Maand: april 2020

Blog#59: Jedwabne – drie gedenkplaatsen en maar één verhaal?

Jedwabne was mij onbekend.

In de communistische tijd reisde men nauwelijks. In de eerste plaats waren daar geen middelen voor. Overnachtingen zoals men ze in het Westen kent, bestonden niet. Hotels waren niet te betalen en op vakantie ging je naar je familie. Communisten hielden de waarheid voor de mensen verborgen en de mensen onderling uit elkaar. 

Historisch Nieuwsblad, Foto: Ilona Versteeg

Voor het eerst hoorde ik de naam Jedwabne, toen ik het artikel uit 2015 in het Historisch Nieuwsblad las.

communistisch monument in Jedwabne: “Plaats van executie op de Joodse bevolking. De nazi-Gestapo en de Hitlers militaire politie hebben 1600 mensen levend verbrand – 10 juli 1941” Bron: wolna Polska . Bron: wolna Polska

Het artikel was gebaseerd op het a-historisch en a-wetenschappelijk boek van Jan T. Gross “Buren”, en zoals het boek beschuldigde het de Polen voor het verbranden van 1600 Joden in een schuur van Jedwabne.

Wat Gross in zijn boek heeft gedaan is de tekst van het monument dat de communisten na de oorlog in Jedwabne hebben geplaatst overgenomen, en de daders van de moord, de Duitsers in Polen veranderd, bevestigt dr Kurek. (9)

Via de oerbossen naar Jedwabne

“De aanwezigheid van een bizon en ander groot wild heeft de bescherming van het bos gedurende vijf eeuwen gevormd”. Bron: wikipedia

In de zomer van 2016 wilden we naar Polen op vakantie. Lekker kamperen, rond reizen, eindelijk meer van Polen zien. We wilden naar de oerbossen (Puszcza Białowieska), tegen de grens met Wit-Russland.

“De eerste schriftelijke vermelding van het Białowieża-bos is de beschrijving van de jacht van Władysław Jagiełło uit 1409” Bron: wikipedia

Sinds 2015 was er ook een onenigheid over dit gebied tussen De Europese Unie en Polen. Ik wilde de situatie zelf zien, en de informatie ter plekke inwinnen. Polen had op dit gebied een zeer lange traditie en veel kennis. Iets klopte in het verhaal niet.

We hebben de prachtige bossen bezocht, de boswachters gesproken. Zoals ik al vermoedde, was er niks aan de hand. Weer een politieke agenda die Polen in een hoek moest zetten.

In Jedwabne

Een bezoek aan Jedwabne was eerder een onverwachte bijkomstigheid op onze verdere reis richting het noorden. Langs de weg zagen we een bordje Jedwabne en we dachten, deze kans zal zich niet zo gauw weer voordoen.

Oude marktplaats, Jedwabne. Foto: Ilona Versteeg

Het was laat op de middag toen we onze auto aan de oude marktplaats in Jedwabne parkeerden.

Onze focus lag op de plek waar de ‘bekende’ schuur stond. Eerst probeerden we zelf de weg te vinden.

Gedeporteerden naar werkkampen voor slaven in Siberië en Kazakhstan

“Ter nagedachtenis aan de gedeporteerden, degenen die stierven van honger en kou, vermoord in de Siberische en Kazachse kampen – Dankbaar voor het wonder van de redding, Sybiracy *) en Poolse patriotten van Jedwabne – 2002 – Ter herinnering aan de doden en ter waarschuwing aan de levenden”.

Ter nagedachtenis van de gedeporteerden naar de werkkampen voor slaven in Siberië en Kazachstan. Foto: Ilona Versteeg

Toen we terug naar de oude markt kwamen, zagen we dit monument voor het eerst

Nadat Sovjet Rusland Polen in september 1939 was binnengevallen, heeft Stalin 1,7 miljoen Polen naar de werkkampen voor slaven in Siberië en Kazachstan gedeporteerd. Slechts een derde van hen overleefde het.

“De wijdverbreide samenwerking van Poolse Joden met de Sovjets, bij het opstellen van de lijsten van Polen en de Poolse families bestemd voor deportaties naar Siberië, heeft de meest beschamende en beladen gevolgen voor de Poolse bevolking van Oost-Polen gehad. 

Van 17 september 1939 tot 22 juni 1941 waren het de Joodse buren die de Sovjets erop wezen welke Poolse families tegen het communisme waren”.  (1)

“(…) Geen enkele Jood boog zich ooit neer voor het monument op de oude markt dat deze Polen herdenkt (…)”. (2)

We zoeken verder …

Verder op zoek naar de schuur

Ik schroomde iemand naar de weg te vragen. Ik weet hoeveel onrecht is de bewoners van Jedwabne aangedaan.

Gross met zijn boek zocht geen waarheid. Het artikel in het Historisch Nieuwsblad door Laura Starink volgde een spoor van manipulaties, onwaarheden, en stereotyperen.

Ik passeerde een jonge moeder met twee kleine kinderen. De kinderen riepen mij tegemoet een vrolijke ‘goede dag’. Een uitwisseling van begroetingen, een glimlach. Ik dacht nu of nooit. Ik vroeg alleen “kunt u….“. En de mevrouw begon zeer vriendelijk uit te leggen waar we heen moesten. 

“Ter nagedachtenis van de 180 bewoners en 2 priesters van Jedwabne, vermoord door de  NKWD, Duitse nazi’s en UB tussen 1939-1956”

Gedenkmonument voor de Poolse slachtoffers van het communisme in Jedwabne. Foto: Ilona Versteeg

Te snel afgeslagen en we kwamen uit op een katholieke begraafplaats. Voor de ingang troffen we een ander gedenkmonument aan.

Voor de slachtoffers van de NKWD en UB **)

Het Oosten van Polen was nog voor de WOII het doel van de Sovjet zuiveringen. NKWD vermoordde toen ruim 100.000 Polen in de z.g.n. ‘operatie Polen‘. (3)

Nadat het Derde Rijk en de Sovjet-Unie samen Polen in september 1939 binnenvielen, gingen deze zuiveringen (aan beide kanten) door. De politiek- en crimineel geradicaliseerde, communistische bendes pleegden op de burgers moorden, berovingen, verkrachtingen. De massagraven uit die tijd tellen honderden slachtoffers.

Bij de terugtrek van de Sovjets in 1941 (begin van de oorlog met Duitsland) had de NKWD een opdracht om de sporen van de communistische misdaden te wissen, d.m.v. de dodenmarsen richting de Sovjet-Unie en executies van de krijgsgevangenen.

Vanaf 1944 beginnen de bolsjewieken opnieuw “(…) razzia’s, pacificaties, liquidaties. Verdere transporten van de Poolse bevolking ver naar het oosten [Siberie, Kazakhstan], in de ellende en verderf“. (4)

Steeds dichterbij de schuur

Een oudere mevrouw gaf ons vriendelijk de volgende aanwijzingen. Gauw zagen we al de plek in de verte.

Joodse begraafplaats, Jedwabne. Foto: Ilona Versteeg

Aan de linkerkant een Joodse begraafplaats omheind met een muur van grote, vierhoekige stenen, los tegen elkaar aangezet. Een open verroeste poort en meteen een gedenksteen. Onderaan een krans van de toenmaligen Poolse premier, Beata Szydło. 

Foto: Ilona Versteeg

Een tekst op de gedenksteen binnen de Joodse begraafplaats vermeldt dat daar de lichamen van de vermoorde Joden uit de schuur lagen. Maar is het zo? Uit mijn zoektocht blijkt dat de lichamen tot nu toe nog niet zijn overgebracht naar de begraafplaats in Jedwabne of in Israel, zoals het volgens de religieuze Joodse voorschriften zou moeten gebeuren. De exhumatie uit 2001 werd onderbroken en verder verboden, het onderzoek naar de waarheid gestopt …

Plaats tussen de Joodse begraafplaats en de plek van de ‘schuur’. Foto: Ilona Versteeg

Tegenover de Joodse begraafplaats bevindt zich een plek waar de schuur stond, de plek waar een groep van Joden uit Jedwabne was vermoord.

Een stenen omtrek, binnen een gedenkmonument. Op de voorkant van het monument zien we verbrande planken die de verbrande schuur zouden moeten symboliseren. Een tekst in Hebreeuws en in het Pools, Israëlische vlag, veel kransen van staatshoofden. Iemand heeft er een mooie uitspraak van de paus Johannes Paulus II neergezet.  

Gedenkmonument voor de Joden uit Jedwabne. Foto: Ilona Versteeg

Aan beide kanten van het gedenkmonument zien we een plantenbegroeiing op twee plekken.
De eerste, een grotere aan de rechter kant van het monument (op de foto) is de plek waar de schuur stond en waar het eerste, grotere graf ligt. 
De tweede, kleinere beplanting vormt de tweede kleinere graf die buiten de schuur was.

Een vijandige omgeving?

We waren niet de enigen die op die dag de gedenkplaats zochten. 

Een Joods paar gebruikte GPS in haar zoektocht. Zoals wij, dwaalden ze een beetje rond.

Op de katholieke begraafplaats viel me een jonge Joodse man op. Vrij snel, bijna rennend doorzocht hij de begraafplaats.

Het is ongebruikelijk in Polen om op een katholieke begraafplaats te rennen. Later zagen we dezelfde man bij de schuur staan.

Geen gesprekken, nauwelijks elkaar aankijken of groeten. Ik kreeg de indruk dat ze snel komen en weer snel gaan alsof ze zich in een vijandige voor hen omgeving bevonden.

“Al waren het 40 miljoen mensen, die het initiatief onderschrijven, zal geen opgraving in Jedwabne plaatsvinden”.

… Dit heeft onlangs ene Jonny Daniels, hoofd van de stichting From the Depths publiekelijk verklaard. Een opgraving in Jedwabne zou in strijd zijn met de Joodse religieuze wetten. (5)

Toen dezelfde Jonny Daniels de vooroorlogse graven van Joden in Dobrzyń (red. Polen) aan de Vistula vond, belde hij Rabbi Schudrich en kreeg de opdracht om de overblijfselen en botten naar Warschau te vervoeren en ze op de Joodse begraafplaats in Okopowa te begraven. (5)

Schending van grondwettelijke rechten in Polen

In Polen wordt het grondwettelijke recht van Polen op de waarheid over de gebeurtenissen van juli 1941 in Jedwaabne geschonden. Ook historici mogen hun werk niet doen.

De minister van Justitie van de Republiek Polen is in staat om historisch onderzoek vele jaren onrechtmatig te blokkeren, historici de toegang tot gerechtelijke archieven of belangrijke geheime documenten te ontzeggen“, schrijft historica dr Ewa Kurek. En zo gebeurde het in het geval van historisch onderzoek in Jedwabne. “Ministers, aanklagers en rechters hebben absolute macht over historisch onderzoek.” (6)

1600, 900, 350, …?

In wezen weet niemand hoeveel lichamen onder de schuur liggen en hoe ze zijn omgebracht.

In 1949 vermelden de communisten (ZBOWiD)***) 1600 doden, in 1967 verklaarde de Districtscommissie voor onderzoek naar nazi-misdaden in Bialystok dat het 900 waren en in 2002, 350. Alles zonder onderzoek en exhumatie.

Prof. Andrzej Kola en zijn team begonnen een opgraving in 2001 nadat het boek van Gross verscheen. De bemoeienis van de Amerikaanse rabbijn M. Schudrich, de Amerikaanse Joden en Israel liet niet lang op zich wachten.

Ze frustreerden het werk van prof. Kola op elk punt. Geen beenderen mochten opgetild worden. Op het moment toen de onderzoekers “46 hulzen van de Duitse Mauser-wapens, type MG34” (7) vonden, daarnaast nog kostbaarheden op de lichamen van de vermoorde Joden, mocht de opgraving niet meer doorgaan.

Als Polen geen angst voor de waarheid hebben, wie dan wel?

Zowel het voorlopige rapport van de exhumatie door prof. Andrzej Kola als de beslissing over het stoppen van de exhumatie van de minister behoren tot de meest bewaarde geheimen.

De linkse groepen in Polen gebruiken ondertussen ‘Jedwabne’ om Polen de schaamte aan te praten over iets waar ze geen schuld aan hebben. Sommige Joodse groepen zien daarin een gelegenheid om Polen als een antisemitisch land in de wereld te presenteren. En hoe ongelooflijk het ook mag klinken, gebruikt Duitsland ‘Jedwabne’ om eigen schuld uit de Tweede Wereldoorlog met Polen, hun slachtoffers te willen delen! (8)

De Sovjets bolsjewieken hadden hun eigen belang bij om de waarheid over de aantallen van de slachtoffers te vervalsen. Welk belang hebben de huidige autoriteiten in Warschau om een historisch-wetenschappelijk onderzoek naar de moorden in Jedwabne te dwarsbomen, en de burgerlijke initiatieven zoals ‘Stop447‘ en de ‘de hervatting van de opgraving in Jedwabne‘ te negeren?

Een nieuwe poging om deze waardevolle inhoud te tonen. Edward Reid’s opname “Stop Act S.447” op You Tube werd door You Tube als ‘hate speach’ verwijderd.

Vorige blog: S-447, een uitkomst van een goed georganiseerd en vooruitgedacht plan – deel 2 (blog#58)

Volgende blog: Blog#60: Er is altijd een plan geweest om de vrijheid van de mens af te pakken

Meer lezen:

Drie genocides op de Poolse bevolking in de WOII: Ribbentrop-Molotov pakt en de samenwerking van Gestapo en de Sovjets NKWD

Het General Gouvernement (GG), het meest uitgebuit en vernietigd gebied uit alle door Duitsland in de WOII bezette gebieden: blog#43, blog#45, blog#48

Serie aan blogs over de Amerikaanse wet S-447, die in de eerste plaats Polen aanvalt en een precedent schept voor de rest van de wereld: blog#51 t/m blog#58

Bronnen

*) Sybiracy is een ere titel; deze naam krijgen Polen die voor de vrijheid van eigen land in de geschiedenis hebben gevochten. De straf daarvoor was onteigening en verbanning naar Siberië. Deze straffen pasten Russische tsaren in de achttiende en negentiende eeuw (deling van Polen) en de bolsjewieken in de Tweede Wereldoorlog toen Sovjet-Rusland Polen in 1939 aanviel en na 1944.

**) NKWD, Sovjet repressieorgaan; UB (Urzad Bezpieczeństwa), communistische veiligheidsdienst in de Volksrepubliek Polen, die de belangen van de partij waarborgde, door de tegenstanders van het systeem te elimineren. Zoals altijd bij de totalitaire systemen: ‘het doel heiligt de middelen’

***) ZBOWiD, een officiële, door de communistische staat gecontroleerde veteranenvereniging in de Volksrepubliek Polen; gevormd in september 1949

(1) Ewa Kurek: “Polacy i Żydzi: problemy z historia” [Polen en Joden: problemen met de geschiedenis], Wydawnictwo Clio, pag. 209

(2) idem, pag. 210

(3) Leszek Zebrowski: “Zydzi, Polacy, komunizm 1939-2012 – Mity przeciwko Polsce” [Joden, Polen, communisme 1939-2012]; Uitgeverij Capital 2014, pag. 68

(4) idem, pag. 70

(5) https://www.salon24.pl/u/konfederat1000/924222,jonny-daniels-osmieszyl-przeciwnikow-ekshumacji-w-jedwabnem-oraz-sam-siebie-czy-zlamal-prawo; J. Daniels is een Engels-Israelische Jood die uit het niets in Polen verscheen en die met de belangrijkste mensen uit de regering, de president op de foto’s komt. Ieder denkend mens in Polen vraagt zich af, met welk recht maakt deze man dit soort verklaringen, en welk recht geldt nog überhaupt in Polen?

(6) Ewa Kurek: “Polacy i Żydzi: problemy z historia” [Polen en Joden: problemen met de geschiedenis], Wydawnictwo Clio, pag. 21-22

(7) idem, pag. 95

(8) Ewa Kurek, “Jedwabne, anatomia klamstwa” [Jedwabne, anatomie van een leugen], Lublin 2018, pag. 152

(9) idem, pag. 85

Blog#58: S-447 – uitkomst van een goed georganiseerd en vooruitgedacht plan van de Joodse organisaties. deel 2: overname van Polen in 1944, opmerkelijke stappen op weg naar de wet S-447, Amerika en Israël.

(…) Wee degenen die onrechtvaardige wetten uitvaardigen, die de onderdrukking wettelijk bekrachtigen. Zij verdraaien het recht van de zwakken (…)” – Jesaja 10:1-2

De onderwerpen die in de blogs 51 t/m 58 aan bod komen:

  1. “S-447 JUST”/De inleiding:  historische feiten, voor wie de schadeloosstelling en teruggave van bezittingen, “Magdalenka/Rondetafel afspraken na 1989” en de communistische invloed anno 2019
  2. “S-447 JUST” is ongrondwettig en onverenigbaar met het parlementaire recht in de Amerikaanse wetgeving
  3. Verdrag van Luxemburg d.d. 10 september 1950 tussen de Duitse Federale Republiek en Israël
  4. De vrijwaringsverdrag d.d. 16 juli 1960 tussen Polen de VS en de andere Europese landen
  5. Mythische rijkdommen van de Poolse Joden voor de Tweede Wereldoorlog – wie is wie iets schuldig? Deel 1, Deel 2
  6. “S-447 JUST” – een uitkomst van een goed georganiseerd en vooruitgedacht plan van de Joodse organisaties – Deel 1: onbegrijpelijke herwaardering, laster en censuur, Deel 2: , overname van Polen in 1944, opmerkelijke stappen op weg naar de wet S-447, Amerika en Israël
  7. “Holocaust restitutie – “Dubieuze en frauduleuze onderneming van de Joodse organisaties” – helaas is dit artikel van fenixx.org van internet verwijderd.

Het verraad

Teheran 1943: Stalin, Roosevelt en Churchill. Foto: Franklin D. Roosevelt library, public domain

De Teheran (1943) en Yalta (Jałta, 1945) conferenties, hebben het lot van Polen voor de komende 50 jaar, en na 1989 bepaald.

Hoe groot het verraad, van de Amerikaanse en Britse elite was, laat deze docu goed zien: https://youtu.be/7EvPXStuqlc

Jalta 1944. Churchill, Roosevelt, Stalin. Foto: Library of Congress

De overname van Polen in 1944 

Aan de Holocaust ontsnapten alleen de Joodse intelligentie, Joodse rijken en de Joodse communisten. De Joodse communisten keerden in Polen terug in 1944 in de tanks van de Sovjet bolsjewieken. (1)

(…) “Maar hoewel ze [communisten] bleven overtuigen, en [de Polen] gouden bergen beloofden, lukte het hen [communisten] alleen het ergste soort te rekruteren: onwetenden, armoezaaiers, analfabeten; en de domme, de gevaarlijke“. (2)

De Poolse, Joodse en Sovjet bolsjewieken hebben de Poolse bevolking de “heerschappij van het gepeupel*) d.m.v. terreur (NKWD, het rode leger) opgelegd. (3)

Volksdemocratie

De z.g.n. ‘volksdemocratie‘ in het naoorlogse Polen betekende in de praktijk dat posities in de politiek, regering, rechtbanken en het leger verkreeg men door middel van overerving, netwerken en onderlinge (partij)benoemingen.

Vanaf 1945 hebben de bolsjewieken de relaties met Joden in het buitenland overgenomen. (4) Van Stalin kregen ze de opdracht om Polen te breken. 

Na de dood van Stalin in 1956 begon een strijd tussen twee groepen binnen de communistische partij, de z.g.n. “chamy” [= gepeupel] en “zydzi” [=joden]. Dit mondde uit in de uittocht van veel Joden uit Polen in 1968.

De Joodse communisten, die Polen in maart 1968 verlieten, hadden er geen belang bij om aan het Westen uit te leggen waarom ze het deden. Uit angst voor de verantwoordelijkheid voor de stalinistische misdaden, vertelden ze de wereld dat ze door de “Poolse antisemieten werden vervolgd“.  

Polen, opgesloten achter het IJzerengordijn, hadden geen mogelijkheid op verdediging.  

Kansen van Solidarnosc?

In de jaren 80-tig van de vorige eeuw lijkt het communistische block te wankelen, maar het is nooit gevallen.

Toen Regan Solidarność in 1981 wilde helpen (met enkele miljoenen dollars), had zich Mosad met het aanbod van bemiddeling aangemeld en direct de oude contacten uit de tijd van Berman aangehaald. (4)

“(…)[Jakub] Berman draagt veruit de grootste verantwoordelijkheid voor de bloedige terreur van het stalinistische tijdperk in Polen, waarop hij toezicht hield door “zijn” volk, in het veilige syndicaat van misdaden, stalinistische criminelen (…).” (…) Om de macht en controle over Polen onopgemerkt over te nemen, drong hij erop aan, hun namen in het Pools te veranderen en hun Joodse afkomst te verbergen.(…)” (5)

Het waren “sowietniki [Sovjets agenten], die zichzelf als Polen voordeden en een opdracht hadden om Polen in de gaten te houden” – zei prof. Wiesław Wysocki, hoofd van de afdeling Geschiedenis van de 19e en 20e eeuw aan de kardinaal Stefan Wyszyński University. “Elk departement in het land had een sowietnik. De belangrijkste documenten waren in het Russisch en niks zonder zijn toestemming mocht uitgegeven worden. Hij had totale controle.” (34)

Mosad gaf het geld aan een deel van de oppositie, die volgens de afspraken tussen Wojciech Jaruzelski en David Rockefeller op 25 september 1985 (6), de macht in Polen na 1989 zou overnemen.

Jaruzelski en Kiszczak hebben de macht niet aan Solidarność, maar aan de Joden [red. IV: Bronislaw Geremek =Benjamin Lewertow; Adam Michnik = Adam Szechteren; Jacek Kuron = Icek Kordblum] gegeven” (…). “De kliek van Geremek heeft toen de ministerie van buitenlandse zaken overgenomen en tot nu toe bepaalt ze het beleid. Een voorbeeld is hier de huidige minister van buitenlandse zaken, Czaputowicz. ( …) Dezelfde mensen onderhandelen nu over de claim van de Joodse organisaties (…), aldus oud ambassadeur, Krzysztof Baliński.
Op de vraag waarom het verkeerd is dat Joden de ministerie van buitenlandse zaken aansturen, antwoordt oud-ambassadeur, “deze mensen vertegenwoordigen de Loge van B’nai B’rith, (Loge Polin, de Orde van de Zonen van het Verbond) en deze behartigt geen Poolse belangen, maar de Joodse en Israëlische“. (4)

Vleierij van de huidige regering (PiS) in Polen?

De huidige regering in Polen, PiS heeft tot nu toe niets gedaan om het monopolie van de Joodse minderheid in Polen in het internationale beleid van Polen te breken” (…), aldus oud ambassadeur. “Over de Pools-Joodse zaken praten nog steeds Joden met Joden (…) alsof er in een populatie van 40 miljoen geen één Pool te vinden zou zijn”. (4) De regering stuurt ook geen historici, ” (…) maar schuift Adam Michnik en Dawid Warszawski naar voren”. (4)

De uitspraken van president Duda over de Pools-Joodse relatie roepen serieuze vragen op. Hij praat over polin i.p.v. Polen. Onlangs heeft hij in een ontmoeting met de vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap in Polen gezegd, dat  “(…) er geen Pool bestaat, die 100% kan zeggen dat hij niet eens één druppeltje Joods bloed in zijn bloed heeft.(…)” ( 7)

We weten inmiddels dat historisch gezien snijden deze uitspraken geen hout. De assimilatie van Joden in Europa de z.g.n. haskala begon in de tweede helft van de negentiende eeuw, en in Polen was het mislukt.

Alleen 15-20% van het totale 10% Joden in Polen assimileerde. Het is 1,5-2% van de totale Poolse bevolking! De rest bleef, zoals Joodse historicus, Majer Samuel Bałaban (hebr. מאיר בלבן) het verwoordde: “een compacte massa van orthodoxie“. (8)

Het is ook zorgelijk dat niemand binnen de regering verantwoordelijk lijkt te zijn voor wat er in de musea, polin en Auschwitz gebeurt.

Witold Pilecki, die vrijwillig naar Auschwitz ging om de informatie te verzamelen en een verzetsbeweging op te zetten. Bron: Fnac.be

Het museum polin verspreidt leugens over Polen. De families van de Poolse slachtoffers uit Auschwitz is verboden het terrein te betreden en de Poolse vlag mee te nemen. Dit geldt ook voor de familie van Witold Pilecki (9), de voor de wereld onbekende held van de WOII. Het blok 11 in Auschwitz, waar de Poolse gevangenen in de eerste twee jaar van de Tweede Wereldoorlog zaten, is sinds vorig jaar voor het publiek gesloten.

“De geverfde vogel” en het begin van de wereldwijde laster tegen Polen

Het boek “De geverfde vogel”, van Jerzy Kosiński baande weg naar de wereldwijde, anti-Poolse laster. (10) Norman Filkenstein noemt “De geverfde vogel” (…) “het eerste grote Holocaust-bedrog (…)”. (11)

Dankzij de Poolse schrijfster Joanna Siedlicka en de Amerikaanse journalist James Parc Sloan is “De geverfde vogel” ontmaskerd.

Het wordt niet meer als document, maar als voorbeeld van een literaire mystificatie en een beschrijving van de seksuele fobieën van de auteur gezien. (12)

Uit het onderzoek van Joanna Siedlicka leren we het ware verhaal, “van de familie Lewinkopf-Kosiński die de bezetting op het Poolse platteland overleefde, dankzij boeren, een priester en een lokale PPR-eenheid (…)”.
Dat hier geen sprake is van een “periferie“, “(…) geen dwalende jongen, maar liefhebbende, rijke ouders. Geen hooligans, maar, hoewel eenvoudige maar wel fatsoenlijke mensen die zoveel mogelijk hielpen. Geen marteling, waarvan hij [Kosinski] een symbool werd, integendeel (…)”. (13)

Nu blijkt, dat “De geverfde vogel” werd verfilmd. Eind 2109 vond de première van de film plaats.

Wat wilde de Tsjechische filmmaker, Vaclav Marhoul hiermee bereiken, vraag ik me af. Wat voor zin heeft de verfilming van zo’n boek, als het geen poging is om de waarheid te vertellen, Kosiński’s absurditeit recht te zetten, en de dorpelingen in eer te herstellen?

“(…) Polen waren de enige natie in bezet Europa, die vanaf 15 oktober 1941, voor het verbergen van joden of het tonen van enige andere vorm van hulp, met hun eigen leven en dat van hun families betaalde. (…)” (14)

Vanaf de jaren 80-tig versterkt het aanval op Polen met elk 10 jaar

In de jaren tachtig begonnen Joden van de Holocaust Industry hun eigen verhaal over de Holocaust te verspreiden, een verhaal dat geen bevestiging in de Joodse en Poolse bronnen heeft”, vertelt dr Ewa Kurek in het internet programma wRealu24. “Hun doel lijkt nu duidelijk. In de jaren tachtig begon het proces van het verplaatsen van de rol van Polen in de WOII van slachtoffer naar dader om materiële eisen te realiseren“. (15)

De Holocaust wordt geplaatst in de sfeer van taboe, politieke correctheid, zelfs verbod op welk onderzoek en kritiek dan ook.

(…) [Elie] Wiesel zei steeds weer dat de Holocaust ‘het duister in voert’, ‘alle antwoorden ontkracht, ‘buiten, zo niet achter, de geschiedenis ligt, ‘inzicht en beschrijving in de weg staat’, ‘niet verklaard of gevisualiseerd kan worden, ‘nimmer begrepen of onderwezen [zal] worden, een ‘afbraak van de geschiedenis’ [betekent en] ‘we kunnen er niet eens over praten’ (…)”. (16)

Elie Wiesel. Bron: wikipedia

“(…) Vijandigheid tegen de katholieke kerk en vijandigheid tegen Polen (…) was een kenmerk van de activiteiten van Eli Wiesel” – schrijft Ireneusz Lisiak in zijn boek ‘De verkeerde voorstelling van de Holocaust’. “Hij sloeg er geen enkele gelegenheid over om modder naar Polen te gooien (…)”. (17) Elie Wiesel werd in Polen in 1991 bekend van zijn oorlog tegen de katholieke kruizen: “De aanwezigheid van katholieke kruisen in Birkenau, het heilige land voor de Joodse slachtoffers, is godslastering“, zei hij. (18)

” (…) Lang nadat Kosiński ontmaskerd was als een talentvol literair bedrieger, bleef Wiesel de loftrompet blazen over diens ‘wonderlijk werkstuk‘.” (19)

Israel Singer. Bron: alchetron.com

In 1996 zei Israel Singer, voorzitter van het Wereld Joods Congres, tijdens een bijeenkomst in Buenos Aires: “(…) het Poolse volk wordt geen erfgenaam van de Poolse joden. We zullen dit nooit toestaan (…). Als Polen niet aan de Joodse eisen voldoet, wordt het publiekelijk aangevallen en vernederd. “(20)

“In 1999 waarschuwde historicus Andrzej Nowak voor een “anti-Poolse alliantie” van de (…) Joodse, Duitse en Russische groepen. (…) We zien een duidelijke synchronisatie van Joodse en Duitse claims. Beide zijn gebaseerd op een veel voorkomende leugen die erop gericht is om Polen in de Tweede Wereldoorlog als beulen af te schilderen, in plaats van de feitelijke slachtoffers die we zijn geweest.” (21)

Jan T. Gross. Bron: wikipedia
foto: Ilona Versteeg

Het a-historische boek van Jan T. Gross “Buren” (“Neighbors”) uit 2001 zou het publieke opinie in de wereld definitief moeten overtuigen. “Jedwabne” was een greep die de weg naar de Wet S-447 moest vrijmaken.

Ik vergeet nooit mijn gevoel na het lezen van het artikel in het Historisch Nieuwsblad uit 2015, waarin Laura Starink op basis van het boek van Gross, niet alleen de bewoners van Jedwabne door de slijk haalde, maar ook de hele Poolse natie! Dit artikel was zeer kwalijk, bevooroordeeld, vol onwetendheid en manipulaties. Voor mij was het een WAKE-UP call.

Tot 2000 liepen de Amerikaanse en Israëlische Joden niet te koop met hun plannen” – zegt dr Kurek – “toen leefde nog een generatie van Polen en Joden die men geen leugens kon verkopen, zoals Maurycy Horn [1], Jakub Goldberg [2], prof. Chone Schmeruk (Khone Shmeruk)” [3], die ze persoonlijk kende. “(…) Toen leefden er nog Jan Karski [4], Władysław Bartoszewski [5], Jerzy Jan Lerski [6]. (15)

In 2009 organiseerde de Europese Unie een bijeenkomst in Praag over de verloren Joodse eigendommen. De vertegenwoordigers van Joodse organisatie hebben toen van Polen geëist, dat het de eigendommen van de Holocaust slachtoffers, die geen erfgenamen hadden nagelaten, teruggeeft.

Wladyslaw Bartoszewski: “In Polen labelen we mensen niet op basis van hun ras of geloof” -Bron: sddefault

Prof. Władysław Bartoszewski, die Polen op deze conferentie vertegenwoordigde, zei tegen de krant “Rzeczpospolita”. “Ik antwoordde ze heel krachtig dat daar geen sprake van kan zijn. Volgens de Poolse wet wordt dergelijk eigendom overgedragen aan de Schatkist. Als we Joden anders zouden behandelen, zou dat een discriminatie zijn van andere burgers van de Republiek Polen. Degenen die in de Holocaust zijn vermoord waren voornamelijk Poolse burgers. Organisaties die vandaag geld eisen, bestonden niet eens tijdens de oorlog“. (22)

Voor 1967 ‘wilden de Amerikanen niet luisteren naar de Holocaust overlevenden

In het naoorlogse Amerika praatte niemand over de Joodse Holocaust. “De Amerikanen wilden naar de overlevenden niet luisteren“. (23) “(…) Het was gewoon een onverschilligheid“. (24) “De Amerikaanse Joodse elite was conform het Amerikaanse beleid. De Joodse elite vergat de Duitse misdaden omdat Duitsland een belangrijke bondgenoot van Amerika werd“, om dezelfde reden “zwegen ze toen de ‘nazi SS Amerika binnenkwamen“. (25)  Ook “de mainstream Joodse organisaties bagatelliseerden de nazi holocaust in overeenstemming met het naoorlogse beleid van Amerika“. Ze hadden ‘twijfels over een joodse staat‘ (26) Zijn [Norman Filkenstein] ouders “als overlevenden van de getto en Auschwitz hebben in stilheid geleden“. “Tegen het eind van hun levens was ‘de Holocaust een publieke voorstelling‘”. (24)
Tussen 1948 en 1967 ‘was Israël in feite onbelangrijk voor de Amerikaanse Joden.’.(…) (27) “alleen 1 op 20 Joden vond het belangrijk om Israël voor 1967 te bezoeken“. (…) Vooral de Amerikaanse Joodse intellectuelen waren onverschillig tegenover het lot van Israël. (…) Heel ironisch waren er alleen twee intellectuelen, die de banden met Israël voor 1967 aanhaalden: Hannah Arendt en Noam Chomsky“. (28) 
Na de machtsmanifestatie van Israël in de juni oorlog van 1967 ‘wordt Israël een strategisch middel in de Amerikaanse politiek‘. (…) De Joodse elite ontdekte gelijk Israël.” (29)

Poolse Joden hebben Israël opgebouwd

Het waren Poolse Joden die Israël opbouwden. “Tot het einde van de jaren negentig werd er nog steeds Pools gesproken, opschriften in bussen en op straat waren in het Pools“. (15)

Russen stromen Israël binnen begin jaren 90-tig

Begin jaren 90-tig keken Poolse Joden er van op toen ze zagen Joden naar Israël toestromen die niks met God en religie hadden. Volgens hen waren het eerder Russen die het voormalige Sovjet-Unie ontsnapten. (30)

Hoofdrabbijn, Isaak Josef Bron: The Times of Israël

Isaac Josef, Sefardische Jood zei publiekelijk op 7 januari jl. dat ‘honderden duizenden niet-Joden kwamen naar Israël op basis van de wet van terugkeer [red. IV: alia]. Velen van hen zijn communisten die vijandig staan tegenover religie, (…) vervolgens stemmen ze op de partijen die tegen de ultraorthodoxe Joden en religie zijn”(…). ‘De immigratie uit de landen van het voormalige Sovjet-Unie is de afgelopen jaren toegenomen“.

“Premier Benjamin Netanyahu noemde de opmerkingen van rabbijn ‘schandalig en ongepast‘. Avigdor Liberman, partijleider Jisrae’el Beten noemde ze antisemitisch en riep Isaac Josef op tot aftreden”. (31)

Er is een Russisch gezegde ‘geld spreekt‘, zegt dr Kurek. Voor $300 kon je in de jaren 90 in de Sovjet-Unie een verklaring ‘van het Joods zijn’ kopen.

Volgens dr Kurek kwamen de ‘Russische joden’ naar Israël om er zaken te doen. Als voorbeeld noemt ze multimiljonair en oligarch Moshe Kantor, ‘vriend van Poetin’, zoals ze het zegt. Samen hebben ze in januari jl. in Jeruzalem/Yad Vashem een conferentie ’75 jaar van bevrijding Birkenau’ georganiseerd.

Vertegenwoordigers van de genodigde landen, VS, Frankrijk, Groot-Brittannië, Duitsland en Rusland, mochten hun toespraken houden. Poolse president was uitgenodigd, maar mocht niks zeggen. (32)

Deze situatie zal problemen opleveren, zegt dr Kurek, omdat Russische “joden” al 30 jaar alle posities in de staat Israël overnemen. (30)

De woorden van Witold Gadowski, Poolse onderzoeksjournalist zouden de situatie in Israël kunnen bevestigen: ‘er is geen één Israël. Aan de ene kant heb je orthodoxe Joden, daar heb ik de beste ervaringen mee, ze zijn serieus, ze hebben hun geloof. Aan de andere kant bestaat een wereldlijk Israël, met drag-queens, bordelen en de Russische maffia‘. (33)


Vorige blog: deel 1: onbegrijpelijke herwaardering, laster en censuur

Volgende blog: Jedwabne, drie gedenkmonumenten en de wereld kent maar een verhaal?

Meer lezen:

https://www.thefirstnews.com/article/from-painted-bird-to-ugly-bird-what-is-the-truth-behind-kosinskis-acclaimed-autobiography-6377

De z.g.n. ’totale oppositie’ in Polen en haar communistische herkomst

Bronnen:

*) ochlocratie = https://nl.wikipedia.org/wiki/Ochlocratie 

[1] Maurycy Horn, historicus en directeur van het Joods Historisch Instituut in Warschau (Żydowski Instytut Historyczny or ŻIH; Yiddish: ‏ייִדישער היסטאָרישער אינסטיטוט‎(ZYH))

[2] Jakub Goldberg, historicus, emeritus hoogleraar aan de Hebrew University in Jeruzalem

[3] historicus van Jiddische literatuur en Asjkenazisch Jodendom, o.a.: hoofd van de afdeling Jiddisch aan de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem; initieerde en oprichtte het Centrum voor Onderzoek en Documentatie van Oost-Europese Joden (1956) en het Centrum voor Onderzoek naar de Geschiedenis en Cultuur van Poolse Joden aan de Hebreeuwse Universiteit (1983). Bron: https://www.zvab.com/PIRSUMIM-YEHUDIYIM-BI-VERIT-HA-MO%C2%92ATSOT-1917-1960-RESHIMOT/12447851841/bd

[4] Jan Karski was een Poolse verzetsstrijder en later professor aan de Georgetown University. In 1940-1943 rapporteerde Karski aan de Poolse regering in ballingschap en aan de Poolse westerse bondgenoten over de situatie in het door Duitsland bezette Polen. Bron: Wikipedia

[5] Władysław Bartoszewski was een Poolse politicus, sociaal activist, journalist, schrijver en historicus. Als voormalig gevangene in het concentratiekamp Auschwitz was hij een verzetsstrijder uit de Tweede Wereldoorlog als onderdeel van de Poolse ondergrondse en nam deel aan de Opstand van Warschau. Bron: Wikipedia; “(…) hij heeft het verleden nooit vervalst, hij herinnerde zich altijd het concentratiekamp Gusen-Mauthausen, hij herinnerde zich Poolse veteranen, hij herinnerde zich de slachtoffers van het kamp en in zijn toespraken voor het Oostenrijkse parlement getuigde hij van de waarheid en was hij trouw aan degenen die stierven. (…)”. Bron: https://www.rpo.gov.pl/sites/default/files/Przemowienie_RPO_0.pdf

[6] Jerzy Jan Lerski nom de guerre: Jur; ook wel bekend als George Jan Lerski; was een Poolse advocaat, soldaat, historicus, politicoloog en politicus. Na de Tweede Wereldoorlog emigreerde hij naar de Verenigde Staten, waar hij hoogleraar werd aan de Universiteit van San Francisco. Bron: Wikipedia

(1) Katarzyna Treter-Sierpinska: “Zydzi, gender, multikulti, czyli oszustwo i szajba”/interview met Ewa Kurek, pag. 252

(2) Joanne Siedlecka “Czarny Ptasior“, hoofdstuk “Komunisciny” – het onderzoek, waarin de schrijfster het ware levensverhaal van Jerzy Kosinski omschrijft.

(3) https://youtu.be/1MkoGT4hIDw (22de minuut)

(4) Media Narodowe, rozmowa z ambasadorem Krzysztofem Balińskim o dialogu Żydów z Żydami, Mosadzie i loży B’nai B”rith; ksiazka: “Ministerstwo Spraw Obcych”: https://youtu.be/xVYcAWkmkFM

[o jaczejka etniczna: artykul https://www.przewodnik-katolicki.pl/Archiwum/2005/Przewodnik-Katolicki-1-2005/Historia/Sowiecka-V-Kolumna
jaczejka daw. «podstawowa komórka partii komunistycznej w ZSRR» https://sjp.pwn.pl/sjp/jaczejka;2562178.html
= de basiscel van de communistische partij in de USSR

(5) “Korespondencja z Krakowa: ZBRODNIARZ NKWD JAKUB BERMAN” [correspondentie uit Krakau: DE MISDADIGER VAN DE NKWD JAKUB BERMAN”]: https://www.rodaknet.com/rp_szumanski_117.htm 

(6) https://www.rp.pl/Historia/310279872-Jak-Wojciech-Jaruzelski-dogadywal-sie-z-Rockefellerem.html

(7) https://natemat.pl/296177,andrzej-duda-o-zydowskiej-krwi-dziwne-slowa-prezydenta-o-pochodzeniu

(8) Ewa Kurek “Poza granica solidarnosci. Stosunki polsko-zydowskie 1939-45” str. 46-47 / na: Alexader Hertz, Zydzi w kulturze polskiej, Warszawa, s. 83-87 [E. Kurek: Voorbij de grens van solidariteit. Pools-Joodse relatie 1939-45/Alexander Hertz: Joden in de Poolse cultuur] , pag. 35

(9) wRealu24, d.d. 15-4-2019; dr E. Kurek i Wojciech Sumlinski o niemieckiej zbrodni w Jedwabnem. Polacy zasluguja na prawde?https://youtu.be/waXx3UbtEF8

(10) Ireneusz T. Lisiak, Zaklamany Holokaust (“De verkeerde voorstelling van de Holocaust”), pag. 106

(11) N. Filkenstein, “The Holocaust Industry”, pag. 25  

(12) Ireneusz T. Lisiak, Zaklamany Holokaust (“De verkeerde voorstelling van de Holocaust”), pag. 106-107

(13) Joanna Siedlecka: “Czarny Ptasior”, een onderzoek naar de waarheid over het leven van Jerzy Koszinksi en zijn boek “De geverfde vogel”:  file:///C:/Users/Gebruiker/Downloads/Czarny%20ptasior.pdf , pag. 97-100; ook: 2018-02-06 15:40:19/ https://docer.pl/doc/nvsx180-

(14) dr Ewa Kurek: “Polacy i Zydzi: problemy z historia”, pag. 180

(15) wRealu24, d.d. 15-4-2019; dr E. Kurek i Wojciech Sumlinski o niemieckiej zbrodni w Jedwabnem. Polacy zasluguja na prawde?https://youtu.be/waXx3UbtEF8

(16) Norman Filkenstein “De Holocaust Industrie”, pag. 21-22

(17) Ireneusz T. Lisiak: “Zaklamany Holokaust”, pag. 134

(18) https://archiwum.rp.pl/artykul/98398-Dysonans.html

(19) Norman Filkenstein “De Holocaust Industrie”, pag. 25-26

(20) Na Argumenty, 13-11-2018, rozmowa z M. Miszalskim ‘o roszczeniach lobby zydowskiego’: https://youtu.be/mbzLmN2EH8g ; https://alchetron.com/Israel-Singer

(21) http://young-israeli-poland.blogspot.com/2008/02/singer-stated-on-april-19-1996-that-if.html

(22) Praag/Terezien conferentie, juli 2009: http://blogmedia24.pl/node/15805

(23) Norman Finkelstein: “The Holocaust Industry”/Capitalizing the HolocaustIn, pag.13; (24) idem, 6-7; (25) pag. 13-15; (26) pag.17; (27) pag.18 ; (28) pag.19 (29) pag.21

(30) NIezalezny Lublin, d.d. “Burza w Izraelu o slowach rabina o Zydach z terenow bylego ZSRR”: https://youtu.be/inDHyr9kUpU

(31) https://www.timesofisrael.com/chief-rabbi-immigrants-from-former-soviet-union-are-religion-hating-gentiles/

(32) Niezalezny Lublin, d.d. 10-1-2020, “O odwolaniu wizyty prez Dudy” https://youtu.be/SYY1_eRMNCQ

(33) https://youtu.be/PV2HDBdPytI

(34) https://www.salon24.pl/u/konfederat1000/1025541,liczba-polskich-ofiar-w-czasie-ii-ws-waha-sie-miedzy-9-a-12-mln

mijnpolen.nl