Ter inleiding
“(…) Polen was in het centrum van de (red. IV: Tweede Wereld)oorlog, maar niet in het centrum van de vrede (…)”, schreef Mark Mardell voor de BBC in 2007, drie jaar na de toetreding van Polen tot de Europese Unie.
Hij beschreef een duidelijke irritatie van het Westen over het feit dat Polen na de toetreding tot de EU het woord oorlog in Brussel “durfde” te noemen. Voor het Westen “(…) is de schikking gemaakt, de grieven kunnen worden vergeten (…)”.
(…) Voor de meeste Europese landen was de Tweede Wereldoorlog een bron van schande. De schande van de nederlaag of de schande van de verovering. De schande van collaboratie, een oogje dichtknijpen. Natuurlijk was er ook heldendom en trots. Maar de oorlog deed teveel pijn, op te veel manieren. Het moest stevig in het verleden worden gestopt en niet voortdurend worden opgerakeld. (…)(1)
Polen verloor de meeste mensen in de Tweede Wereldoorlog. Het land werd plat gebombardeerd en geroofd. Tegelijk leverden Polen een enorme bijdrage aan de overwinning van de oorlog. Maar niemand praatte met Polen over een schikking, dat werd met de nieuwe bezetter gedaan.
Polen als eerste land, verzette zich tegen de twee agressors, Duitsland en Sovjet-Rusland. Collaboratie met de bezetters was verboden en daar stond een doodstraf voor. De collaboratie betrof 0,001 procent van de Poolse bevolking.
Polen was het enige land in de Tweede Wereldoorlog dat zoveel zijn Joodse medeburgers voor de dood redde, ondanks de dagelijkse terreur, executies, deportaties, concentratiekampen, roof en vernieling.
Bron: salon24.pl, anders bekend als ‘het rapport van Witold Pilecki’
De machthebbers van toen waren doof op elke roep om hulp, ondanks de bewijzen over wat de Duitsers in de door hen bezette Poolse gebieden deden.
Debet van het Westen
Ooit heb ik een gesprek met iemand van ongeveer 60 jaar oud over de Tweede Wereldoorlog gehad. Volgens hem kon Polen niet verwachten dat het Westen, uitgeput door de oorlog, nog eens een strijd om Polen zou voeren.
Deze sterke opvatting vond ik zeer opmerkelijk, vooral als je naar de feiten kijkt.
Bron: WP Facet, Witold Pilecki die vrijwillig naar de concentratiekamp Auschwitz ging om het bewijs te verzamelen
De Poolse inbreng in de overwinning van de oorlog was “buitengewoon, misschien zelfs beslissend, maar vele jaren werd het schandelijk gebagatelliseerd en verdoezeld door de politiek van de Koude Oorlog” (2).
Bron: IPN
Was het dan vreemd dat de Polen dezelfde inspanning van het Westen verwachtten?
Met Jalta kwam de nieuwe bezetting en de nieuwe terreur. Iedereen die iets met de vooroorlogse, Poolse regering, leger, elites te maken had, werd opgepakt, gemarteld, voor het leven beschadigd of vermoord. De communistische zuivering duurden tot 1956 en zelfs langer.
Als elk land in Europa in die tijd dezelfde houding als Polen had aangenomen, zou de Tweede Wereldoorlog korter duren, zou er geen genocide op zoveel volkeren zijn geweest. Er zou geen Holocaust zijn geweest. Er zou misschien überhaupt geen oorlog zijn geweest
Grote onwetendheid
De informatie over de echte geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog bestaat en is groot, in het Westen helaas onbekend.
“De gemiddelde Amerikaan, Fransman of Duitser denkt dat de Tweede Wereldoorlog een Holocaust was en dat is alles. Er waren nog mensen, die de Joden redden, maar de rest, de hele miljoenenpubliek keek er passief toe of nam zelfs deel aan de moord. (En dat) Joden alleen stierven, omringd door een zwerm van christelijk gepeupel, die alleen op hun levens en eigendommen aasde (…).
Dit zieke, obsessieve verhaal domineert snel de geest. Het wordt een religie, een mythe, een absoluut dogma, die geen weerstand verdraagt. Alles is daarin vervormd en omgekeerd. Hitler is geen misdadiger en moordenaar van volkeren, maar uitsluitend de moordenaar van de Joden; Polen, Serviërs, Russen of Wit-Russen zijn (red. IV in dit verhaal) geen afzonderlijke slachtoffers, maar een irrelevante meststof van de geschiedenis. (…)” (7)
Omdat de meeste Joden in de Poolse gebieden werden vermoord, worden Polen in de Amerikaanse publicaties het vaakst als de helpers van de beulen of zelfs als beulen genoemd, schrijft Poolse historicus, prof. Bogdan Musial.
Weinig onderzoekers in het Westen zijn tegenwoordig trouw aan de empirische benadering van onderzoek. Dit is het resultaat van de politieke correctheid, die elke kritiek op de officieel aangenomen en opgelegde interpretatie van de Holocaust niet toestaat.
De westerse geleerden baseren zich meestal op externe bronnen, d.w.z. monografieën en bewerkingen in het Engels.
De westerse onderzoekers houden geen rekening met de Poolse bronnen, omdat ze de taal niet kennen.
Dit leidt tot een grote onwetendheid over de omstandigheden, die op de door de Duitsers en Sovjets bezette Poolse gebieden tijdens de WOII heersten. (8)
September 1939, Duitsland en Sovjet-Rusland vallen Polen aan
Bron: Historisch Centrum Warschau, de staat van Warschau na de Duitse bombardementen
Het september offensief van Polen duurde ruim één maand.
Polen heeft de Duitsers in die korte tijd zo veel schade toegebracht dat Hitler niet in staat was het Westen direct aan te vallen.
Toen het gevecht in Polen niet meer mogelijk was, vluchtten duizenden Poolse soldaten naar België en Frankrijk. Nadat de Duitsers ook België en Frankrijk hadden bezet, vluchten ze naar Groot-Brittannië.
Door de ervaring uit het verleden deden de Poolse autoriteiten er alles aan om te voorkomen dat de Poolse regering zou geliquideerd worden.
Ze hebben de overgave in september 1939 nooit ondertekend en naar Roemenië vertrokken. Daar werden ze onder de druk van Duitsland geïnterneerd.
De Poolse president, Moscicki beriep zich op zijn grondwettelijke bevoegdheden en hij benoemde een nieuwe regering. Eerst in Frankrijk en later in Groot-Brittannië.
Formeel bestond dus de Poolse staat verder, wel eens waar op de emigratie. Er was een Pools leger gevormd in het Westen, evenals het ondergrondse leger in Polen (Armia Krajowa, AK = Home Army) en de ondergrondse administratie. (3)
Oorlog boven Groot-Brittannië
“(…) De 145 Poolse piloten, die in The RAF Roll of Honour voor de Battle of Britain zijn genoemd, vormden de grootste niet-Britse groep die er in dienst was. Ze vormden vijf procent van de frontlinie kracht van de RAF in de strijd, en ze verschaften de meest geharde piloten.
Het 303 Kosciuszko-eskader claimde het hoogste aantal “kills” (126) van alle squadrons die boven Groot-Brittannië hebben gevochten.
(…) Men zou kunnen stellen dat Polen een sleutelrol speelden in het keren van het tij van de overwinning, toen het lot niet alleen van Groot-Brittannië, maar van de wereld afhankelijk van was.” (4)
Enigma
Op het gebied van intelligentie leverde Polen een immense bijdrage door op 25 juli 1939 – net zes weken voordat de oorlog begon – met Groot-Brittannië en Frankrijk, hun werk van zes en een half jaar in het kraken van de Duitse Enigma-code te delen.(4)
Bron: niepoprawni.pl
De Britten hebben lange tijd geprobeerd de wereld ervan te overtuigen dat ze de Enigma-code bij Bletchley Park hebben gebroken. Dit is slechts de helft van de waarheid. Een team van Poolse ingenieurs bestaande uit Marian Rejewski, Henryk Zygalski en Jerzy Różycki heeft gedurende vele jaren vóór de oorlog de codes van deze machine gebroken. Polen hebben ontdekt hoe ze haar rapporten konden lezen. (9)
Zoals professor Marek Chodakiewicz het in een van zijn lezingen zei, drie Poolse ingenieurs hebben de code van Enigma met behulp van een gedachte en een potlood gekraakt.
Dit stelde de codebrekers in Bletchley Park in staat, in een zeer vroeg stadium van de oorlog Winston Churchill van de “Ultra” decodering te voorzien. Het was ongetwijfeld de belangrijkste bron van directe informatie, die voor de premier en de Britse stafchefs beschikbaar was.
“Ultra” speelde een cruciale rol in de succesvolle vervolging van de oorlog en het eerder beëindigen daarvan dan het anders het geval zou zijn geweest. (4)
Het verzet van 400.000 soldaten en burgers
Nadat Duitsland en Sovjet-Rusland hadden Polen gezamenlijk, zoals gepland verbrokkeld, ontstond het Poolse verzet met 200.000 tot 300.000 soldaten en nog veel meer sympathisanten onder de Poolse burgers.(4)
Bron: retropress.pl, Armia Krajowa, Home Army
(…) Het Franse verzet bereikte dit aantal pas na D-Day toen het tij al was gekeerd.
Maar terwijl de Fransen de bevrijdingsparade naar Parijs mochten leiden, werd het Poolse verzet, AK en de herinnering daaraan door de nieuwe Sovjet bezetter van het land verpletterd. Het Westen accepteerde het zonder enig protest.
Om Stalin tevreden te stellen, werden de Polen zelfs niet uitgenodigd voor de overwinningsparade van Groot-Brittannië in 1946. (…)(5)
43% van waardevolle informatie kwam van het Poolse ondergrondse leger (AK)
Bron: polskieradio.pl, Armia Krajowa – Home Army
In het bredere veld van intelligentie was 43 procent van alle waardevolle meldingen die de Britse geheime dienst uit het continentaal Europa tijdens de oorlog ontving, was afkomstig van het Poolse binnenlandse leger (red.IV: AK, Home Army).
De AK leverde bovendien de sleutelinformatie die de vernietiging van de Penemunde V-2 mogelijk maakte, door de lanceringsplek van de RAF in de nacht van 17 op 18 augustus 1943 in kaart te brengen. (4)
Poolse grondtroepen
Bron: helion-co-uk
De Poolse grondtroepen geallieerd aan de Britten, zoals het leger van generaal Anders, of dienend onder Brits bevel telden 142.000 aan het einde van de oorlog. (4)
Het leger van gen. Anders bestond uit de mannen, die met hun families door de Sovjets in de jaren 1939-1941 naar goelags in Siberië en Kazachstan werden gedeporteerd.
Toen de Duits-Sovjet oorlog uitbrak, deed generaal Sikorski van de Poolse emigratie regering in Londen er alles aan om deze Polen uit de Sovjet-Unie te krijgen. Het is toen ook gelukt de 900 Poolse wezen uit de goelags in Siberië naar Iran en later naar Zuid-Afrika over te brengen.
De Sovjets rekruteerden een Pools volksleger met 200.000 onder hun bevel.
Bron: deon, begrafplaats van de Poolse soldaten in Monte Cassino
Een van de belangrijkste veldslagen waaraan Poolse grondtroepen deelnamen waren Warschau (1939), Frankrijk (1940), Narvik (1940), Tobruk (1941), de beslissende strijd om Normandië in Montormel (1944), waar de Poolse divisie van gen. Maczek tot de dag van vandaag in Frankrijk wordt geëerd, verder Monte Cassino (1944), Arnhem (1944) en Berlijn (1945).
In de lucht dienden tegen het einde van de oorlog 14.000 Poolse piloten in vijftien RAF-squadrons of bij de Amerikaanse luchtmacht. Verliezen van Poolse vliegtuigbemanningen die dienden met RAF Bomber Command bedroegen 929.
Ondertussen dienden 4000 Poolse zeelieden op zee bij de Royal Navy, van wie er 450 om het leven kwamen, de meesten in de Battle of the Atlantic. (…) ” (4)
Politiek gijzelt de waarheid
Hoe is dan mogelijk dat het Westen haar belangrijke bondgenoot, Polen zo schandalig in de steek heeft gelaten.
Het had te maken met de houding van de westerse landen en hun elites tegenover de Sovjet Unie in de WOII en daarna.
Met eigen belang voorop begon het Westen zich aan zijn verantwoordelijkheden te onttrekken. Vaak ging het om de vertegenwoordigers van partijen die absoluut geen communistische of linkse sympathieën hadden.
Een voorbeeld is hier Winston Churchill.
Zowel in de jaren 1943-45 als in de jaren 50-tig wilde hij geen aandacht voor de Sovjets verantwoordelijkheid voor de moorden in Katyn trekken.
Tijdens de oorlog vreesde hij dat het misschien de anti-Hitler coalitie zou opbreken, waarvan de overwinning zag hij als zijn levenswerk.
Na de oorlog waren zijn motieven ongetwijfeld laf, zegt Poolse historicus, Witold Wasilewski. Churchill was bang dat dit zijn oorlogslegende zou kunnen ondermijnen.
De invloedrijke linkse elite in het Westen zag de Sovjet-Unie bovendien als experiment om de wereld en de mens d.m.v. een politieke revolutie te kunnen veranderen. In de praktijk kwam het op neer dat ze de feiten die de Sovjet-Unie in diskrediet brachten, weigerden aan te nemen. (10)
Bronnen:
(2) Ben Macintyre, Poland’s war contribution was extraordinary, and disgracefully downplayed – The Times, december 10, 2010
http://www.thetimes.co.uk/tto/news/world/europe/article2839471.ece
(3) M. Ryba: “Odklamac wczoraj i dzis”/’Historia faktyczna zamiast propagandy – od rozbiorow do PRL, legalizacja niesprawiedliwosci’, str. 15-65
(4) 1939- 1945 : Poland’s Contribution to victory in the Second World War
(5) Julian Borger: Debunking Polish stereotypes: the cavalry charge against German tanks, The Guardian 6-4-2011:
*) ‘De meest waarschijnlijke oorsprong van de legende is een schermutseling in het Pommerse dorp Krojanty op de eerste dag van de Duitse invasie op 1 september 1939. De Poolse cavalerie, wiens eenheden nog steeds niet gemotoriseerd waren, hebben inderdaad aan een Wehrmachtinfantry-bataljon weerstand geboden, maar onder een zwaar machinegeweerbeschieting werden ze gedwongen zich terug te trekken. Tegen de tijd dat de Duitse en Italiaanse oorlogscorrespondenten daar aankwamen, waren enkele tanks gearriveerd en namen ze zelf deel aan het gevecht.(…)’
(6) http://polishamericanreview.com/par1_008.htm, http://www.guardian.co.uk/world/2011/apr/06/myth-of-polish-cavalry-charge
(7) Ireneusz T. Lisiak: “Zaklamany Holokaust”, pag. 16 – na: P. Lisiecki, “Krew na naszych rekach?” Lublin 2016, s.7-8
(8) idem, pag. 17 na: L.Z. Niekrasz, Operacja “Jedwabne”. Mity i fakty, Wroclaw 2005, str. 80
(9) http://natemat.pl/108849,niebywale-po-latach-niedomowien-brytyjczycy-wreszcie-przyznali-ze-to-polacy-zlamali-szyfr-enigmy
(10) (Mieczyslaw Ryba, Odklamac wczoraj i dzis/Narodowy socjalizm i bolszewicki komunizm – proba porownania: Gwalt na rozumie, czyli dwa slowa o totalitaryzmach; na: Witold Wasilewski, “Zachod a Katyn”, Biuletyn IPN nr 4 (111) s.16-17/ o zachowaniu panstw i elit zachodnicht wobec ZSRR, str. 92)
(11) Ewa M. Thompson: “Imperial Knowledge, Russian Literature and Colonialism”, pag 175
(12) Poolse historicus, kenner van de Pools-Joodse relaties, dr Ewa Kurek “Jedwane antamomia klamstwa”, pag 167