Europese Unie en de Europese Raad 
 
In haar oorsprong was de Europese Unie een christelijk-democratisch project, waarin het respect voor en de soevereiniteit van de nationale staten voorop stonden.

 

De Europese Raad is de stem van de nationale staten in de EU en wordt door de hoofden van de individuele staten gevormd.

 

De nationale regeringen delegeren een kandidaat voor deze functie.
De voorzitter van de Europese Raad vertegenwoordigt de nationale regeringen, organiseert hun werk en hij behoudt een neutrale positie.

 

Redenen om Tusk als kandidaat niet te steunen

 

Poolse regering had kritiek op Donald Tusk voor gebrek aan objectiviteit, en zijn betrokkenheid bij de z.g.n. ’totale oppositie’ en het politieke conflict in Polen.

 

Professor Piotr Wawrzyk, een politicoloog aan de Universiteit van Warschau is verbaasd dat de leiders van de Europese staten een duidelijk belangenconflict in het handelen van Tusk nog niet hebben opgemerkt (voor Republika TV, 9 marca 2017).

 

Donald Tusk heeft nooit de Poolse regering benaderd om over zijn prestaties en plannen te praten. Hij gedroeg zich alsof Polen hier niets mee te maken had.

 

Poolse regering heeft Tusk’s kandidatuur niet betwist. Dus als hij alleen kon laten zien dat hij in staat was boven de partijbelangen uit te stijgen, en de raison d’état te begrijpen.

 

Ondanks het feit dat de Poolse regering al vanaf een jaar zijn twijfels over zijn kandidatuur signaleerde, wilde Tusk blijkbaar niet met de overheid praten. In plaats daarvan is hij naar Berlijn gegaan. (M. Karnowski, redaktor wSieci.pl/wPolityce.pl dla Radia Maryja).

 

Poolse minister van defensie zei dat Polen niet eens kon worden over de keuze van (…) iemand die met anti-staatsagenten wordt geassocieerd (A. Macierewicz, minister van defensie, voor Trwam TV op 9.3.2017).

 

Eerste termijn van Tusk als voorzitter van de Europese Raad

 

Wanneer Tusk voor het eerst deze functie nastreefde, beloofde hij de Poolse belangen en de goede naam van Polen te bewaken. Twee en een half jaar was hij echter niet bevorderlijk voor Polen, zelfs ronduit schadelijk.

 

Jaroslaw Kaczynski had Tusk met zijn functie gefeliciteerd en hij wenste hem veel succes. Tusk was echter niet in staat hetzelfde te doen, toen de partij van Kaczynski eerlijk de verkiezingen won. Hij toonde openlijke minachting voor de (red. IV: nieuwe) overheid. Hij dacht dat hij tegen de Poolse regering kon optreden.

 

In Wroclaw, december 2016 bekrachtigde hij de onrechtmatige bezetting van het Poolse parlement. Hij had het gebruik van geweld door de demonstranten goedgekeurd. Tusk trok een parallel tussen het optreden van de oppositie in december 2016 en de decemberdagen van 1970 en 1981. Toen hadden de communisten bloedig met de protesterende Polen afgerekend  (M. Karnowski,  journalist wSieci.pl/wPolityce.pl dla Radia Maryja).

 

Zoals professor Piotr Wawrzyk (voor Republika TV, 9-3-2017), politicoloog aan de universiteit van Warschau vertelde, het kan niet zo zijn dat het hoofd van de Europese Raad zich zo openlijk met een politiek conflict van de lidstaten bemoeit. Tusk’s voorganger deed het niet, en ook hij zou het niet moeten doen. Hij is een Europese politicus en hij zou boven het nationale beleid moeten staan.

 

(…) Hij (red.IV: Tusk) protesteerde niet tegen de ideeën, en ze zelfs steunde om de landen, die de vluchtelingen niet automatisch wilden accepteren te straffen. In de Poolse omstandigheden, zou het land 3 miljard PLN kosten.
Een onterechte procedure om de Poolse rechtsstaat te toetsen en de mogelijke sancties voor Polen noemde Tusk ‘optimaal handelen’ (Jacek Sasin, parlementariër PiS voor Republika TV, 9-3-2017).

 

Volgens Wojciech Biedron (wSieci.pl voor Republika TV, 9-3-2017 ) de keuze van Tusk is een slecht bericht voor Polen en Europa. Het is een middelmatig mens, zonder charisma, verstoken van een politieke basis en invloedrijke netwerken. De man die de nieuwe president van de Verenigde Staten beledigde en tot Brexit heeft geleid, zal het gezicht van het Europees beleid (…) blijven.

 

Tusk als premier van Polen

 

Donald Tusk liet herhaaldelijk zien dat het Pools zijn voor hem onbelangrijk is.(…)
Zijn minister, Radoslaw Sikorski ging naar Berlijn en toonde zijn bereidheid om de Poolse soevereiniteit op te geven ten bate van Duitsland.

 

Tusk accepteerde prijzen, die vernoemd zijn naar de politici die in de jaren dertig van de vorige eeuw minachtend over Polen praatten. (…)

 

De politicus, die op zoek naar een carrière zichzelf van zijn eigen land totaal vervreemd heeft.

 

Er zijn geen voorbeelden te noemen waarin Tusk het belang van Polen boven zijn eigen belang stelde. Niet in zijn ambtsperiodes als premier van Polen en later als de voorzitter van de Europese Raad. (…) Functioneel was hij een Duitse politicus (M.Karnowski, journalist wSieci.pl/wPolityce.pl voor Radio Maryja).

 

Donald Tusk en de partij Burgerplatform (PO) hebben de Polen verraden – zegt Max Kolonko (MaxTV, 8-3-2017 ).
De PO, de voormalige premier Tusk, evenals hun aftakking in vorm van .Nowoczesna blijven Polen schaden.

 

De voormalige regeringen van de PO hebben de media, het bedrijfsleven en de politici in de hand gehad, maar ze konden de bevolking niet mee krijgen. Om de omverwerping door de Polen af te dekken, hebben ze een optie – emigratie – uitgevonden. Met andere woorden, als het je niet bevalt, mag je vertrekken!

 

Sinds de toetreding van Polen tot de Europese Unie hebben 5 miljoen mensen Polen verlaten. Het is meer dan de officiële cijfers (9,9%), want veel mensen hebben zich niet uitgeschreven. Feitelijk is het 16,9% (1)

 

De Poolse schulden in de tijd van Tusk bedroegen meer dan 200%. En wanneer deze schulden (alle financiele verplichtingen inbegrepen) begonnen de pan uit te rijzen, had Tusk de Commissie Financieel Toezicht om een verslag gevraagd (2). In gevolg daarvan vluchtte hij naar Brussel (Mariusz Max Kolonko, MaxTV).

 

Tusk en zijn team regeerden onbeperkt voor 8 jaar. Ze hebben zo veel gestolen dat mensen er genoeg van kregen en ze joegen ze weg.

 

De PO (Burgerplatform) en SLD (Boerenpartij) verloren de verkiezingen. Zelfs met 90% media, die voor hen werkten, ondanks de steun van het bedrijfsleven, speciale geheime diensten en de EU-structuren etc.
Nu, na deze verandering wordt een propaganda gestart dat dit een aanval o het gezag was, wat volstrekt onwaar is.
Hoe reageert Tusk daarop?
In plaats van te zeggen –  wij hebben de verkiezingen verloren, laten we hier geen hysterie van maken, laten we de Poolse opinie in de wereld niet bederven (want dit alles had zijn gevolgen en schade), laten we niet toe dat de situatie in Polen escaleert, laten we geen geweld accepteren – doet hij juist het tegenovergestelde.

 

Tusk kiest bewust om de leider van de oppositie te zijn. Als de oppositie een beledigende campagne tegen Polen in Europa opstart, zwijgt hij.
(M.Karnowski, journalist wSieci.pl/wPolityce.pl dla Radia Maryja).

 

Jaroslaw Kaczynski  (voorzitter van Wet en Rechtvaardigheid voor TVP INFO) kent geen politici, die hun loyaliteit tegenover hun eigen land zo ondubbelzinnig zouden afwijzen.

 

Bronnen:
(1) Max Kolonko:
geregistreerde werkloosheid volgens de autoriteiten = 9,9%; niet-geregistreerde werkeloosheid, diegenen die het zoeken naar een baan al hadden opgegeven = 11,9%; zwartwerkers = 13,7%; boeren, want volgens de overheid als de vader een boer is, is het ook de hele familie = 16,9%.
(2) Max Kolonko:
Het rapport van de Commissie Financieel Toezicht uit 2013 zegt:
“Vanwege de omvang van de activiteiten van banken en hun rol in de economie, de uitvoering van de voorstellen (omzetting van leningen van de Zwitserse Frank naar de Poolse Zloty) zou waarschijnlijk ook leiden tot: een aanzienlijke daling van de zloty koers, een stijging van de rendementen op staatsobligaties, het verlagen van de rating van de banken, van het bedrijfsleven en van Polen.
Als gevolg daarvan zou de opeenstapeling van negatieve verschijnselen tot een significante verslechtering van de situatie van de Poolse economie leiden. Men moet rekenening houden met de mogelijkheid van recessie, waaronder stijgende werkloosheid en een verslechtering van de overheidsfinanciën (…)” –
Een dergelijke situatie zou de destabilisatie van het bankwezen betekenen (inclusief de bedreiging voor de deposito’s bij banken), als de bedreiging voor de stabiliteit van het hele economische en financiële systeem, vergelijkbaar met Amerika in 2008.