Joden te belasten ‘niet zo zeer van de Duitse als van de Joodse kant kwamen‘. (1)
En als Polen zich daartegen wil beschermen d.m.v. een wet, is het juist Israël, die Polen van het ‘ontkennen van de Holocaust‘ beschuldigt. *)
Geld, indoctrinatie, manipulatie?
Onder de Joden in Israël en de Diaspora zegt men steeds vaker, dat geldkwestie een mogelijke drijfveer van deze ontwikkelingen is, schrijft historica Ewa Kurek.
Dr Kurek haalt de woorden van de Amerikaanse rabbijn, Arnold Jacob Wolf aan: “ik krijg de indruk dat in plaats van over de Holocaust te onderwijzen wordt er ruilhandel mee gedreven“.
Norman Filkenstein koos deze uitspraak als een leidende gedachte voor zijn boek “The Holocaust Industry”, waarin hij de werkingsmechanismen die deze ontwikkelingen dienen, uiteen zet. (1)
Zijn boek krijgt steun van bepaalde Joodse kringen. De term “Holocust-Industrie” is inmiddels een gangbare term in de politicologie. (2)
Onmisbare hulp van wijze en eerlijke mensen
Dr Ewa Kurek, historica en wetenschapper, prijst zich gelukkig dat ze nog met de generatie van Joodse historici zowel in Polen, New York als in Israël mocht werken.
Ze noemt, o.a. prof. Chone Schmeruk, prof. Jakub Goldberg, prof. Lucjana Dobroszycka, prof. Judyta Kestenberg.
“Hun hulp was onmisbaar bij het weergeven van de Pools-Joodse geschiedenis. Het waren wijze en eerlijke mensen, voor wie de historische waarheid de hoogste waarde had“, zegt ze.
Na hun overlijden hebben de Poolse en Joodse historici van de communistische opvoeding, de studies over de gezamenlijke geschiedenis van Polen en Joden overheerst (3)
Tussen de WAARHEID en de post-waarheid
“Wat we in de Poolse-Joodse relatie moeten begrijpen”, zegt dr Ewa Kurek, “dat (…) er in Polen, Joden en Polen zijn, die voor de waarheid vechten en Polen en Joden die geen waarheid willen”. (4)
“Sinds 1989 wordt de Pools-Joodse relatie zeker vals voorgesteld“, zegt Marian Miszalski. “We hebben te maken met de vijandigheid van Israël en de Amerikaanse Joden tegenover Polen. “Ze hebben er belang bij” – zegt Miszalski. “(…) Joden die in 1968 uit Polen zijn geëmigreerd, weigeren toe te geven waarom ze Polen hebben verlaten. Uit angst voor de verantwoordelijkheid voor het stalinisme, zeggen ze in het Westen dat ze door ‘Poolse antisemieten’ worden vervolgd“. (5)
prof. Paweł Śpiewak, bron: dorzeczy.pl
De regeringsleiders in Polen houden nog steeds mensen in dienst en/of zulke mensen betalen, die het land en de Polen belasteren.
Een voorbeeld is hier prof. Paweł Śpiewak, die aan de Tsjechische krant ‘Tydenik Echo’ vertelde dat Polen tijdens de WOII ‘meer Joden dan Duitsers hebben gedood‘. We hebben hier over een geleerde, de voormalige directeur van het Historisch Joods Instituut in Polen. (6)
Regelmatig komen er berichten naar boven dat de huidige regering PiS en president Andrzej Duda achter de rug van de bevolking afspraken met de Joodse organisaties maken.
Het is bizar dat de Poolse regering zijn vergaderingen in Israël houdt en het Israëlische parlement zijn zittingen in Polen heeft. (5)
Vorig jaar organiseerde het Pools Wetenschappelijk Instituut (PAN) een conferentie in Parijs “over de nieuwe Poolse school voor Holocaust-onderzoek”, volledig uit het Pools belastinggeld bekostigd.
“Een festival van anti-Poolse leugens”. Bron: facebook.com
De uitgenodigde sprekers, als Polen voorgesteld, waren o.a. professoren: Barbara Engelking, Jan Gross en Jan Grabowski.
Het zijn echter geen Polen. Deze conferentie was één en al een grove belediging van de Polen.
De Poolse gemeenschap in Frankrijk protesteerde tegen deze conferentie, en schreef aan de organisatoren “(…) dat de sprekers die in Parijs zijn uitgenodigd onbetrouwbare en anti-Poolse populairewetenschappelijke activiteiten verrichten, en [dat] uitstekende experts die verschillende onderzoeks- en evaluatieresultaten presenteren, zijn van de discussie uitgesloten“(…). (7)
Laster tegen Polen – niks nieuws
Dit is niet de eerste keer dat de vijanden van ons land een bedrieglijke propaganda gebruiken om Polen te belasteren.
Het doel is altijd hetzelfde geweest, zodat niemand met ons wilde sympathiseren wanneer dezelfde vijanden ons land innamen en ons tot slaaf maakten.
Dit gebeurde al in 1414, kort na de Slag bij Grunwald, waar Poolse koning Jagiello de Duitse kruisridders versloeg, en de 200 jaar durende terreur en dreiging beëindigde.
Jan Falkenberg, in dienst van de Duitsers, noemde Polen “walgelijke ketters en schaamteloze honden (…), die men volledig moest uitroeien en aan de galg ophangen” (…) . Uiteindelijk verloor Jan Falkenberg deze strijd en de Europese landen verwierpen zijn woorden. (8)
In de achttiende eeuw deden het de Franse ‘filosofen’ in opdracht van de Russische tsarina en de Pruisische koning.
In 1919 tijdens het Versailles verdraag waren het de complotten van de zionistische organisaties.
Het Ribbentropp-Molotov pakt voorzag hetzelfde soort propaganda tegen Polen. Zelfs de aanhangers van het pakt in Hollywood voerden oorlog tegen Polen tussen 1939-45.
In 1980 kregen de ware leiders van Solidarność een naam ‘extremist’, zodat niemand met ze wilde onderhandelen.
Tot de dag van vandaag lijkt de vloed van leugens en manipulaties niet te stoppen.
Historici in Polen mogen nog steeds geen onderzoek naar de Pools-Joodse relatie doen
Terwijl dit gebeurt, krijgen historici in Polen nog steeds geen toegang tot historisch, wetenschappelijk onderzoek naar de Pools-Joodse relatie. Daar rust censuur op. (9)
Jan T. Gross “The Neighbours”. Bron: goodreads
Ewa Kurek “Jedwabne An Anatomy of Lies”. Bron: jews&poles
De wereld heeft het a-historisch en a-wetenschappelijk boek van Jan Tomasz Gross ‘The Neighbours‘ als waarheid aangenomen, en wij, Polen wachten nog steeds op een strafrechtelijk, en wetenschappelijk onderzoek naar de moorden in Jedwabne.
Prof. M. Chodakiewicz heeft het historisch context onderzocht en in het boek “Masacre in Jedwabne” beschreven, ‘nu rest nog een onderzoek onder de grond‘, aldus de wetenschapper. **)
“(…) Alleen historisch, wetenschappelijk onderzoek kan de waarheid naar boven halen, en de Pools-Joodse relatie vrij van mythen, vooroordelen en beschuldigingen maken. Alleen de waarheid kan de beide kanten de geschiedenis helpen accepteren zoals het is“. (9)
“Maar voor een echt historisch werk is er geen geld“, vertelt dr Ewa Kurek in een internetprogramma, wRealu24.
Haar gesprek met de Joodse journalist en historicus, U. Hupert in een radioprogramma mag niet uitgezonden worden. Haar film “Whoever saves one life“, over de Joodse kinderen door de nonnen in de Tweede Wereldoorlog gered en over de waarheid van getto’s is verboden.
Ook het boek van de Joodse onderzoekster, Anna Ciałowicz, over de Holocaust van Zamojszczyzna krijgt geen aandacht en geld. (10)
Een jonge Joodse vrouw, Judyta Lewinowska ervoer, hoe gevaarlijk kan zijn het zoeken naar de waarheid.
Voor haar proefschrift “Theologische, filosofische, historische betekenis van de Holocaust in het hedendaagse Joodse denken vanuit het perspectief van Kiddush HaSzem en Kiddush HaChaim” heeft ze de hele beschikbare literatuur in het Pools, Joods en Amerikaans doorzocht, de vragen gesteld, de bronnen diep onderzocht en de conclusies getrokken.
Alles ging goed, de promotors waren enthousiast. Plotseling bleek dat haar werk antisemitisch karakter had. In gevolg daarvan kon ze geen uitgever van haar werk vinden. “Ik had niet verwacht, dat het schijnbaar neutrale verhaal potentieel zo gevaarlijk zou zijn”, zei ze. (11)
“De stem van de vermoorde Poolse Joden“
Ewa Kurek laat “de stem van de vermoorde Poolse Joden” horen. (12) We hebben in Warschau een Joods museum van de Poolse Joden, Polin, “maar zonder Poolse Joden“, zegt ze (13)
“Poolse verlichte joden en wereldjoden schaamden zich altijd voor onze Poolse joden“. (14)
Poolse Joden. Foto: fot. jewishinstitute.org.pl
“De Joodse elite noemde de orthodoxe Joden, de chassieden, een “sociaal uitschot, die moet sterven“. De chassieden zijn de eersten, zegt dr Ewa Kurek, die “de Judenratten en de Joodse politie op bevel van de Duitsers naar de gaskamers stuurden. De chassieden waren het meest kwetsbaar“. (15)
“Ze hadden geen kans om gered te worden, ze kenden de Poolse taal niet om hulp te kunnen vragen, en hun verlichte leiders minachtten ze”. (16) “Als een Poolse Jood zijn eigen leven wilde redden, moest hij eerst in opstand komen tegen de Duitsers en de Joodse autoriteiten en de stereotypen over Polen afwijzen. (…)” Zoals dr Kurek het verwoordt, “een opstand lag buiten hun grenzen”. (18)
Lange traditie van vrijheid en tolerantie in Polen en het ontstaan van anti-Poolse propaganda: blog#33 en blog#34
Bronnen:
*) het blijkt dat Polen deze wet twee jaar lang met Israël heeft geconsulteerd. Alles was in orde en dan plotseling deze beschuldigingen tijdens de vering in Auschwitz. Tegelijk met de wet S-447 en de claims tegen Polen vonden nog twee andere vreemde gebeurtenissen plaats, die gepaard gaan met dezelfde beschuldiging: er was in New Jersey in Amerika een poging om Het Katyń Massacre Memorial in Jersey City te verwijderen, een TVN-zender in Silezië vertoont een programma waarin ‘Polen’ de verjaardag van Hitler zouden hebben gevierd.
(1) Ewa Kurak: “Poza granica solidarnosci”/wstep, str. 9-11
(2) wRealu24, d.d. 20-1-2017: zydowska loza B’nai B’rith; Marian Miszalski, en dr Jan Przybyl
(3) Katarzyna Treter-Sierpinska: “Zydzi, gender, multikulti, czyli oszustwo i szajba”/interview met Ewa Kurek, pag. 253
(4 ) wRealu24, d.d. 15-4-2019; dr E. Kurek i Wojciech Sumlinski o niemieckiej zbrodni w Jedwabnem. Polacy zasluguja na prawde?https://youtu.be/waXx3UbtEF8
(5) Na Argumenty, 13-11-2018 Roszczenia lobby żydowskiego mają podstawy rasistowskie (Marian Miszalski): https://youtu.be/mbzLmN2EH8g
(9) W. Sumlinski, E. Kurek, T. Budzynski: “Powrot do Jedwabnego”, 2019, pag. 7
(10) wRealu24, d.d. 15-4-2019; dr E. Kurek i Wojciech Sumlinski o niemieckiej zbrodni w Jedwabnem. Polacy zasluguja na prawde?https://youtu.be/waXx3UbtEF8
(11) W. Sumlinski, E. Kurek, T. Budzynski, “Powrot do Jedwabnego”, 2019, pag. 77
(13) Internetmedia, wRealu24, d.d. 15-4-2019; dr E. Kurek i Wojciech Sumlinski o niemieckiej zbrodni w Jedwabnem. Polacy zasluguja na prawde? https://youtu.be/waXx3UbtEF8
(14) Katarzyna Treter-Sierpinska: “Zydzi, gender, multikulti, czyli oszustwo i szajba”, intereview met dr Ewa Kurek, pag. 251
(15) Radio WNET.FM, d.d. 19-2-2018, uit de dagboeken van Emanuel Ringelblum, Joodse schrijven van een dagboek in de getto van Warschau, https://youtu.be/iyYraGDHGtc
(16) Katarzyna Treter-Sierpinska: “Zydzi, gender, multikulti, czyli oszustwo i szajba”, interview met dr Ewa Kurek, pag. 251
(17) Internetprogramma, wRealu24, d.d. 15-4-2019; dr E. Kurek i Wojciech Sumlinski o niemieckiej zbrodni w Jedwabnem. Polacy zasluguja na prawde? https://youtu.be/waXx3UbtEF8
(18) Ewa Kurek: “Polacy i zydzi: problemy z historia”, pag. 159
(…) Wee degenen die onrechtvaardige wetten uitvaardigen, die de onderdrukking wettelijk bekrachtigen. Zij verdraaien het recht van de zwakken (…)” – Jesaja 10:1-2
De onderwerpen die in de blogs 51 t/m 58 aan bod komen:
Mythische rijkdommen van de Poolse Joden voor de Tweede Wereldoorlog – wie is wie iets schuldig?Deel 1, Deel 2
“S-447 JUST” – een uitkomst van een goed georganiseerd en vooruitgedacht plan van de Joodse organisaties. Deel 1,Deel 2
“Holocaust restitutie – “Dubieuze en frauduleuze onderneming van de Joodse organisaties” – helaas is dit artikel, door fenixx.org, van internet verdwenen.
Welke groep van Poolse Joden heeft de Holocaust overleefd?
Volgens historica Ewa Kuren waren de Poolse Joden in Polen tussen 1918-1939 zowel een nationale minderheid, de grootste Joodse diaspora, maar vooral een etnische groep.
Tijdens hun verblijf in Polen tot aan de Holocaust leefden Poolse Joden binnen de lokale getto’s en zoals de Joodse historicus, Alexander Hertz hen beschreef, vormden ze als geheel een kaste. Ze hadden eigen religie, taal, bepaalde lange tradities. Ze maakten eigen literatuur, filosofie en kunst. Ze hadden eigen rechtssysteem en wettelijk-moreel systeem, die de wijze waarop ze leefden en hun deelname aan de kaste bepaalden. (1)
Aan het begin van de twintigste kon men Poolse Joden in ten minste drie groepen verdelen: gepoloniseerde, geëmancipeerde en degenen die Joodse historicus, Majer Balaban omschreef als ‘een grote, compacte massa orthodoxie‘.
Volgens Majer Balaban was deze verdeling ook niet strikt. In elk Joods gezin in Polen in de jaren 1918-39 trof men zowel de gepoloniseerde, geëmancipeerde Joden als Joden die trouw aan de “dichte massa van orthodoxie” waren gebleven.
Toen na 123 jaar Polen als staat opnieuw ontstond, “waren de gepoloniseerde Joden Pools. De geëmancipeerde Joden streefden binnen de democratische regels naar eigen autonomie, en toen het niet lukte, naar het behoud van eigen cultuur en taal, of kozen ze voor de communistische beweging” (2)
“De geassimileerde Joden zijn vooral degenen die de Holocaust hebben overleeft. Op basis van hun relaties ontstond de voorstelling van de genocide op de Poolse Joden. De doden hebben geen stem“, schrijft historica Ewa Kurek. “Over het bestaan van de Poolse chassieden willen vooral de Joden zelf niet weten. In de joodse herinneringen verdween het vooroorlogse beeld van de getto’s, armoe, onwetendheid en verwaarlozing. Iedereen, die het aan het daglicht probeert te brengen, komt de aanvallen tegen. Volgens diegenen die de geschiedenis aan het herschrijven zijn, zou de waarheid over de arme Poolse Joden samen met hen moeten sterven“. (3)
Joodse memoires?
Dr Samuel Gringauz, Joodse historicus en overlevende van de Holocaust merkte al in de jaren 50-tig van de vorige eeuw dat alle Joodse memoires en getuigenissen uit de oorlogstijd aan een grondig historisch onderzoek toe waren. Toen wees hij erop dat de getuigenissen mogelijkerwijze uit persoonlijke wraak werden afgelegd.
Hij beschreef ze als “(…) Judeo-centrisch, logo-centrisch en egocentrisch. (…) Dit is waarom de meeste [red. Joodse} memoires en verslagen vol zitten met: absurde praatjes, overdreven zelfpromotie, onbekwaam denken, bevlogen ambities, onbewezen zaken, vooroordelen, voor een deel aanvallen en excuses”. (4)
Toen de Sovjet communisten Polen na 1944 binnen kwamen, gebruikten ze deze memoires en getuigenissen om met de Poolse ondergrondse af te rekenen.
De communisten waren gekant tegen elke vorm van Pools verzet, die de Polen hun onafhankelijkheid terug zou kunnen brengen. Dus in de eerste linie van aanval waren diegenen, die tijdens de oorlog in de Nationale Strijdkrachten, de Boerenbataljons of de Home Army waren. Maar ook diegenen die de strijd tegen Hitler in het Westen, samen met de geallieerden voerden.
Ook in de z.g.n. Yizkor bukh, een verzameling van verschillende memoires uit een bepaald gebied, vinden we, schrijft Ireneusz Lisiak, “de beschrijvingen van echte gebeurtenissen, maar ook verhalen van het horen zeggen, verrijkt met de typische voor de Joden onvriendelijke houding tegenover de Polen, de katholieke kerk, priesters en de katholieken (…)“. (5)
De Joodse wetenschapper, dr Icchak (Henryk) Rubin zei rechtuit, dat “de mens echter instinctief de schuldigen van zijn tegenslagen zoekt en heeft daarin de neiging om te generaliseren en details uit zijn eigen ervaringen met de fantasieën aan te vullen“.
In zijn bewerking over de getto van Lodz uit 1988 schrijft dr Icchak (Henryk) Rubin dat het de “(…) officieren van het Joodse Comité waren, die door de communistische partij waren benoemd en de getuigenissen verzamelden. Zij wezen diegenen die de getuigenissen hadden opgeschreven aan, wie ze als schuldige moesten aanwijzen en welke straf ze verdienden“. (5)
Zo te zien, was de kennis op deze wijze verkregen gecontroleerd, ideologisch en cultureel beïnvloed.
Tot de dag van vandaag zijn de memoires, getuigenissen nooit geverifieerd.
Volgens de “nieuwe geschiedschrijving“, door J. T. Gross vertegenwoordigd, is “de twijfel tegenover niet-Joden verplicht. Terwijl een historicus moet een positieve houding tegenover de Joodse relaties aannemen en de waarheid daarvan op geen wijze in twijfel trekken“. (13)
Dit maakt het onmogelijk om de waarheid goed te dienen.
Rol van de Amerikaanse en West-Europese historici
“Voor de Amerikaanse en West-Europese historici was de oorlog van 1939-1945 op het Poolse grondgebied alleen een achtergrond voor de Holocaust. Buiten de Holocaust bestond toen niets meer wat van belang was. En als je de zaken zo stelt, was de Tweede Wereldoorlog voor de Polen een, niets hun rust verstorende, episode. De wereld is gaan geloven dat het alleen Joden waren, die in de Tweede Wereldoorlog hebben geleden“. (6)
Daar zijn er Twee redenen voor, schrijft historicus Ireneusz T. Lisiak.
Ten eerste zijn momenteel maar weinig onderzoekers in het Westen, die trouw zijn aan een wetenschappelijke benadering van het onderzoek.
Dit is een gevolg van de politieke correctheid die geen kritiek op de officieel aangenomen en opgelegde interpretatie van de Holocaust toestaat.
Ten tweede wordt er geen rekening gehouden met de Poolse bronnen. De westerse onderzoekers steunen op secundaire bronnen, monografieën en studies in het Engels.
Misschien daarom, schrijft Ireneusz Lisiak, krijgen we een overvloed aan studies en films, zoals “Defiance” of “Inglourious Basterds“, die de Joodse partizanen afbeelden als een belangrijke en compromisloze kracht in de strijd tegen de Duitsers.
Dat vertellen ook boeken over de gebroeders Bielski.
In werkelijkheid waren de gebroeders Bielski, als veel Joodse groepen in die tijd criminelen, die op de Poolse boeren gewapende overvallen pleegden en vrouwen verkrachtten.
Daarbij noemden ze de Poolse boeren ‘fascisten’.
En dit soort memoires zonder verificaties nemen de Amerikaanse onderzoekers klakkeloos over.
De discussie van tegenwoordig lijkt niet over de historische waarheid in de Joods-Poolse relatie te gaan. Het zoeken van waarheid is uit de mode en alles is aan interpretaties en politieke stroming onderhevig.
De bezetters van Polen
Sinds ik met het schrijven van mijn blog bezig ben, gaan mijn ogen in veel zaken open.
Opvallend is een patroon in het gedrag van de bezetters van Polen, uit het verleden of diegenen die nu deze ‘ambitie’ hebben.
De bezetters van Polen hebben altijd één prioriteit gehad. Eerst de opinie van Polen in het Westen, in de wereld te bederven zodat niemand met ons medelijden zou hebben als ze ons overvallen en onderling verdelen.
Dit gebeurde in de achttiende eeuw, vlak voor de eerste deling van Polen. Dit gebeurde voor en tijdens het verdrag van Verseilles in 1919 en vlak voor de Tweede Wereldoorlog.
Dit gebeurde voor 1989 zodat de communisten hun greep op Polen konden houden. Nu anno 2019 wordt hetzelfde patroon gevolgd.
Gevaarlijke mythen
Zeer gevaarlijk zijn de mythen over de Joodse rijkdommen.
Tientallen jaren na de oorlog, de vernietiging van de documenten en bewijzen van eigendom, het overlijden van eigenaren.
Sinds tientallen jaren probeert men een legende van ongekende rijkdommen van de Poolse Joden te creëren en hiermee reële grond voor de financiële claims.
De wereld liet zich “effectief overtuigen van de overal aanwezige rijkdom van alle Joden“, schrijft Ireneusz Lisiak in zijn boek.
Emanuel Ringelbloem, Poolse Jood, historicus en politicus zei voor de WOII: “de meeste Poolse Joden waren straat arm en volledig door de Joodse elite vergeten“. (7)
Dit bevestigen ook de beschrijving van de Poolse, middeleeuwse voorstellingen rond de Kerst. “In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht over het (…) stereotype van de Joodse rijkdom, komt een wijdverbreide Joodse armoede voort uit het Kerst-beeld van een Jood“. (8)
Men moet weten
“Men moet weten, zegt historicus Ewa Kurek, dat onder Poolse Joden slechts een paar procent extreem rijke Joden waren.
De meesten van hen zijn zo rijk geworden, omdat ze vierhonderd jaar lang tot 1764 de joodse gemeenschappen extreem hoge belastingen oplegden. De joodse bevolking bestond uit de eenvoudige Joodse chassieden, dramatisch armen.
De Judenratten en de Joodse politieagenten [red. policja żydowska, Jüdischer Ordnungsdienst] hebben deze Joodse chassieden op bevel van de Duitsers als eersten in de wagons geladen en naar Chełmno, Treblinka, Bełżec en andere vernietigingskampen gestuurd.
Emanuel Ringelblum, de Joodse schrijver van een dagboek, vermoord door de Duitsers, schreef dat onder de geassimileerde rijke Joden in het getto van Warschau een uitdrukking had postgevat: ‘de menigte moet sterven‘.
Daarom, zegt Ewa Kuren, hadden onze Poolse Joodse chassieden geen kans om gered te worden. Ze kenden geen Pools. Ze werden veracht door hun eigen verlichte Joden.” (14)
Ultimatum tot terugbetalingen?
Steeds vaker horen we over ‘een ultimatum tot terugbetaling, schadeloosstelling of compensatie voor het Joods onroerend goed dat nog in Polen is achtergebleven‘.
De Curzon linie. Bron: wikipedia.org
Het is merkwaardig dat deze eisen de eigendommen betreffen die zijn achtergelaten in het vooroorlogse IIRP.
‘Voor de Joodse kringen is het blijkbaar onbelangrijk dat Polen 1/3 van zijn grondgebied in de oostelijke gebieden door de oorlog [red. aan de Sovjet Unie] verloor“. (9)
In de afgelopen 50 jaar ontstond een zorgvuldig opgebouwd en wijdverbreid geloof, dat 10% Joden in het vooroorlogse Polen 40% van alle belastingen betaalden.
Het is ook triest dat sommige belangrijke Joodse historici hun aanzien gebruikten om dit verzinsel door de jaren heen te laten beklijven. (10)
3 miljoen Poolse Joden afhankelijk van de liefdadiagheidsorganisaties
Het zou betekenen dat 17,27% van de Joodse bevolking (17,27% van 10% = 517.000 mensen), 40% van de gehele belasting (800 000 000,00 PLN) betaalde, om een miljarden budget van de Poolse staat te onderhouden.
“Terwijl 1 miljoen van de 3 miljoen Poolse Joden afhankelijk was van de liefdadigheidsorganisaties. (…) 50% van de Poolse Joden niet in staat was om jaarlijks de minimale belasting ten hoogte van 5 zloty aan hun eigen gemeente te betalen. 50-55% was helemaal niet van plan iets te betalen. De helft van de belastingbetalers kon geen 10 zloty betalen. 75% van de Joden kan als arm worden aangemerkt“. (11)
Adressanten van de claims blijven Duitsers
Voor 1 september 1939 beschikten Joden als privé personen en als leden van een joodse gemeenschap (corporatie) over een bepaald vermogen. Ze waren burgers van de Tweede Poolse Republiek en aanhangers van een soort joodse religie. Voor ongeveer 90% waren het de chassieden.
Als gevolg van de Duitse aanval op Polen op 1 september 1939, de zes jaar durende bezetting van Polen en de uitroeiing van Joden hebben de meeste van deze burgers niet overleefd.
Tegelijk zijn tijdens de Duitse bezetting van Polen ook andere Poolse burgers, gelovigen of ongelovigen vermoord.
Diegenen die daarvoor verantwoordelijk zijn, zijn de Duitsers en de landen die met Duitsland tijdens de WOII collaboreerden.
Polen was het enige land in Europa dat nooit met het regime van Hitler collaboreerde. Polen was het eerste land dat de strijd tegen Duitsland aanging. (12)
Edward Reid over de Pools-Joodse relaties: ‘de ongegronde claims’ (Engels)
*) De statistische jaarboeken vermeldden het inkomen van de staat zonder onderscheid van de nationale minderheden, maar wetende het professionele karakter van de Joodse minderheid, kunnen we proberen en, hoewel bij benadering, de geloofwaardigheid van de ‘autoriteiten’ te controleren.
Het Poolse budget uit 1937/38 bedroeg: 2 049 000 000, 00 Plz, waarvan de belastingen: 723 000 000,00 Plz. Directe belastingen:
grondbelasting: 58 000 000,00 Plz
onroerendezaakbelasting: 86 000 000,00 Plz
industriële belasting: 262 000 000,00 Plz
inkomstenbelasting: 280 000 000,00 Plz
vermogensbelasting: 5 000 000,00 Plz
rentes, schulden en boetes enz.: 17 000 000,00 Plz
licenties te koop: 2 000 000,00 Plz
heffingen voor eigendomsgebruik: 13 000 000,00 Plz (11)
(1) Ewa Kurek “Poza granica solidarnosci. Stosunki polsko-zydowskie 1939-45” str. 46-47 / na: Alexader Hertz, Zydzi w kulturze polskiej, Warszawa, s. 83-87 [E. Kurek: Voorbij de grens van solidariteit. Pools-Joodse relatie 1939-45/Alexander Hertz: Joden in de Poolse cultuur]
(2) idem, pag. 35
(3) idem, pag. 46
(4) Ireneusz T. Lisiak Zaklamany Holokaust, str. 14 [P. Gontarczyk, Daleko od prawdy (w] R. Jankowski (red.), Cena “Strachu”. Gross w oczach historykow, Warszawa 2008, s. 293-294) [I.T.Lisiak: De verkeerde voorstelling van de Holocaust/P.Gontarczyk: Ver van de waarheid – in: R.Jankowski: De prijs van “Angst”, Gross gezien door historici]
(5) idem, pag.15 – na: M.J. Chodakiewicz, “Klopoty z kuracja szokowa”, ‘Rzeczpospolita’, 5 stycznia 2001; zob. tez. L.Z. Niekrasz, Operacja ‘Jedwabne’. Mity i fakty, Wroclaw, 2005, s. 59 [in: M.J.Chodakiewicz: Problemen met de schokbehandeling; L.Z.Niekrasz: Operatie ‘Jedwabne’, mythen en feiten]
(6) idem, pag. 73
(7) idem, pag. 27
(8) Ewa Kurak, Poza granica solidarnosci/wokol stereotypow: Judasz i Haman w jednym stali domu, pag. 95 [E. Kurek: Voorbij de grens van solidariteit: Judas en Haman woonden in één huis]
(9) Ireneusz T. Lisiak “Zaklamany Holokaust”, pag. 29
(13) Ireneusz T. Lisiak “Zaklamany Holokaust”, pag. 24
(14) Katarzyna Treter-Sierpinska: Zydzi, gender, multikulti czyli oszustwo i szajba/wywiady z ‘antysemitami'”, pag. 251-252 [Joden, gender, multiculti ofwel het vlasspelen en de gedachteloosheid/interviews met ‘antisemieten’].
(…) Wee degenen die onrechtvaardige wetten uitvaardigen, die de onderdrukking wettelijk bekrachtigen. Zij verdraaien het recht van de zwakken (…)” – Jesaja 10:1-2
Bron: secure.avaaz.org
Wat nu in de wereld gebeurt, laat aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog denken, zeggen sommige historici in Polen.
We zien de macht- en grenzenverschuivingen.
In de wereld van snelle informatiestroom hebben de mainstream media een uitwerking van een kanonschot.
De onderwerpen die in de blogs 51 t/m 58 aan bod komen:
“S-447 JUST” – De inleiding, voor wie de schadeloosstelling en teruggave van bezittingen, “Magdalenka/Rondetafel afspraken van 1989″ en de communistische invloed anno 2019
Mythische rijkdommen van de Poolse Joden voor de Tweede Wereldoorlog; wie is wie iets schuldig? Deel 1, Deel 2
“S-447 JUST” – uitkomst van een goed georganiseerd en vooruitgedacht plan van de Joodse organisaties. Deel 1, Deel 2
“Holocaust restitutie – dubieuze en frauduleuze onderneming van de Joodse organisaties, die de steun van president onwaardig is” – helaas is dit artikel van fenixx.org van internet verdwenen.
Inleiding
Op het aandringen van de Joodse organisaties in Amerika heeft de Amerikaanse president Donald Trump de wet “Act S.447, JUST” in december 2017 ondertekend.
De mainstream media schrijft over de “schadeloosstelling voor Joodse slachtoffers van de Holocaust” of de “teruggave van Joodse bezittingen die tijdens de Holocaust in beslag zijn genomen”. (1)
Het is onwaar en misleidend.
Anno 2019 zijn er geen Joodse slachtoffers van de Holocaust, die niet zijn schadeloosgesteld, of die hun bezittingen niet terug hebben gekregen of daar niet in zijn gecompenseerd.
De zogenaamde “S-447 JUST (Justice for Uncompensated Survivors Today) suggereert dat de rechtvaardigheid in het geding is. Maar is het zo?
De wet”S-447″ gaat niet over de rechtmatige Joodse erfgenamen, maar over ‘heirless property‘, een eigendom zonder erfgenamen.
De Amerikaanse wet “S-447” eist van de andere landen dat ze het erven op basis van etniciteit/nationaliteit in hun wetssysteem toepassen. Het zou de huidige rechtsorde in de beschaafde wereld op z’n kop zetten.
“S-447” is gericht o.a. tegen Polen, omdat de meeste Europese joden (10%), als religieuze groep voor de WOII in Polen woonden (huidige gebieden van Ukraine en Wit-Rusland).
Men rechtvaardigt S-447 met een idee, dus geen historische feiten, dat Polen te weinig zouden hebben gedaan om de Joden te redden.
Herinneringen aan de Holocaust, een bron van mythen en stereotypen over Polen en Joden
Het is zeer belangrijk om de herinnering aan de Holocaust voor de volgende generaties te bewaren. Diegenen die de Holocaust hebben overleefd, hebben ook een indrukwekkende getuigenis achtergelaten, schrijft prof. Chodakiewicz (3), maar zoals elke getuigenis vereist het een individuele en zorgvuldige vergelijking met andere bronnen. Hier is de rol voor de wetenschap weggelegd en dit proces moet nog plaatsvinden. (4)
Men zou kunnen verwachten, schrijft Ireneusz T. Lisiak dat na zoveel jaren na de Tweede Wereldoorlog de overvloed aan films, boeken en herinneringen plaats zou moeten maken voor een professioneel onderzoek. Helaas, de meerderheid van de Holocaust historici baseert hun werk op ‘getuigenissen van de overlevenden’. Hun werk toont vooral de emoties i.p.v. de feiten grondig te verifiëren. (5)
Voor de Amerikanse en West-Europese historici was de oorlog op het Poolse grondgebied van 1939-1945 alleen een achtergrond voor de Holocaust. Buiten de Holocaust bestond toen niets meer wat van belang was. (…) De wereld is gaan geloven dat het alleen Joden waren, die in de Tweede Wereldoorlog hebben geleden. (6)
Samuel Gringrauz, Joodse historicus en overlevende van deze grote tragedie merkte al in de jaren 50-tig van de 20-ste eeuw, een overvloed aan ‘historisch’ materiaal over de Holocaust dat hij eerder “bedrieglijk (contrived) dan terughoudend (collected)” noemde. Toen was het al voor hem duidelijk, dat het de hoogste tijd was voor een echt historisch oordeel, dat vrij van wraakzucht en andere lage motieven was. (7)
Dat is helaas tot de dag van vandaag niet gebeurd.
Ondertussen blijft het aantal herinneringen, films en boeken over de Holocaust groeien en hiermee de onterechte vijandigheid tegen de Polen.
Hoe zit het dan met de overige 90% van de Poolse slachtoffers van de WOII en hun eigendommen?
Diegenen die hun bezittingen nog niet terug hebben gekregen, nooit zijn schadeloosgesteld of gecompenseerd geweest, is de overige 90% van de Polen.
Ze zijn van hun privé eigendommen beroofd.
Eerst door de Duitse bezetting van Polen in 1939-45. Het Derde Rijk confisqueerde alles. De Sovjets vernielden de Poolse bezittingen al bij hun aanval op Polen op 17 september 1939. Vanaf 1944 begon de Sovjet bezetting/kolonisering van Polen en de nationalisering van de eigendommen.
Beide bezetters hebben het land plat gebombardeerd, geplunderd en 7-12 miljoen slachtoffers gemaakt.
In 1944 hebben de Sovjets Polen opnieuw bezet, en hun prioriteit was de overgebleven elite op te pakken. Weinigen hebben de CHEKA overleefd.
Do communisten (300.000), die Stalin in Polen in 1944 installeerde, waren geen Polen, maar een uit Rusland afkomstige etnische groep, die de Polen cultureel en ideologisch vreemd was.
Na 1989 hebben de communisten ervoor gezorgd, dat er geen eigendommen naar deze Poolse rechtmatige eigenaren konden terugkeren.
Door middel van de z.g.n. “Magdalenka/Rondetafel” afspraken (1988-89) tussen de (post)communisten en de door hen zelf aangewezen gesprekspartners uit de oppositie, hebben de (post)communisten de tot dan toe genationaliseerde eigendommen zichzelf toegeëigend. Heel lang was dit een goed bewaard geheim.
De “Magdalenka/Rondetafel” afspraken zouden er garant voor staan dat de Poolse elites geen kans meer kregen, en in de toekomst zouden krijgen, om opnieuw in Polen te kunnen ontstaat. Rusland heeft haar kaarten op dat moment in de hand gehouden.
De (post)communisten hebben de status-quo voor de komende regeringen in Warschau bepaald: “wij laten jullie met rust als jullie ons met rust laten”. Dit heeft zich altijd geuit in het afzien van elke vorm van vervolging van de communistische misdadigers.
Anno 2019 is het nog steeds het geval. De opeenvolgende regeringen in Warschau doen er alles aan om dit zo te houden.
Als we naar het handelen van de regering Wet & Rechtvaardigheid (PiS) kijken, ontstaat er een sterk vermoeden dat ook deze regering een gevolg is van de “Magdalenka/Rondetafel” afspraken.
De regering van Wet & Rechtvaardigheid heeft het ontstaan van de Amerikaanse wet S-447 en de onderhandelingen daarover met de Joodse organisaties voor de Poolse bevolking verzwegen.
Het was de Poolse gemeenschap in Amerika die aan de bel trok.
De regering ontkende het in het begin, toen begon de zaak te bagatelliseren met de woorden “er is niks aan de hand”, “het gaat niet over Polen”.
Bron: wirtualnesuwalki.jpg
Toen de Poolse bevolking begon te protesteren, toonde zich de regering schijnbaar strijdig: “we betalen geen schade”, “we geven niks weg”.
De regering wilde echter geen wet aannemen, die de Poolse bevolking tegen dit soort eisen nu en in de toekomst beschermt.
De Joodse organisaties eisen van Polen 300 miljard dollars. We hebben het hier over drie jaarlijkse staatsbegrotingen. Wie zo’n kapitaal in een land in de handen krijgt, krijgt ook de macht.
Bron: youtube, Krzystof Tolwinski o Just Act 447
Het zijn ongerechtvaardigde en immorele claims die de volgende generaties van Polen in een derderangsburgers willen veranderen.
