Maand: januari 2018

Blog#28: Mijn Polen, een reis van herkenning.

Door

Op 20 januari 2018

In Actualiteiten, Blog, Geschiedenis

 

Het is goed in Polen te zijn. We genieten van de natuur en van de mensen, mooie mensen in alle opzichten.

 

Dit schreef ik twee jaren geleden toen we met onze kleine tent naar Polen trokken. Het was een bijzondere reis van herkenning, bevestiging en blijdschap over het feit dat zo veel mensen Polen bezoeken. Het is goed.

 

Ik moet toegeven dat na 25 jaar buiten Polen te hebben gewoond, kreeg ik last van vrees. Hoe vreemd het ook mag klinken.

 

Voor ons vertrek vroeg ik me af, is het wel zo veilig om in Polen te gaan kamperen, worden we niet beroofd, aangevallen?
Één contact met mijn landgenoten was voldoende om alle zorgen te doen verdwijnen. Ik herkende mijzelf weer in mijn geboorteland.

 

We stonden op een camping als enigen met een tent. Het was meer een park met een mooi grasveld, een paar huisjes, oud PRL-achtig sanitair maar wel zeer schoon. Iedereen bekommerde zich om ons. De eerste dag even de kat uit de boom kijken. Maar de volgende dag begon het groeten en contact maken.

 

Deze plek wordt door families, opa’s en oma’s met kleinkinderen bezocht. Iedereen is ontspannen en geniet van de zon en het water. Ik voelde me thuis. Leuke gesprekken. De taal is zeker een pree, maar een gebrek daarvan hoeft geen barrière te zijn.

 

Gisteren een gesprek met de Italianen gehad. Ik was er nieuwsgierig naar waar ze vandaan kwamen.
Ze vertelden mij dat ze naar Polen met een idee kwamen dat Polen afstandelijk tegenover buitenlanders waren.
Eenmaal in Polen waren ze zeer aangenaam verrast dat het juist andersom was. Ze genoten van het land.
Deze mensen kenden geen Pools. Het is de sfeer die je proeft.

 

Tijdens het afwassen zag ik hoe de Poolse kampeerders de Italiaanse kampeerders te hulp schoten. “Je helpt toch elkaar”, zei de Poolse man. En dit is wat ik van mijn Polen altijd kende en wist. Met dit gevoel trok ik ook naar buitenland.

 

Ik vond het zo leuk om naast veel Poolse gezinnen met kinderen ook veel buitenlanders in het oerbos, Puszcza Białowieska te zien: Nederlanders, Duitsers, Italianen.

 

’s Ochtends, om 8.00 uur verzamelden we ons voor het bezoek aan het oerbos.
Een stel uit Nieuw-Zeeland en twee stellen uit Nederland. Iedereen verwonderde zich over de schoonheid van het bos, de rust, verscheidenheid van het groen, de geur.
Gelukkig hebben we niet veel last van muggen en steekvliegen gehad. Slechts een paar muggenbulten gescoord.

 

We gingen een gebied in dat alleen met een gids toegankelijk was. In dit gedeelte bepaalt de natuur het eco-systeem. Je ziet bijvoorbeeld een afgebroken eik op de grond liggen en aan het vergaan. Een ander stuk boom valt in de buurt van een eikentak en de successie verandert.

 

Van een kennis die in Brussel werkt en woont hoorde ik dat “Polen het oerbos aan het kappen waren”. Het leek me een sterk verhaal. Ik heb hem gerustgesteld dat het vast niet zo was.
Nu had ik een kans om het aan de gids te vragen.
De gids reageerde rustig: “de boswachters, hebben een goed verhaal maar ze hebben te weinig doorslag” en “waar we veel last van hebben, zijn de “pseudo-ecologen”, zei hij.
“Een bos wordt geplant met een doel om het te benutten. Het doet pijn als een bos vol met spar in een grijze, dode massa verandert”. Volgens de gids moet men zorgen dat de schade beperkt blijft.

 

Mensen uit deze streek hebben altijd van het bos geleefd en voor het bos goed gezorgd. Volgens de gids zorgen zelfs de stropers goed voor het bos.
De mens heeft Puszcza Białowieska al vanaf de veertiende eeuw onderhouden. De eerste kaarten van het gebied dateren uit de zestiende eeuw. Juist dankzij de lokale bevolking bestaat hier zo’ n rijkdom aan soorten.

 

20 jaar geleden werd Puszcza Białowieska als puur en nooit door de mens aangeraakt gebied aan de UNESCO voorgesteld. Wat niet waar was en wat voor een misverstand heeft gezorgd.

 

De Poolse minister Szyszko moest veel in Brussel uitleggen, maar hij won. Volgens de minister was de pers alleen op sensatie uit, want toen hij het gerechtshof met zijn bericht verliet, was de pers weg.

 

Wat mij in dit verhaal steekt, is een heersende in het Westen overtuiging dat Polen niet weten wat ze doen. Integendeel.
Nu lopen we door dit prachtige bos, genietend van de rust, de geuren en het groen. Er is geen sprake van boskapping.

 

Veel negatieve verhalen over Polen, oude stereotypen worden verspreid zonder enige kennis van de mensen en het land.

 

Vandaag heb ik mijn blijdschap uitgesproken over het feit dat zoveel mensen naar Puszcza Białowieska komen. Zij weten nu hoe het echt zit.

 

Blog#6: Ataki na Polske: liberalna lewica w UE i jej stosunek do wartości cywilizacji zachodniej

Door

Op 17 januari 2018

In 1945-1989, 1989-2015, Aktualności, Blog, Historia, Polski, v.a. 2015 en actueel

 

Słowa mogą bardzo wiele zaszkodzić. Ktoś mądry powiedział, że mowa jest srebrem, a milczenie złotem. Słowa maja działanie “łudzące i potężne”.
Najlepiej naucza Jezus: “mowa wasza niech będzie: tak, tak; nie, nie; a co więcej nadto jest, to od złego jest”*).

 

Ataki z Brukseli, charakter krajow zachodnich

 

Od momentu wyboru PIS  w 2015 roku ale nawet wcześniej, partia rządząca w Polsce jest atakowana przez Brukselę. Oczywiście przy pomocy ‘rodzimych’ (niestety!) popleczników.

 

Wiadomo, że stawka jest wysoka. Po 1989 roku Polska stała się krajem neo-kolonialnym pod wpływami głównie Niemców i Francji.

 

Wchodzi tu oczywiście w grę ogromna doza arogancji tych krajów: bo co im wolno, to nie nam.

 

Ostatnio wgłębiłam się w świętowanego na zachodzie w zeszłym roku Lutra i jego rewolucji protestanckiej.
Przy okazji polecam każdemu, kto go jeszcze nie obejrzał film Grzegorza Brauna “Luter i rewolucja protestancka”. Warto go kupić i pokazywać w gronie rodziny, przyjaciół.

 

Otóż Luter stworzył t.z.w. doktrynę podwójnej predestynacji.

 

Co to oznacza? W skrócie, że jednym wolno wszystko, bo taka jest, wg nich wola Boża, a drugim nie, bo oni z góry są skazani na stracenie.

 

Stąd doszło do niewolnictwa, apartheidu i teorii rasizmu, w którym dominowały silne kraje europejskie jak Anglia, Francja, Niemcy, Holandia, Belgia.

 

Kraje Europy środkowo-wschodniej są uważane za kraje o charakterze, powiedzmy podległym i tak mamy się według krajow zachodnich zachowywać.

 

W 1919-20 roku,  podczas konferencji wersalskiej Loyd George powiedział, że Polska może istnieć o ile nie stoi ona na drodze Niemcom i Rosji.

 

Zawsze mnie to zadziwiało, zadziwia i niepokoi, że t.z.w silne kraje sa przekonane, że im należy osądzać losy innych krajow.

 

Do tego używa się wszystkiego co możliwe.

 

Duma Polakow

 

Grupy lewicowo-liberalne w Polsce miały duze oddzialywanie na myslenie Polakow od 1989 roku.

 

My Polacy jestesmy dumnym narodem. Rozbiory, II Wojna Światowa, zniewolenie komunistyczne, poskomunistyczne itd. Jaki inny narod moglby tak wiele wytrzymac?

 

Prof. Jaroszyński powedział w jednym ze swoich spotkań z Polonią, że nasza słabość zaczęła się od II Wojny Światowej. W tej wojnie straciliśmy najwiecej elit ze wszystkich okupowanych krajów. Liczby sa szokujące, ale o tym napiszę innym razem.

 

My chcemy należeć do tych lepszych, i od razu posunę sie do wyjaśnienia.

 

My jesteśmy tymi lepszymi. To czego nam potrzeba jest wiara w siebie, a te wiarę nam latami odbierano. My byliśmy obiektem eksperymentów, nie mając o tym nawet pojęcia!

 

Wielu historykow już dawno wypowiedziało się na ten temat. Każdy inny naród, po przejściu tego co Polacy już dawno przestałby istnieć! A my, Polacy to przeżyliśmy! Jakiej sily do tego potrzeba?

 

Przez atakowanie nas, chce się nas skłócić, nami manipulować, osłabić i przekonać, że nie mamy i nigdy nie mieliśmy racji.
UE nie ma żadnych praw aby nas atakować. I jak my się nie damy, to nikt nam nic nie zrobi!

 

To nie u nas dzieją sie złe rzeczy ale w UE, bo UE lamie traktaty. Unia Europejska nie ma zadnego prawa ingerowac w sprawy wewnetrzne Polski.

 

Druga sprawa. My nauczyliśmy sie nie ufać naszym rządom. To da się zrozumieć.

 

W Holandii obserwuję, że zaufanie do rządu jest bardzo duże. Nawet jezeli na niego narzekają, to w jednak gdzieś tam, głęboko jest przekonanie, że ogolnie rząd o ludzi dba i będzie dbał.

 

Moim celem nie jest porównywanie, bo jeszcze raz nie ma czego porównywać.
Ale…. jedna rzecz jest pewna, że nawet brak zaufania Polaków do własnego rzadu jest i będzie wykorzystywane do zwalczania obecnego rzadu, a to oznacza do zwalczania Polakow.

 

Dlatego ważne jest się nad tym zastanowic , dążyc do umiarkowania i jedności, ale i do dociekliwości.

 

Później możemy sobie na narzekanie pozwolić. Najpierw trzeba zadbać o to aby kraj się solidnie wzmocnił.

 

Bo jeżeli nas samych nasz kraj nie będzie obchodził moge od razu powiedzieć, że Zachod będzie on obchodził jeszcze mniej. A już na pewno teraz kiedy następuje w nim duchowa ozięblość.

 

Unia Europejska jest projektem

 

UE jest projectem marksistowskim. Od 1989 roku, kiedy (post)komuniści (później nazwani libralną lewicą) uzyskali władzę robili wszystko to czego chciala UE.

 

Pierwszym celem było wpłynięcie na duszę Polaków, aby ich wprowadzić w zakłopotanie.

 

Zaczęło się od podminowania wszystkich wartości, które składają się na cywilizację zachodnią: wolność, rodzina, wiara, wspólnota, naród, ojczyzna, moralność, tożsamość narodowa, pamięć historyczna, miłość do ojczyzny, dobro i prawda.

 

Chodziło o zatarcie ich pierwotnego znaczenia i nasycenia ich t.z.w. ‘nowoczesnymi’ pierwiastkami.

 

W efekcie domaganie się podmiotowości politycznej i narodowej było automatycznie kojarzone z eurofobią, ksenofobią, rynkofobią, zaściankowością , (źle pojętym) nacjonalizmem, antysemityzmem a nawet faszyzmem.

 

Jezeli ktos powątpięwał w zasady wprowadzane przez Brukselę, był od razu oskarżany o eurosceptycyzm.
Pojęcie “nacjonalizmu” wyparło w publicznej debacie słowo szowinizm i stało się prawie jego synonimem.

 

Tragiczne doświadczenia z niemieckim Nazional-Sozialismus stworzyły okazję do zdyskredytowania zarówno znaczenia słowa naród jak nacjonalizm. Nacjonalizm postawiono na równi z antysemityzmem.

 

Nacjonalizm a nacjonalizm

 

Tymczasem niemiecki Nazional-Sozialismus był ideologia rasistowską a nawet a-narodową (1).

 

Należy w tym miejscu wyraźnie podkreślić różnicę pomiędzy nacjonalizmem łacińskim, w tym przypadku katolickim i polskim a nacjonalizmem z kultury niemiecko-protestanckiej.

 

To co stworzyły totalitaryzmy włoski i niemiecki na początku XX wieku było egoizmem nacjonalitycznym (inaczej nacjonalizmem darwinistycznym) a nawet nienawiścią do innych narodów. Dokonywało się to przy jednoczesnym odrzuceniu chrześcijaństwa jak w przypadku hitlerowskich Niemiec.

 

Charakterystyczne dla nacjonalizmu z  niemiecko-protestanckiego nurtu była zaborczość, imperialism, w którym obowiązywało całkowite podporządkowanie się narodu niemieckiego przywódcm.
Obowiązywały zasady: siła ponad prawo i cel uświęca środki.

 

W łacińskim lub inaczej chrześcijańskim nacjonalizmie jest wyraźnie mowa o wspólnocie.

 

Wspólnota jako siła twórcza prowadzi do rozwoju i politycznej tożsamości państwa.

 

Pomiędzy rządem a społecznością istnieje naturalna i organiczna współpraca.
I na tym polega katolicki personalizm, który jest podstawą relacji pomiędzy państwem a jednostką społeczną w łacińskiej cywilizacji (2).

 

Inne znaczenie otrzymało również słowo ‘faszyzm’.

 

Jego ponowne odrodzenie miało miejsce w latach 90-tych XX wieku i tym razem w fałszywym znaczniu. Faszyzmem zaczęto określać prawicową, konserwatywną cześć polityki.

 

A co jest ważne, zarówno ‘Nazional-Sozialisus‘ od lat 50-tych niewłaściwie nazywany ‘nazizmem’, jak i ‘faszyzm’ są ruchami lewicowymi. To Stalin zaczął używać słowa ‘faszyzm’ jako broń w zwalczaniu swoich politycznych przeciwników.

 

Liberalna lewica w Polsce po 1989 roku przyjęła również tego rodzaju retorykę .

 

Faszysta oznacza obecnie politycznego heretyka i służy tylko jednemu celowi, mianowicie stygmatyzowaniu kogoś i wyłączeniu go z publicznej sfery.

 

“Są to bowiem słowa ‘silnie zabarwione lub zabarwione uczuciowo, cechujace się zarazem wysoce niewyraźną treścią opisową’, służące nie jako narzedzia komunikacji, ale politycznej walki. Słowa-stygmaty, które brzmią i działają jak wyrok.” (3)

 

Warato być tego świadomym.

 

Zrodla:
(1)(3) B.Stanislawczyk, “Kto sie boi prawdy?”, p. 699-700
(2) M. Ryba “Odklamac wczoraj i dzis”, p.133-135
*) Biblia Swieta, Mt 5, 37

Blog#27: EU vs Polen – Artikel 7 tegen Polen, hoe zit het?

Door

Op 6 januari 2018

In 1989-2015, Actualiteiten, Blog, communisme, Geschiedenis, post-communisme, v.a. 2015 en actueel

 

Ter inleiding

 

De Europese Commissie wil het artikel 7 tegen Polen gebruiken. Waarom?

 

Dit artikel is nooit tegen een land van het z.g.n. oude Europa gebruikt. Waarom komen nu zo veel bedreigingen vanuit de EU tegen de landen van Midden- en Oost-Europa?

 

Ik denk aan een stukje uit het boek van prof. R. Legutko (1) “The Demon in Democracy”, waarin prof. Legutko de gang van zaken in het Europees Parlement beschrijft, zaken die op afstand aan de aandacht van velen kunnen ontsnappen:

 

“Als we aannemen dat het Europees Parlement de geest van de liberale democratie van vandaag ademt, dan is deze geest beslist niet goed of mooi. Het heeft veel slechte en lelijke eigenschappen, waarvan sommige helaas deel van de geest van het communisme uitmaken. Zelfs een voorlopig contact met de EU-instellingen laat een verstikkende (…) sfeer van een politieke monopolie voelen: de vernietiging van de taal, de surrealiteit (meestal ideologisch) (..), de onbuigzame vijandigheid tegenover alle andersdenkenden, of andere dingen die al te bekend zijn voor iedereen die de wereld, door de Communistische Partij geregeerd, kent.

 

Interessant is dat deze vergelijkingen met het communisme vrij vaak te horen zijn in de gangen van het Europees Parlement, zelfs onder diegenen die EU-toegewijd zijn.
Hoewel door dit systeem geïrriteerd, vertrouwen ze hun waarnemingen niet, waarschijnlijk in een overtuiging en hoop dat deze onaangename eigenschappen oppervlakkig zijn, en met de tijd zullen verdwijnen. Ze vragen zich ook niet af, althans niet openlijk (…) of al deze slechte dingen die half-schertsend Sovjet-achtig worden genoemd, eerder intenser worden dan dat ze zullen verdwijnen”.

 

Voor alle duidelijkheid, prof. Legutko onderschrijft het feit dat de liberale-democracy superieur aan het communistische systeem is. Maar, zegt hij, welke fundamentele verschillen tussen deze twee systemen ook bestaan, is het compleet legitiem zich af te vragen waarom er ook zo veel overeenkomsten bestaan en waarom deze overeenkomsten zo diepgaand zijn en steeds groter worden (2).

 

Europese Commissie schendt verdragen

 

De  Europese Commissie doet er alles aan om de rest van de wereld to overtuigen dat in Polen iets abnormaals gebeurt omdat de Polen hun rechtssysteem aan het hervormen zijn.

 

Het feit is dat de rechters, voorzitters van de rechtbanken zijn allemaal mensen (of hun kinderen) die het communistische systeem hebben gediend. Na 1989 kwam geen vrijheid maar een transformatie in Polen. De communisten hebben hun posities behouden en het bleef bij het oude, wel eens waar onder andere namen en slogans. De macht over de media, rechtbanken, officieren van justitie bleef bij de communisten. De nieuwe post-communistische realiteit werd een feit.

 

Ik denk dat iedereen kan begrijpen dat geen degelijke hervormingen in Polen kunnen blijvend zijn als het rechtssysteem onveranderd blijft.

 

De PO, .Nowoczesna, de (post)communistische partijen weten wat er op het spel staat daarom gebruiken ze leugenachtige propaganda om Polen, nota bene hun eigen land in het buitenland zwart te maken.

 

Waarom luistert de Europese Commissie naar de PO of .Nowoczesna, de overblijfselen van communisme in Polen? Waarom praat de Europese Commissie niet met de gewone mensen in Polen? Waarom leest de Europese Commissie kilometers lange documenten niet over hoe de rechterlijke macht in Polen de afgelopen 70 jaar de gewone mens behandelde? Het is zo simpel.

 

De Europese Commissie heeft nooit voorheen de rechtsstaat in Polen iets verweten. Het lijkt net alsof de regering van Wet en Rechtvaardigheid is gekomen en de rechtstaat in Polen heeft vernietigd. De pathologieën en zwakheden van de regeringen PO stoorden blijkbaar de Europese Commissie niet.

 

De Poolse regering is sinds zijn aantreden in 2015 altijd voor gesprek open gebleven en met feiten legde hij aan de commissie uit hoe de situatie in Polen is. Het blijkt echter dat de Europese Commissie geen interesse in dialoog, argumenten of een compromis heeft gehad. Wat de commissie met een ‘aanbeveling’ bedoelt is in feite een vereiste van onderdanigheid en overgave van Polen. Polen wordt blijkbaar alleen op één voorwaarde met rust gelaten, als ze precies doet wat de Europese mainstream, d.w.z. Duitsland, Frankrijk, Italië haar voorschrijft.

 

Niet in Polen gebeuren vreemde dingen maar in de EU.

 

Ondanks het feit dat de waarden zoals gelijke behandeling, respect en solidariteit binnen de EU in de Europese verdragen zijn opgetekend, worden ze door dezelfde EU geschonden, vooral sinds de crisis in 2008.

 

Het art.4 bepaalt wat de Europese Unie is toegestaan. Het organiseren van de rechterlijke macht en de veiligheid zijn duidelijk een domein van de lidstaten zelf.
Het art.5. zegt dat niets in de EU mag gedaan worden wat in strijd is met de Europese verdragen, hier horen respect voor de lidstaten en gelijke behandeling.
Het art.17 gaat bovendien over de bevoegdheden van de Europese Commissie, die geen rol van een inquisiteur of een onderzoekscommissie is toegestaan.
(3)

 

Frans Timmermans weet dit als geen ander. Hier gaat niet om het rechtssysteem in Polen, maar om politieke zweepslagen, want Polen past niet in het plan dat de Brusselse elite voor Europa heeft uitgestippeld.

 

Generatie ’68

 

Het probleem van de Europese Unie is dat toonaangevend in deze institutie de z.g.n. ‘generatie ’68’ is (of hun kinderen), die door de progressieve (communistische, trotskistische, leninistische) ideologie uit de jaren 60-tig is gevormd. Het mocht toen geen marxisme/communisme meer heten, het werd postmodernisme genoemd.

 

Het postmodernisme baseert op een overtuiging dat er geen waarheid of leugen bestaat, maar een boodschap. En wie die boodschap domineert, die heeft de macht over de informatie en de interpretatie daarvan.

 

De theorie (4) die deze mensen aanhangen vindt dat de liberale-democratie het beste en uiteindelijke systeem in de geschiedenis is. Ze zijn ook niet in staat een andere weg te accepteren. Het is in wezen een herhaling van de communistische theorie. Communisme zou ook het beste en uiteindelijke fase in de geschiedenis en in de menselijke ontwikkeling zijn geweest.

 

Laten we over een ding duidelijk zijn. Communisme is een misdadige ideologie die op z’n minst 100 miljoen mensen aan slachtoffers heeft gemaakt, velen van hen zijn tot de dag van vandaag nog niet gevonden.

 

Het is de hoogste tijd dat het Westen dit gaat beseffen en de landen zoals Polen, die deze ideologie hebben overleeft met respect behandelt, en eigen burgers over de ware geschiedenis onderwijst.

Volgende blog: Mijn Polen, een reis van herkenning

Vorige blog: Vernietiging van Poolse elites in de WOII

Lees meer:

 

Bronnen:
(1) R. Legutko, professor filosofie aan de Universiteit van Jagelonia in Polen, gespecialiseerd in antieke filosofie en politieke theorie. Momenteel lid van het Europees Parlement
(2) R. Legutko: “The Demon in Democracy – Totalitarian Temptations in Free Societies”, Encounter Books, New York, London, 2016, pag. 4
(3) Europese verdragen:
(4) Francis Fukuyama: ” The End of History and the Last Man” (1992), zelf heeft hij inmiddels afscheid van deze theorie genomen.

mijnpolen.nl